☾ 𝒇𝒐𝒓𝒆𝒗𝒆𝒓 𝒘𝒊𝒕𝒉 𝒚𝒐𝒖 ~𝓼𝓪𝓷𝓲𝔂𝓮𝓯𝓵𝓲𝔁~ ☽

|6|

Yarın benim 21. Yaş günüm. Mert ile 5 yıldır çıkıyoruz. Ben 18 yaşıma girdiğimde birlikte ev tuttuk. Anneme o zaman söyleyebildim. Beni yargılamadı. Aksine gülümseyip her şeyin nedenini anladığını söyledi.

Yeni arkadaşlar edindim. Emir, Umut ve Ali. Sena'yı tamamen unuttum. Doğum günümü barda kutlamaya karar verdik. Biz Mert ile önceden gidecektik. Yarın için hazırlıklar yapmak yerine takılmak istedim ve Ali'yle Umut'u çağırdım. Mert de içecek bir şeyler hazırladı.
___________________

Hürkan'dan

Sabah uyandım ve telefonumdaki mesajları gördüm. Kaan'dandı.

/gerizekalılar/

K: şşt mallar gelsenize bizim eve takılırız

A: yemek varsa gelirim ben

U: sen niye hep açsın amk

A: belki de sana açımdır.

K: lan

K: noluyo

A: bir şey yok.

M: e hadi geliyor musunuz lan

U: tamam ben hazırlanıp çıkıyorum

A: ben atıştırmalık bir şeyler getiririm

M: tamam içecekler benden

H: ben neyim lan orospu çocuğu mu‽

K: sana gelme diyen mi var amk

H: tamam ya çok ısrar ettin. Ben Ömer'i ararım interneti kapalı sanırım

A: ara sevgilini tabi özletme kendini

H: ya kes, kıskanma.

A: seni mi kıskanıcam lan

M: ya bi susun amınakoduklarım.

(Ali gördü)
(Kaan gördü)
(Umut gördü)
(Hürkan gördü)

M: aferin

_____________________________

Yazıştığımız mesajların üstüne güldüm ve mutfağa gittim. Buzdolabından atıştırabileceğim bir şeyler çıkarttım ve yedim. Yerken Ömer'i arramaya karar
verdim.

-------
arıyor...
arıyor...
(Aradığınız kişiye şu an ulaşılamıyor...)
----------

"Of niye açmıyor bu mal ya"

Ömer telefonlarıma cevap vermeyince hazırlanmaya karar verdim. Hızlı bir duş aldım ve üstüme rasgele bir tişörtümü geçirdim altıma da koyu gri eşofmanımı giydim. Ve Kaan'ların evine doğru yola çıktım. Yoldayken Ömer'i birkaç defa daha aramayı denedin ama yine açmadı. Ömer benden saatler önce kalkardı. Bu yüzden uyuyor olma ihtimali yoktu. Endişelenmeye başlamıştım. Ben Ömer'i düşünürken Kaan'ın evine vardığımı farketmemiştim bile. Kapısının önüne gelince zile bastım.

"Kimsin, parolayı söyle?"

"Anan, Kaan. Anan"

"Aslında parola c69FhoxA19t7 ydi ama neyse." Ve Kaan kapıyı açtı.

"Eee Ömer nerede?"

"Bilmiyorum, 20 kere aradım açmıyor. Mesaj da attım durmadan."

"Evini kontrol ettin mi?"

"Hayır üşendim."

"Ya gidip kontrol et mal mısın ya bir şey olduysa."

"Kaan şimdi korkudan altıma sıçıcam of senin yüzünden."

"Sevgilin amk korkmalısın bence de"

"Ya tama o zaman ben hızlıca gidip bakayım. Bensiz içkileri bitirmeyin ama!"

"Tamam tamam bitirmeyiz" yalan söylediğini havadaki atomlar dahi anladı.ama şu an sevgilimi kontrol etmek her şeyden önemliydi. Onun evi Kaan'ın evine yakındı. Bu yüzden uzun sürmeyecekti. Yoldayken çıkmaya başladığımız gün geldi aklıma ne kadar güzeldi. O u hastaneye kapattıkları bir gündü. Penceresine merdiven götürüp onu kaçırmıştım oradan. Merdivenlerden indiğinde dayanamayıp öpmüştüm. Geri çekilmemişti. Sonra sormuştum "hayatımın sonuna kadar seninle kaçmak istiyorum. Sen de benimle kaçmak istiyor musun?" Aldığım evet cevabından sonra mutluluktan ağlamıştım. O gece sadece gezmiştik. Çok harika bir geceydi. Ömer'in evine varmamla düşüncelerim son buldu. Kapısına gittim ve zile bastım. Kapıyı hiç tanımadığım bir kızın açmasını beklemiyordum. Kız beni görünce içeriye doğru seslendi.

