Çok fazla oyalanmışız " dedim yorgun çıkan sesimle tam arkama yaslanıp Demirle Ateşe artık gitmemiz gerektiğini söyleyecektim ki ismimin söylenmesiyle durdum.
"ADA!"
"Kim lan bu."Sesin geldiği yere doğru baktım. Sürü gibi geliyorlardı. Ada diye bağıran Cihangir beydi onun yanında abi tayfası ve Ege vardı . Demir ve Ateş soran gözlerle bana bakıyordu.
Onlara "biyolojik ailem" diye cevap verdiğim sırada biyolojik ailem buraya doğru geliyorlardı. Şu an Giray ve Emir ' in bakışlarından aşırı derece de tırsıyorum. Beni öldürecek gibi bakıyorlar
Cihangir bey "nerelerdesin kızım seni çok merak ettik." dedi endişeli bir sesle. Şu an onlara, daha doğrusu ona haber vermediğim için vicdan azabı çekiyordum. Cihangir bey korkmuş gibi görünüyordu.
"Cihangir bey, biz okul çıkışı biraz voleybol oynayalım dedik, geç kaldığımızı fark edememişiz kusura bakmayın." dedim. Neyden korkmuşlardı acaba. Eve gelmememden mi yoksa başıma birşey gelmesinden mi?
"Tamam kızım bir daha bize haber ver olur mu?" dedi hala geçmemiş olan endişeli sesiyle. Onu onaylarcasına kafamı salladım.
"Oyun falan bahane burda erkeklerle sürtünüyor baksana baba." dedi Batı. Batı' nın bu sözünden sonra Demir ve Ateş Batı' nın üzerine yürüdü ama ben onları tuttum.
"Senin ağzından çıkanı kulağın duyuyor mu salak herif." diye bağırdı Ateş. Ateşi susturmak amacıyla, Batı' ya bakarak konuşmaya başladım
"Bana bak sen senin o ağzını yırtarım laflarının nereye gittiğine dikkat et yoksa ben sana dikkat ettiririm. " dedim hafif bağırarak. Bu söylediği ağırıma gitmişti. Tamam sevmeye bilirsiniz ama saygı duymak zorundasınız. Beni tanımdan yargılıyorlar.
Tam Batı konuşacak iken Ege araya girdi
"Yeter kavga etmeyin!"
diye bağırdı. Bak bugün bu çocuğa birşeyler oluyor sabahta aynı şeyi yaptı. Çocuğun yemeğine ilaç falan koymuyorsunuz değil mi?
"Batı kardeşinle doğru konuş!" diye uyardı Cihangir bey. Demir 'sonunda akıl edebildi' diye mırıldandı.
"Ada kızım bunlar kim?" dedi Cihangir bey Ateş ve Demire bakarak. Düşünmeden cevap verdim
"Onlar benin kardeşlerim canımdan çok sevdiğim arkadaşlarım" dedim kardeşlerimi bastırarak.
Demiri gösterip "bu Demir " dedim ve Ateşi gösterip "bu da Ateş" dedim Cihangir bey gülümseyerek "bende Cihangir Ada nın babasıyım " dedi. Demir ve Ateşte "Memnun olduk" demekle yetindiler
Ateş 'Ada nın babası' diye mırıldandı ve sonra 'iyiymiş' diye tekrar mırıldandı. Ateşin bu haline gülmeden edemedim. Bende ilk duyduğumda afallamıştım.
"Ada hadi kızım arkadaşlarına veda et de eve gidelim annen bizi bekliyordur." dedi Cihangir bey.
Bende gidip Ateşe ve Demire sarıldım Demir kulağıma doğru konuştu.
"Eğer bu salak herifler sana bir şey yaparlarsa ilk Çağrı abiyi sonra da bizi arıyorsun bizde gelip onların kaflarını dağıtıyoruz tamam mı?" dedi
"Arama olayına tamamda bu kafa dağıtma olayına pek tamam değil." dedim
"Sen ara biz gerekeni yaparız orası sıkıntı değil" dedi Ateş gülerek.
