끝 (sunki)

{고마워}

နံနက်ခင်း ၏နေရောင်ခြည် နွေးနွေး က
ဆောနူ အတွက် ပူပြင်းနေသလိုခံစားရသည်

မျက်တောင် ရှည်တွေ ပုတ်ခတ် '' လုပ်ရင်းက မပွင့်တပွင့် ဟ ကြည့်ရာ...

'' နိုးပြီလား.. ?''

'' အင်း..''

အိပ်ယာပေါ် သူ့ နီးတွင် လာတိုးကပ်ထိုင်ရင်းဆံနွယ်တွေကို ဆော့ကစားနေသူက နွေးထွေး သောမျက်လုံး များဖြင့်ကြည့်သည်

''မနက်စာသွားစားရအောင် ထတော့ လေဆောနူရဲ့ ''

''ဟင့်အင်း... ဘာမှ စားချင်စိတ်မရှိဘူး ''

''ဒါပေမဲ့ လည်းစားရမှာပေါ့... ''

ဘဲပေါက်စလေး တကောင် လို နူတ်ခမ်းဆူရင်း ဆောနူ ခေါင်းငြိမ့်မိလိုက်သည်ထင်သည် ။

သူ့ပါးပြင်အိအိဖောင်းဖောင်းလေးတွေဆီ
ဆွဲဖဲ့ လာသော တစုံတယောက် ကြောင့်ပို ၍
ပင် နူတ်ခမ်း ကိုဆူလိုက်မိတော့သည် ။

''ဆောနူက လိမ်မာပါတယ် ''

''yah ~ မင်းထက်အသက်ကြီးတယ်နော် ''

''ချစ်စရာလေး..ㅋㅋ ''

နူးညံ့ အိစက်သော ဖြူဖွေးဖွေး ပါးပြင်က ခရမ်းချဉ်သီး လုံးလေးလိုရဲမှည့်လာကာ...ရှက်ရမ်းတွေ ရမ်းပြီး နီခီ ကို
အနီးနားရှိရာဖြင့် ကောက်ထုတော့သည် ။

'' မင်း ကတော့...!''

ရယ်မောကျီစယ် သံများဖြင့်
ဆောနူရဲ့ နံနက်ခင်း လေးက လှပခဲ့သည် ။

Bus မှတ်တိုင်မှာ လူအများနဲ့ မတ်တပ်ရပ်ကားစောင့်ရင်း က စိတ်အခြေနေသည်
ပုံမှန် မဟုတ်...

မနက်က နာရီ ပိုင်းကထိအကောင်းဖြစ်သော်လည်း စိတ်အလိုမကျစရာတွေက ပေါ်လာပြန်ခဲ့သည် ။

နီခီ နဲ့အတူရှိရင်းက...အိပ်ယာထနောက်ကျရာကနေ အခုကျောင်းနောက်ကျနေပြီ...

သူ့အနေနဲ့ နောက်ကျတဲ့အပေါ်သိပ် စိတ်ပူပန်ခြင်းမရှိ သည်မှာ နီခီရှိနေသောကြောင့်..

ဒါကြောင့် လည်း bus နဲ့အတူသွားရအောင်
ဆိုပြီး ခေါ်တော့ ကိုယ်တော်ချောက