vaveyla | taegi

7.

Yoongi

Tüm geceyi orada, sahil kenarında geçirmiştik. Taehyungun koynunda olduğum için hiç üşümemiştim. Şimdi de aynı restoranda kahvaltımızı edip, otele geri dönüyorduk.

Daha sonra nikah dairesine gidip saat beşte nikah kıyacaktık. Hala inanamıyordum. Eninde sonunda evleneceğimizi biliyordum ama böyle aniden gelişmesini beklemiyordum.

Araba durduğunda, inip Taehyungla birlikte eve doğru yürümeye başladık.

"Onlara hesap sormalı mıyım sence?"

Gülerek sorduğum soruya kafasını sallayarak cevap verdi.

"Bizim mutluluğumuz için seni azıcık ağlatmışlar. Neden kızasın ki?"

Dediği şeye ikimizde gülmüştük. Daha sonra eve girdik sırayla. Çocukların sesi salondan geliyordu. Adımlarımı oraya yönlendirdim. Taehyung da arkamdan geliyordu.

"Sizi kalleşler, nasıl habersiz bırakırsınız beni?"

Gülerek söylediğim şeyle hepsinin yüzü bana döndü. Daha sonra Hoseok ayağa kalkıp "geldiniz mi sonunda? Ya Yoongi-yah biz ne yaptıysak sizin mutluluğunuz için yaptık" Bana sarılırken bir taraftan da ikna etmeye çalışıyordu.

Taehyung beni belimden tuttuğu gibi kendine çekip, "Arkadaşlar biz yarın için nikah tarihi aldık." dedi. Salonda bir anlığına ölüm sessizliği olmuştu. İlk söze başlayan Namjoon "Taehyung, tabii ki bu durumu resmiyete dökmek istemenizi anlıyoruz. Ama bu çok riskli" dedi.

Ortamın gerileceğini anladığım için elimi belime sarilan kola atıp ona tutundum. Belimdeki el daha da sıklaşınca dönüp yüzüne baktım. Kaskatı kesilmişti. Çünkü böyle hayal etmemiştik.

"Üstelik nikah tarihini nereden aldınız? Güvenilir olduğunu düşündüren ne?" Seokjin hyung da konuya dahil olduğunda, tam karşımda gözlerimin içine bakan Hoseoka döndüm.

"Boşuna gerilmenize gerek yok. Orada çalışan kişiler army. Yani güvenilir" Taehyungun söylediği şeylerden sonra herkesin yüzünde bariz rahatlama sezmiştim.

"Bunu baştan desenize. Boşuna gerildik" dünya üzerindeki tüm armylere ruhumuza kadar bağlı olmamız, ve onlara güvenmemiz doğru muydu bilmiyorum ama gerçek buydu.

"O zaman yarın nikahımız var ha?" Jiminin sorduğu soruya kafamı sallayarak cevap verdim.

~~~~
Taehyung

Ertesi sabah, güzel uykumdan hain tavşanın saldırıya geçmesiyle uyanmıştım. Beni zorla banyoya sokmuş, daha sonra bir kaç şey ağzıma tıkıp alelacele arabaya sürüklemişti.

Akşam Grammy vardı ve bizim bugün nikahımız kıyılacaktı. Telefonu çıkarıp Yoongiyi arayacakken, "merak etme hyung. Yoongi hyung jiminle birlikte. İki saat içinde herkes kilsede olacak" onu kafamla onaylayıp yolu izlemeye devam ettim.

Jungkookla birlikte takım elbise seçtikten sonra, yeniden arabaya binip kilseye doğru yola çıktık. Kalbim yerinden çıkacak gibi atıyordu.

Kısa süre içinde kilsenin önüne gelmiştik. "Heyecanlı mısın, hyung?" diye sordu tavşan kılıklı. "Grup içinde ilk evlenen biz olduk. Bunun mutluluğunu anlatamam" diyerek arabadan indim.

Kilseye yaklaştıkça, karnıma kramp giriyordu sanki. Az sonra güzeller güzeli sevgilimle dünya evine girecektik. Düşündükçe aklım çıkıyordu.

Namjoon hyung bizi karşıladığında, yüzünde gergin bir hal vardı. Arkamdan gelen Jungkook, "bir şey mi oldu?" Diye sordu merakla.

"Yoongi...ağlıyor, Taehyung" 

Onlara cevap bile vermeden gösterdiği odaya girdim. Yoongi koltukta oturmuş, ellerini önünde kenetleyip ağlıyordu. İşte bunu beklemiyordum.

Yanına gidip önünde diz çöktüm. "Güzelim, neden ağlıyorsun?" Aniden boynuma sarılıp kafasını boyun boşluğuna gömdü.

"Ben yani, biz yapabilecek miyiz? Herkesten saklanarak evliliğimizi sürdürebilecek miyiz?"

Bu soruyu sormakta haklıydı. Ama aramızdaki bu sevgi zaten her şeyden öteydi.

"Güzelim, sen merak etme. Kimsenin ruhu duymayacak. Ama biz çok mutlu olacağız. Sana söz veriyorum."

Ondan sonra zaten, nikah işlemlerine başlayıp nikahimizi kıymıştık.

Geriye bir ömür boyu mutlu olmak kalıyordu.

  FINAL EHEHEHE

10 yıl sonra geldim ve final yaptım.

Gerisi diğer ficlerin başına 😽  kaçtım ben