"Sevilmek ve sevmek istemek normal bir durum. Artık kendine eziyet etmeyi bırak, sevdiklerimizin hepsi bizi sevmiş olsaydı acı son diye bir şey olmazdı değil mi?"
Onu kıskanıyorum. Bana göstermediği sevgiyi o kıza hiç düşünmeden gösteriyor. Benim yüzüme bir kez bakmazken, onun yüzünün her santimini inceliyor. Ezberliyor. Beni ne kadar unutuyorsa, onu o kadar hatırlıyor.
Ben ne yapacağımı bilmiyorum. Gerçekten bilmiyorum. Onun hakkında endişeleniyorum, neden tek başına oturuyor, neden diğerleri ile konuşmuyor? Grup ödevlerini hep tek yapıyor, o üzgün mü ben mi yanlış görüyorum?
Peki ya, ona karşı olan hislerimi görüyor mu? Biliyor mu? Biliyorsa anlamamazlıktan mı geliyor? Gülerken gözlerinin içine güldüğümün farkında değil mi? O güldüğünde ne kadar mutlu oluyorum. En ufacık hareketinden bir anlam çıkarıyorum. Ama... anlamı ve sonu olmayan bir şey için kendimi yormam anlamsız. Vazgeçmek istiyorum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
feel ınvincible
Teen FictionBelki o gün görmeseydim seni, beğenmeseydim, içimden tam öğretmen profili var atanınca çok yakışıklı olacak diyerek iç geçirmeseydim böyle olmazdı. O kıza karşı duygularını öğrendiğimden beri sana olan saygım paramparça oldu ama engel olamıyorum hâl...
