Φως στην Ελπίδα

Το γιατρικό τους

8ο Κεφαλαιο

Τότε εκείνη τη στιγμή έσπασαν όλα. Τα χέρια της Λενιως μαράθηκαν δεν ήξερε τι της συμβαίνει τα πιάτα που κρατούσε έσπασαν, δεν μπορούσε να αναπνεύσει πήρε τη ζακέτα της και έφυγε από το σπίτι για να πάρει μια ανάσα. Τα πόδια την έβγαλαν στο "σπίτι της'' στην ρεματιά τους εκεί που ονειρευόταν, έκλεγε, χαιρόταν, λησμονούμε όλα αυτά τα συναισθήματα της για να μην ξεχνάει την αγάπη που είχε νιώσει και ένιωθε κάθε μέρα και πιο δυνατά, ήταν το μοναδικό μέρος που την βοήθαγε ώστε να γαληνέψει η ψυχή της και να ηρεμήσει . 

Το σφίξιμο στο στήθος της δεν είχε φύγει αλλά την στιγμή που τον είδε να έχει ξαπλώσει στο χώμα με τα πόδια του στο στήθος και  να τραντάζεται το σώμα του από το κλάμα δεν άντεξε έβαλε και εκέινη τα κλάματα κρατιόταν πολύ ώρα ώστε να μην ξεσπάσει .Τα πρώτα δάκρυα άρχισαν να κυλούν από τα μάτια της ,τον έβλεπε και σπαράζει η ψυχή της δεν άντεχε ήθελα ν πάει κοντά του να τον αγκαλιάσει και να τον φιλήσει ώστε να του πάρει την πίκρα που έβλεπε μόνο από την στάση του σώματός του, όπως όταν ήταν μικροί  .

Δεν την είχε καταλάβει μέχρι την στιγμή που τον πλησίασε τόσο ήρεμα ώστε να μην τον τρομάξει .Εκείνος μόλις την είδε να κλαίει άρχισε και εκείνος να κλαίει πιο δυνατά αδυνατώντας να σταματήσει να την κοιτάει .Εκείνη δεν κρατήθηκε  τον πήρε μια ζεστή και τρυφερή αγκαλιά ώστε να προσπαθήσει να κλέψει λίγο από τον πόνο  του χωρίς να ξέρει ποιος είναι αυτός αλλά δεν την ένοιαζε το μόνο που την ένοιαζε ήταν να τον αγκαλιάσει ώστε να ηρεμήσει και εκείνος αλλά και η ίδια .

Μετά από αρκετή ώρα στέρεψαν τα δάκρυα του και τότε αντικρύσει το φάρμακο του, το χαμόγελο της. Τα μάτια του ήταν πρησμένα και κατακόκκινα τότε τα δάχτυλα της σκούπισαν τα μάτια του και τα χείλη του πλησίασαν, προσπάθησε με όλη της τη δύναμη να αντισταθεί αλλά δεν κρατήθηκε τον φίλησε με πάθος δεν μπορούσε να σταματήσει να τα γεύεται η γλυκιά αίσθηση του ζεστού της δέρματος από το φιλί τους τον ηρέμησε εντελώς . Όταν μετά απο αρκετή  ώρα βρήκαν τις ανάσες τους εκείνος πήρε πρώτος το λόγο.

- Το φιλί σου είναι το καλύτερο γιατρικό! της είπε

Και τότε την ξαναφίλησε

-Και το δικό σου! του είπε

Μετά από λίγα λεπτά πήρε τον λόγο μιας και είχαν βρει τον ρυθμό τους οι ανάσες τους

-Λάμπρο...τι συνέβη γιατί έκλαιγες; Σοβάρεψε κάπως απότομα εκείνη 

-Σ 'αγαπώ

- Λάμπρο πες μου τι έγινε

 -Η Θεοδοσία είχε μια αιμορραγία !

-ΤΙ φώναξε είναι καλά, το παιδί;

-Ναι  Ελένη  και εκείνη και το παιδί είναι καλά.