"Hadi yarın görüşürüz canlarım" dedim gülerek ve içinde Cihangir bey, Giray ve Emirin olduğu arabaya bindim. Sessiz ve uzun bir yolculuktan sonra nihayet eve gelmiştik.
Giray kapıyı çaldığında bana bakıyordu. Kafamı ne bakıyorsunn dercesine salladım ama hala bakıyordu. Sadece Girayın duyabileceği şekilde 'bakma' dedim. Sonunda bakışlarını üzerimden aldı.
Kapı açıldığında Esma abla bizi güler yüzle karşıladı ve Banu hanımın yemek için bizi beklediğini söyledi. Yemeğe gitmeden önce Cihangir beye söyleyip kıyafetlerimi değiştirmek için odaya çıktım.
Bana verilen odaya girdiğimde odanın boş olduğunu gördüm eşyalarım alınmıştı. Hemen aşağı inip Cihangir beye sordum
"Cihangir bey eşyalarım oda da yok neredeler acaba" diye sordum.
"Kızım sana ayırdığımız oda dizayn edildi eşyaların da orada" dedi gülümseyerek.
"Tamam teşekkürler " dedim ve evi gezerken bana gösterilen benim olan odaya doğru gittim. Asansör fobim yüzünden ömrüm bu merdivenler de geçecek.
Üçüncü katın son basamağını da tamamlayıp odama gidecektim ki iki kişinin konuşmasını duydum Giray ve Emir konuşuyordu onları dinlemeden odama gittim.
Kapıyı açtığımda şok olmuştum. Oda tam benim istediğim gibi dizayn edilmiş en sevdiğim renkler, bin defa okusamda yine okuyacağım kitaplar, küçük bir banyo, kocaman giyinme odası ve daha nicesi.
Giyinme odasına girdiğimde renklere göre sıralanmış kıyafetler,ayakkabılar, çantalar, şapkalar ve daha neler neler. Oda gerçekten mükemmel dizayn edilmiş. Hemen okul kıyafetlerimi çıkarıp normal günlük bir kıyafet giydim ve oyalanmadan yemek odasına indim.
Yemek odasına girdiğimde bütün gözler bana döndü sanırım yemeğe başlamak için beni bekliyorlardı. Cihangir beyin yanındaki yerime oturdum ve konuştum.
"Cihangir bey oda gerçekten mükemmel olmuş teşekkür ederim." dedim gülümseyerek.
"Rica ederim kızım teşekkür etmene gerek yok"
dedi o da gülümseyerek. Banu hanıma döndüm ve konuşmaya başladım.
"Herşey için size de teşekkür ederim Banu hanım."
dedim yine gülümseyerek, o da bana yine gülümseyerek karşılık verdi.
Sessiz bir yemekten sonra dinlenmek ve duş almak için odama çıktım. Güzel bur duş alsam iyi olacak yorgunluğumu alır.
Duştan çıktıktan sonra aynanın karşısına geçip saçlarımı kurutmak için hazırlanıyordum ki kapının tık tıklanması ile durdum ve gidip duşa girerken kilitlediğim kapıyı açtım.
Bölüm sonu...
↪Sizce kim geldi
↪Karakterler hakkında ne düşünüyorsunuz?
↪Kitap hakkında düşünceleriniz?
↪Öneri ve yorumlarınınız?
Oy ve yorumlarınınızı bekliyorum.
Bu bölüm biraz kısa oldu kusura bakmayın.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ABİLERİM VAR!
Teen Fiction17 yıl sonra birileri karşınıza çıkıp biz senin gerçek aileniz dese ne yapardınız? İşte Ada da tam bunu yaşıyor. Ada' nın hikâyesini okumaya var mısınız?