"Sevgilim bir arkadaşın geldi sanırım!" Sevgilim mi? Yanlış anlaşılmaydı herhalde diye düşünmeden edemedim ama sanırım bu sadece içimi rahatlatmak için düşündüğüm bir şeydi. İçeriden Ömer'in sesinin gelmesiyle gözlerimin dolduğunu hissettim.

"Arkadaşım mı?" Diye merakla sordu kapıya doğru gelirken. Ve kapının önüne geldiğinde beni görünce gözleri fal taşı gibi açıldı.

"Hürkan! Senin burada ne işin var neden aramadın‽" Sadece tek bir şey çıktı ağzımdan.

"Neden?" Dedim ve gittim Ömer'in evinden. Uzaklaşmak istedim o an her şeyden. Hâlâ içeride konuştuklarını duyabiliyordum. Kızın ona şunu sorduğunu duydum.

"O kimdi ki?"

Gözlerimden akan yaşların yanaklarımı yaktığını hissettim. Kaan'a bu halimle asla gidemezdim. Ona mesaj attım ve işimin çıktığını bu yüzden gelemeyeceğimi söyledim. Tamam dedi ve fazla üstelemedi. Olabildiğince hızlı bir şekilde eve gittim. Mutfağıma gidip buz dolabından bir tane bira aldım ve gidip koltuğuma oturdum. Düşünmeye başladım. Neden diye. Biramı bitirdim. Koltukta yatıp kendimi düşüncelerimle yalnız bıraktım. Ömer durmadan aramaya ve mesaj atmaya başladı. Sadece bildirimden okudum birkaç mesajını.

Ö: Hürkan lütfen cevap ver.
Ö: Hürkan özür dilerim
Ö: nolur affet beni
Ö: ben bir hata yaptım.
Ö: lütfen
Ö: seni seviyorum.

Ve yazmaya devam ediyordu. Telefonumun sesini kapattım. Ve düşünmeye devam ettim. Düşünürken ağladığımı farketmemiştim bile. Aynı uyuyakaldığımı farketmediğim gibi.
_______________

Öğleden sonra 4 gibi uyandım bütün gece boyunca kabuslar görüp nefes nefese uyanmıştım. Ölü gibi hissediyordum. Banyoya elimi yüzümü yıkamaya gittiğimde farkettim. Gözlerimin altı ağlamaktan mosmor olmuş ve şişmişti. Dudaklarım ısırmaktan kan içindeydi. Ve tenim bembeyazdı. Gerçekten ölü gibi gözüküyordum. Yüzümü buz gibi soğuk olan suyla yıkadım ve üstüm leş gibi koktuğu için duş alıp üstümü değiştirdim. Salona gidip telefonuma baktığımda ben duştayken Kaan'ın aradığını farkettim. Bugün doğum günüydü ve akşam barda kutlayacaktık. Hemen geri aradım

"Alo Hürkan nerdesin oğlum ya iki saattir sana ulaşmaya çalışıyorum valla evini basmaya gelecektim en sonunda."

"Ya duştaydım o yüzden açamadım. Doğum günün kutlu olsun kanka bu arada."

"Teşekkür ederim birlikte nice senelere de sen bu akşam geliyorsun di mi"

"Evet evet geliyorum."

"Tamam güzel Ömer'i de sen getirirsin o zaman" dedi ve telefonu kapattı. Ona olanları açıklayamadım. Her ne kadar iyi hissetmesem de bugün en yakın arkadaşımın doğum günüydü ve hazırlanmam gerekiyordu. Bu yüzden üstüme öylesine geçirdiğim kıyafetleri değiştirdim ve onun yerine siyah bir pantolon ve siyah gömleğimi giydim. Saçlarımı kurulamamıştım ve kurulamayacaktım da. Saate baktım. O kadar yavaş hazırlanmıştım ki saat 8 ye yaklaşıyordu. 10 da buluşacaktık ama ben erkenden çıkıp sokaklarda boş boş dolaşmak istedim. Yürümeye başladım. Çok sessizdi her yer. Kafamın içine hiç benzemiyordu. Buluşacağımız saate kadar sadece boş boş yürüdüm. Düşünüyordum. Tek yaptığım buydu.

Evet bugünlerde çok aktifim maşallah. Bu iki bölümü Hürkan'ın ağzından yazmak istedim kusura bakmayın. Ama hikaye gelişimi için önemli

Neyse sizi seviyorum <33

Gece okuyanlar uyuyun demicem artık sıkıldım sabaha kadar oturun amk