끝 (sunki)

{남자친구}

သံသယမျက်လုံးတွေထဲကစကားသံတွေကျွန်တော်ကြားနေရတယ်

အဲ့တာကို...သိလား...?
ကျွန်တော် က ခင်ဗျား တယောက်ကိုပဲ
မလိမ်ညာဖူးတာပါ ။

============

ယနေ့ နီခီ အနေနှင့် ဂျောင်ဝန်း နဲ့အတူလိုက်ပါဖို့ရန်လုံးဝပင်အစီစဥ်မရှိခြင်းတော့မဟုတ်ခဲ့ပါ ။

ဒီတိုင်း ဆောနူ ကို တွေ့ချင်ရုံပြီးတော့
ဘယ်မှာဘယ်လိုနေလဲ သိချင် မိရုံကလွဲရင်
ရည်ရွယ်ချက် မရှိ.....

ဆောနူအိမ်သို့မရောက်မှီညနေခင်းကားပေါ်တွင် ဂျောင်ဝန်း ဖေဖေက ကားမောင်းလျက်ရှိပြီး ဂျောင်ဝန်းရဲ့မေမေကဘေးတွင်ထိုင်သည် ။

''သား... နီခီလေးပါခေါ်လာခဲ့တာလား? ''

''အင်းလေ...''

ဂျောင်ဝန်းမေမေက ကားမှန်ကနေတဆင့်နီခီကိုလှမ်းကြည့်သည် ။

''အန်တီ ကတမျိုးပြောတယ်မထင်ပါနဲ့နော်
ဒါက ဂျောင်ဝန်း ဖေဖေရဲ့မိတ်ဆွေ နှစ်အကြာကြီးနေမှပြန်ဆုံဖို့ဖိတ်တဲ့ ညစာမလို့ ''

''ရပါတယ် အန်တီ ကျွန်တော်
နေခဲ့လိုက်ပါမယ် ''

''ဘယ်ဟုတ်မလဲကွ ... မင်းကလည်းကလေးကို မင်းသားကိုဇွတ်ခေါ်လာတာ ပဲ ''

ဂျောင်ဝန်းက ခပ်ဟ ဟရယ်ရင်း...နီခီပခုံးထက်တွင်မှီလိုက်တော့ နီခီအသက်ပင်မရူရဲ..

ဂျောင်ဝန်း မိဘများကိုလည်းအားနာမိသည်။

''ကျွန်တော်က အကြောင်းရှိလို့ခေါ်လာတာပါနော် ''

''ဟေ..ဆိုစမ်းပါအုံး! ''

''ဆောနူ Hyung  က မူရာ
နဲ့အရင်သိတာ ကျွန်တော် နဲ့ တောင်မရင်းနှီးဘူး သူ့ကြည့်ရတာလည်းကျွန်တော့်ကိုမြင်ရင်အနေခက်နေသလိုပဲမလို့ ပိုလွယ်ကူအောင် နီခီကိုခေါ်လာတာ! ''

''အော..ဘယ်လိုသိတာလဲ? ''

ဂျောင်ဝန်း မေမေက သံသယအနည်းငယ်ပါသောမျက်လုံးများနှင့်ကြည့်ကာအစ်သည် ။

''မတော်တဆ ဆုံရင်းပဲ သိလိုက်တာပါ..
အန်တီ သိပ်လည်းမရင်းနှီးပါဘူး''