☾ 𝒇𝒐𝒓𝒆𝒗𝒆𝒓 𝒘𝒊𝒕𝒉 𝒚𝒐𝒖 ~𝓼𝓪𝓷𝓲𝔂𝓮𝓯𝓵𝓲𝔁~ ☽

|5|

Ani bir kararla öpmüştüm Mert'i tam olarak sarhoş bile değildim. Onu seviyordum. Ve bir kere daha kaybetmek istemiyordum. O andan sonra sohbet etmeye devam ettik, mert kafasını omzuma koymuştu. Biraz oturduktan sonra zamanımızın bitmek üzere olduğunu farkettim. Ve Mert'e söyledim

"Beni orada mı bırakacaksın."

"Söz veriyorum Mert. Seni alacağım. Ama birkaç gün daha sabretmen gerekiyor. Bunu benim için yapabilir misin?" Kafasını salladı sessizce. Hastaneye doğru yürümeye başladık. Elini tuttum. Önce irkildi ama elini çekmedi. Daha da sıkı tuttu.
___________________

Hastanenin önüne vardığımızda Hürkan'la Ömer'i sohbet ederlerken gördüm. Onları farkedince Mert elimi bırakmak istedi ama ben izin vermedim. O da çekmek için daha fazla uğraşmadı. Yanlarına gittik.

"Ooo Hürkan naber."

"İyidir. Sizi göremedim içeride ben de dedim Ömer'le takılayım."

"Selam" dedi Ömer ve elimize baktı. Onun bakışı üzerine Hürkan da baktı ve gülümsedi.

"Aa hemşireler beni çağırmadan içeri girsem iyi olacak. Kaan ben sana sweatini sonra versem olur mu?"

"Senin olsun. Saniyem." Dedim ve yanağından öptüm. Domatese dönüşmüştü. Ve hızlıca hastanenin içine kaçtı.

"Lan Kaan‽"

"He yarram"

"Sena?"

"Siktirsin gitsin o beni aldattı."

"Nasıl lan daha bu sabah iyiydiniz. Sokakta gözlerimin önünde başkasıyla öpüşürken gördüm."

"Sen de dedin ki o zaman Mert'i sikicem yapacak bir şey yok." Ömer, Hürkan'ın bu dediği üzerine güldü.

"Ya hayır. Of Hürkan"

"Ağlama bu o demek."

"Kes."

"Gay"

"Efendim"

"Aferin kendini iyi tanıyorsun."

"Siz benden daha delisiniz sizin de buraya kapatılmanız lazım ben niye buradayım amına-"

"Ya bak canım biz gizliyoruz. Sen de gizle sen de kaçmış olursun." Dedi Hürkan

"Noluyo canım falan? Sikcen mi çocuğu"

"Aynen Kaan sikcem. Önce sen varsın ama."

"Ya konuşma sardı ama benim gitmem gerek anneme Mert'i kaçıracağımı söyleyeceğim."

"Eve mi atacaksın lan çocuğu"

"Aynen öyle yapacağım Hürkan. Dedim ve gülerek yanlarından ayrıldım. Eve vardığımda direkt anneme seslendim.

"ANNEEEĞĞĞ"

"Ay ne var bağırıyorsun!"

"Anne senden bir şey isteyeceğim ama hayır demek yok."

"Ne isteyeceksin lafı ağzında geveleme."

"Mert'i yetimhaneden alabilir miyiz?"

"Nasıl yani evlatlık gibi mi?"

"Yok, yok YOK evlatlık olmaz! Ama bizşmle yaşasa onu oradan kurtarsak."

"Neden noldu?"

"Nefret ediyor oradan dövüyorlarmış onu. Lütfen. Ben ilgilenirim onunla."

"Tamam o kadar yalvarmana gerek yok. Ben yarın Hemşiresiyle konuşur almayı denerim onu. Ama bir süre salonda yatması gerekebilir."

"Ben salonda yatarım yeter ki gelsin."

"Tamam ben yarın gider hallederim."

"Teşekkür ederim." Dedim ve sarıldım anneme.
______________________

Aradan aylar geçti. Mert'le birlikte yaşıyorduk annem sayesinde. Hâlâ çıktığımızı ona söylemedim. Söyleyemedim. Vereceği tepkiden korktum. Mert'i geri göndermesinden korktum. Hürkan ve Ömer de çıkmaya başladılar bizden birkaç ay sonra. Mutlulardı. Yani öyle gözüküyorlardı. Ben Mert'e adıyla seslenmiyordum çoğunlukla ona Saniye diye seslenmeye başladık üçümüz de. Rahatsız olmuyordu.

Mutluyduk. Gelecekte neler olacağını merak ediyorduk.