alien blues - sakuatsu

1

Was it the best you ever had?
Was it the worst? You'd never know.

~~

"Git başımdan 'Samu, hiç havamda değilim."

Erkekler tuvaletine girip aynadan kendime baktım. Acınasıydım.

Karasuno'ya yenilmiştik. Belki de daha iyi paslar atsaydım, daha iyi oynamış olsaydım... Kazanmış olabilirdik.

Dişlerimi sıktım, sinirliydim. Tırnaklarımı koluma geçirdiğimde arkamdaki kıvırcık saçları fark ettim.

Sakusa Kiyoomi.

Siyah kıvırcık saçları, siyaha yakın gözleri, kaşının üzerindeki iki beni ve her zamanki gibi yüzüne takındığı hayattan bıkmış bakışlarıyla mükemmel görünüyordu.

Kendimin nasıl göründüğünü hatırlayınca yerin dibine girmek istedim, bok gibiydim şu an.

'Samu kendime bunu dediğimi duysa beni bir doktora falan götürürdü herhalde, nasıl ego kasmıyor bu mal diye.

Üzgünüm kardeşim, her zaman mükemmel hissetmiyorum.

"İyi misin?"

Gözlerimi onunkilere kenetledim. Gözleri gerçekten çok güzeldi.

"Her zamanki gibi mükemmelim," deyip gülümsedim.

"Rol yapmayı bırakmalısın."

"Bekle, ne?"

"Her zaman mükemmel hissedemezsin, Miya."

"Ben hissederi..."

"Bak, bu maçtaki oynayışın oynadıklarının en iyisi miydi yoksa en kötüsü müydü bunu asla bilemezsin ama biliyor olman gereken tek şey gelişmeye devam etmen gerektiği."

"Omi-kun, beni bu kadar önemsediğini bilmiyordum," deyip göz kırptığımda gözlerini devirdi.

"Önemsemiyorum, aptal. Sadece birinin kendine bu kadar yükleniyor olması canımı sıkıyor. Seninle ilgili değil."

Üzgünüm, Omi-kun. Bir anlığına heyecanlanmıştım oysa...

"Teşekkürler ama ben gayet iyiyim."

"Vay, Miya Atsumu teşekkür ediyor, ha?"

"Abartma istersen, o kadar da değil."

"Neyse, ben uyarımı yaptım. Ne yapıp yapmadığın umrumda değil artık."

Keşke olsaydı, Omi-kun. Çok isterdim... Beni umursamanı, beni sevmeni çok isterdim.