-Ευτυχώς αλλά εσύ γιατί κλαις αφού είναι και οι δύο καλά. Λάμπρο... του είπε με ένα περίεργο βλέμμα

-Εκείνος έσκυψε το βλέμμα του και ένα ακόμα δάκρυ είχε ξεπροβάλει αλλά δεν πρόλαβε να κυλήσει μιας και του το σκούπισε και με τα δάχτυλά της τον ανάγκασε να την κοιτάξει τότε εκείνος άρχισε να της μιλάει.

-Λενιώ δεν είμαι καλά ,δεν αντέχω άλλο αυτή την κατάσταση ,δεν μπορώ να συνεχίσω να ζω έτσι

-Λάμπρο τι λες; Σύνελθε έλα στα συγκαλά σου είναι η γυναίκα σου το παιδί σου

-Το ξέρω Λενιώ και ντρέπομαι για τον εαυτό μου. Αλλά...

-Δεν υπάρχει αλλά Λάμπρο είναι η γυναίκα σου που περιμένει το παιδί σας και τώρα θα πας σπίτι να της συμπαρασταθείς και να την βοηθήσεις να ξανασταθεί στα πόδια της, δεν είναι σωστό.

-Λενιώ σ 'αγαπώ

-Κι εγώ Λάμπρο αλλά δεν είναι σωστό και το ξέρεις

-Λενιώ στην αγάπη δεν υπάρχει σωστό και λάθος υπάρχει μόνο αγάπη

και τότε την αγκάλισε απόταμα πριν προλάβει να αντιδράσει δεν μπόρεσε να βγει από εκεί λογική της έλεγα να τρέξει μακριά του μα η καρδιά της είχε αναπαυθει στην ζεστή αγκαλιά του.

 Όσοι ώρα αγκαλιαζόντουσαν δεν  μπορούσε  να σκεφτεί το στομάχι της ανακατεύουν εδώ και πολύ ώρα δεν άντεχε να το κρατήσει άλλο. Έφυγε γρήγορα από την αγκαλιά του και έτρεξε στην άκρη του ποτάμιού άδειασε όλο το περιεχόμενο του στομαχιού της. Εκείνος έτρεξε πίσω της κρατώντας της τα μαλλιά και την μέση, το ύφος της ήταν γεμάτο απορία και ανησυχία δεν ήξερε τι  της συμβαίνει, μήπως έφταιγε αυτός για την κατάσταση του οργανισμού της λόγο της ψυχολογικής πίεσης που ένοιωθε ;Και αν δεν ήταν αυτό τότε τι; Όταν η Λενιώ σταμάτησε σκουπίστηκε και έβρεξε το πρόσωπο της , μετά κοίταξε τον Λάμπρο που την κοιτούσε απορημένος ,δεν ήξερε ούτε εκείνος τη να υποθέσει φοβόταν και νοιαζόταν για εκείνη ήθελε να μάθει τι της  συμβαίνει. Τότε πήρε το λόγο αυτός και άρχισε να την ρωτάει

-Λενιω μου τι σου συμβαίνει; έκανε απορημένος 

- Δεν ξέρω Λάμπρο, θα είναι από τα χωράφια, τις τελευταίες μέρες δουλεύουμε παρα πολύ  όλη  την μέρα  κάτω από τον ήλιο, χρειάζομαι ξεκούραση καθώς φαίνεται .

Εκείνος την κοίταξε με δυσπιστία

 -Σήκω Λενιω πάμε στη Ριζω δεν γίνεται αυτό που λες και τις προάλλες λιποθύμησες, τώρα αυτό δεν είναι φυσιολογικό ,μπορεί να έχεις τίποτα ,δείχνεις κουρασμένη κορίτσι μου. Σε παρακαλώ !της είπε κάπως επιτακτικά αλλά το ύφος του παρέμενε γλυκό πάντα .

Τότε η Λενιω κατάλαβε την ανησυχία του και του έγνεψε καταφατικά ήθελε και εκείνη να μάθει  τι της συμβαίνει. Πώς θα εξελισσόταν η κατάσταση ;