April's Memories

သင်္ကြန်အကြိုမိုး

မနက်ဖြန်ဧပြီလဆယ့်သုံးရက်နေ့ဆိုတော့မြန်မာ
နိုင်ငံရဲ့အတာရေသဘင်ပွဲအကြိုနေ့ပေါ့

သူ့ကိုယ်သူမန္တလေးသားလို့ခံယူထားတဲ့အကို
ချန်းယောလ်ကတော့ မနက်ကတည်းက ကျွန်
တော့်ကိုကျုံးတစ်လျှောက်ဆိုင်ကယ်တစ်စီးနဲ့
လိုက်ပြနေတယ် အကိုချန်းယောလ်ရဲ့ဝေမျှမှု
ကြောင့်မန္တလေးရဲဒေသအခေါ်အဝေါ်တစ်ချို့ကို
တောင် ကျွန်တော်သိနေခဲ့ပါပြီ မြောက်ပြင်
အနောက်ပြင် စသဖြင့်ပေါ့

"ညနေခင်းပိုင်းရောက်ပြီဆိုတော့ ပိုပြီးပျော်စရာ
ကောင်းတော့မှာ အကိုကကျုံးတစ်ပတ်ထပ်ပြီး
ပတ်ဦးမှာဆိုတော့ ဂယောင်ဆူးကဝေသမျှ
ကြော်​ငြာလက်ကမ်းစာစောင်တွေကို အမိအရ
သာယူသိလား အဲ့တာတကယ်ပျော်ဖို့ကောင်း
တယ်"

"ဟုတ်ကဲ့ အကို"

အစကတော့ အကိုချန်းယောလ်ရဲ့အစီအစဥ်က
နည်းနည်းကြောင်တောင်တောင်နိုင်ပေမယ့်
လက်တွေ့မှာတော့ ထင်ထားခဲ့တာနဲ့တခြားစီဖြစ်
နေခဲ့ပါတယ် ကျုံးတစ်လျှောက်မဏ္ဍပ်တိုင်းက
လက်မှတ်ရောင်းရရေးအတွက်အပြိုင်အဆိုင်
လက်ကမ်းစာစောင်တွေဝေနေကြပြီး တချို့
မဏ္ဍပ်တွေဆိုရေပိုက်တွေစမ်းနေကြတာကြောင့်
ကျွန်တော်နဲ့အကိုချန်းယောလ်ရဲ့ အင်္ကျီတွေမှာ
အနည်းအကျင်းတောင် ရေစိုနေပြီ

"အရှေ့မှာလမ်းပိတ်ထားတာထင်တယ် အကို"

ကျုံးတောင်ဘက် မန္တလေးအခေါ်အရဆို တောင်
ပြင်မှာလူတွေစည်ပြီးဗျိုင်းတွေအများကြီးလမ်း
ရှင်းပေးနေတာကြောင့် ကျွန်တော့်ထင်မြင်ချက်
ကိုပြောလိုက်တယ်

(ဗျိုင်းဆိုတာ မော်တော်ပီကယ်တွေကိုခေါ်တာ
လို့အကိုချန်းယောလ်ကရှင်းပြထားပါတယ်)

"အဲ့တာ ဖွင့်ပွဲအတွက်ရီဟာဇယ်လုပ်နေကြတာ
လေ အကိုလိုက်ပြမယ်"

ဆိုင်ကယ်ကိုအနီးအနားကဆိုင်တစ်ခုရှေ့မှာရပ်
ခဲ့ပြီး ကျွန်တော့်ပုခုံးကိုဖက်ရင်း
"မန္တလေးမြို့တော်မဟာသင်္ကြန်မဏ္ဍပ်"လို့
ရွှေရောင်စာလုံးအကြီးကြီးတွေနဲ့ရေးထားတဲ့
မဏ္ဍပ်ကြီးရှေ့ကိုခေါ်သွားတယ် မဏ္ဍပ်ရဲ့
အောက်မှာသုံးရာကျော်လောက်ရှိတဲ့မိန်းကလေး
ငယ်လေးတွေက အနီအဝါ စသဖြင့်သူ့အုပ်စုနဲ့သူ
ဆင်တူဝတ်ပြီးရပ်နေကြတယ်