Φως στην Ελπίδα

Μάτια Κλειστά

1ο Κεφάλαιο

Εν έτη 1958 και η επομένη ημέρα ένα όμορφο πρωινό που το φεγγάρι είχε φύγει από τον ουρανό και οι ακτίνες του ηλίου περνούσαν τα παράθυρα και φώτιζε όλος ο χώρος. Ήταν η επόμενη μέρα μετά από τον αρραβώνα της Ασημίνας και του Νικηφόρου. Όλοι έλειπαν από το σπίτι η Λενιώ όλο το βράδυ δεν μπορούσε να κοιμηθεί μετά από την μοναδική βράδια της με τον Λάμπρο, η κάρδια της χτύπαγε τόσο δυνατά μέχρι εκείνη τη στιγμή. Ήταν ευτυχισμένοι αλλά οι τύψεις την κατέκλυζαν. Πως γινόταν να είναι ευτυχισμένοι και λυπημένη ταυτόχρονα. Αυτά σκεφτόταν όλο το πρωί .Ξαφνικά χτύπησε η πόρτα βγάζοντάς την από τις σκέψεις που είχε βυθιστεί , το βλέμμα της πάγωσε.<< Ποιος να ήταν άραγε;>> σκέφτηκε μετά από λίγα δευτερόλεπτα επανήλθε στην πραγματικότητα . Σκούπισε τα δάκρυά της που έτρεχαν από ώρα. Από συγκίνηση ήταν που η πρώτη της φορά ήταν με τον άντρα που είχε ερωτευτεί από μικρό κοριτσάκι και περίμεναν και οι δυο με τόση προσμονή αυτή τη στιγμή, ή από δυσαρέσκεια και στενοχώρια που ήξερε ότι είναι παντρεμένος και γνώριζε ότι θα πληγώσει μία άλλη γυναίκα αφού θα την χώριζε ,ενώ ήξερε καλά πως είναι να σε αφήνει ο άνθρωπος που αγαπάς πιο πολύ στον κόσμο και να αναρωτιέσαι τι έκανες λάθος.; Αυτά την βασάνιζαν μέχρι που είδε το χαμόγελό του ,την γλύκανε , την ηρέμησε μόνο αυτός είχε την ικανότητα να το κάνει ή μήπως όχι; Ήταν λες και μετά την βροχή βγαίνει το ουράνιο τόξο με τα μοναδικά του χρώματα και φωτίζει όλων τον κόσμο .Δεν κρατήθηκε χαμογέλασε και εκείνη. Αυτός της έδωσε ένα έντονο και παθιασμένο φιλί ήξερε ότι κανείς δεν ήταν εκεί ούτε ο Γιώργης ,ούτε η Ασημίνα ,ούτε η Δρόσω και ήξερε ότι η Λενιώ θα είναι σπίτι μετά από την υποτιθέμενη αδιαθεσία της, κάνεις δεν θα της έλεγε να σηκωθεί να πάει στα χωράφια ,μιας και ήταν ''άρρωστη''. Το φιλί τους σταμάτησε απρόθυμα και ξαφνικά εκείνη άρχισε να κλαίει κάθισε στην καρέκλα και έφερε το πρόσωπό της στα χέρια της. Το κλάμα της τράνταζε όλο της το σώμα. Αυτός γονάτισε μπροστά της και την πήρε μια αγκαλιά, σκούπισε τα κρυστάλλινα δάκρυα της με τις άκρες των δαχτύλων του και κοίταξε τα κατακόκκινα και πρησμένα μάτια της από το κλάμα. Κατάλαβε ότι ήταν κουρασμένη από την αυπνία, που έβλεπε στα μάτια της .Ομως και τα δικά του ήταν κόκκινα από την αυπνία και εκείνος δεν μπορούσε να κοιμηθεί έμεινε ξάγρυπνος . Δεν μπορούσε να σταματήσει να σκέφτεται την ωραιότερη βραδεία της ζωής του με την πρώτη και μοναδική του αγάπη, την νεράιδα του.

Όταν ηρέμησε, σηκώθηκε και πήγε να ρίξει λίγο νερό στο πρόσωπό της. Μόλις σηκώθηκε να πάει εκείνος την τράβηξε από το χέρι και την έκλεισε στην αγκαλιά του σφιχτά. Εκείνη άρχισε να τον σπρώχνει στην αρχή αλλά όταν μύρισε το απαλό άρωμα της λεβάντας, την μέθυσε, της κυρίεψε το μυαλό με αποτέλεσμα να αφεθεί στην αγκαλιά του. Ο Λάμπρος άρχισε να την χαδεύει στην πλάτη, στα μαλλιά και να της τραγουδάει το τραγούδι τους:

Κοίτα με γλυκιά μου αγάπη κοίτα με γλυκιά

Κοίτα με κοίτα πρώτη μου αγάπη

σήμερα είμαι εδώ

Σήμερα είμαι εδώ αγάπη

σήμερα είμαι εδώ

Σήμερα είμαι αύριο δεν είμαι

θα πάω στην πόλη

Ο ήχος της φωνή του την γαλήνεψε έκλεισε τα μάτια της και τα ξέχασε όλα, σαν να ήταν μόνο αυτοί οι δύο στον κόσμο. Όταν τελείωσε αυτή η αγκαλιά τον κοίταξε στα μάτια και του είπε

-Ευχαριστώ

-Μη με ευχαριστείς κορίτσι μου, ήλιε μου ,Φως μου!

Τον κοίταγε μαγεμένη την είχε παρασύρει σε μια ατέλειωτη ηρεμία με τα λόγια του ,το τραγούδι του και την αγκαλιά του

-Το ξέρεις ότι με ηρεμής

-Α ώστε έτσι...κυρία Σεβαστού

τον κοίταξε περίεργα το βλέμμα της είχε την λαχταρά και τον φόβο μαζί.

-Πως με είπες, τον ρώτησε

-Κυρία Σεβαστού γιατί έτσι θα λέγεσαι σε λίγο καιρό, ακούς Σταμίρη! Ακούς καρδιά μου !

Τον κοίταξε με ένα βλέμμα τόσο αισιόδοξο ,πίστευε αυτά που της έλεγε παρόλο που είχε ορκιστεί να μην ξαναπιστέψει λέξη από το στόμα του. Ήθελε να τον πιστέψει είχε ανάγκη να το κάνει και θα το έκανε για όσο μπορούσε η γαλήνη της ήταν αναγκαία!

-Σ 'αγαπώ της είπε ο Λάμπρος και την φίλησε με ορμή χωρίς καμία προειδοποίηση.

-Κι εγώ Σ 'αγαπώ Λάμπρο του απάντησε!

Έμειναν εκεί μαγεμένη, για αυτούς ο χρόνος είχε σταματήσει εκεί, στη τρυφερότητα και στην ζεστασιά. Στην αγκαλιά της στο πιο τρυφερό μέρος της γης!