(Zaw)
"ကိုႀကီး"
"အင္း"
"ေသခ်ာလား"
"ေအာ္ ဘာလဲ မယုံဘူးလား ကားေမာင္လာလို႔ဘဲတစ္
ဝက္ခ်ိဳး ေနၿပီကို"
"အဲ့တာဆိုလည္း ၿပီးတာပါဘဲ"
ကားကိုအရွိန္ကို သိပ္အျမန္မေမာင္းရဲ အရွိန္ပိုျမန္ရင္ ပိုၿပီး
ထိခိုက္ရလိမ့္မည္ေလ ပိုၿပီးေစာေစာ ဆုံးရွံုးရလိမ့္မည္
"ေရာက္ၿပီလား"
"အင္း"
"အိုးး ေမာင္တို႔အိမ္က အႀကီးႀကီးဘဲကြာ"
"ဝင္...ဝင္မွာလား"
"ေရာက္ေနၿပီဘဲ ဝင္ရမွာေပါ့"
ဂ်ယ္မင္းလက္ကို ရဲရဲႀကီးတြဲရင္း အိမ္ထဲသို႔ မတုံ႔မဆိုင္း
ဝင္ေရာက္သြားသည္ က်ယ္ဝန္းတဲ့ အိမ္နဲ႔အတူ အေစာင့္
အေရွာက္မ်ားလည္းရွိေသးသည္
"ေမာင္ ေကာင္းေကာင္းႀကီးျပင္းလာတာဘဲေနာ္"
"ဟမ္"
"ငါမေသခင္ ေမာင့္ကိုေတြ႕ခြင့္ရတာ အရမ္းကံေကာင္းတာ
ဘဲ ငါ့ကိုအခ်စ္ဆိုတာ သင္ေပးခဲ့လို႔ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္"
"ဘာေတြေျပာေနတာလဲ"
"ရူးသြပ္လက္စနဲ႔ တစ္ခါတည္း ဆက္ၿပီးရူးလိုက္ေတာ့မလို႔
ပါ ေမာင့္အတြက္နဲ႔"
"...."
"ငါသိတယ္ ဒါေပမဲ့ ငါရံွးတယ္ ေမာင့္ကိုခ်စ္မိခဲ့လို႔"
လက္ခုပ္တီးရင္း အိမ္အေပၚထပ္ကေန ဆင္းလာတဲ့ ဂ်ယ္
မင္းဦးေလးရဲ႕မ်က္နွာမွာ အျပဳံးမ်ားစြာ
"ငါ့တူေလးက ေတာ္လိုက္တာ ေခၚလာနိုင္တာဘဲ"
"ဦးေလး"
"မင္းေတာ္တယ္ဂ်ယ္မင္း ၿပီးေတာ့ မင္းခံလိုက္ရတာေပါ့
႐ြမ္ကြၽင့္ရာ"
"အဟက္"
"အေစာင့္ေတြ သူ႔ကိုေခၚသြားၿပီး ႀကိဳးနဲ႔တုပ္ထား မနက္
ျဖန္ သူ႔ကို ဘဝေပးကူးမယ္"
ဂ်ယ္မင္းေဘးနားမွာမတ္တပ္ရပ္ေနတဲ့ ႐ြမ္ကြၽင္ကိုအေစာင့္
ေတြက ဆြဲေခၚသြားသည္
"မင္းလည္း ပင္ပန္းမွာေပါ့ သြားနားေတာ့ ဂ်ယ္မင္း"
ဆြဲေခၚသြားခံလိုက္ရတဲ့ ေကာင္ေလးကိုၾကည့္ရင္း ဂ်ယ္
မင္းအလြန္အားနာမိသည္ ဆက္မၾကည့္နိုင္ေတာ့သည္
မို႔ သူ႔အခန္းထဲကိုသာ ဝင္သြားလိုက္သည္
YOU ARE READING
ေမာင့္နွင္းဆီရိုင္း ( မောင့်နှင်းဆီရိုင်း )
De Todoကိုယ္ခ်စ္သည့္ပန္း အဆူးရွိမွန္းသိေသာ္လည္း အခ်စ္မ်ားစြာျဖင့္ျမတ္နိုးရပါတယ္ "ေမာင္" {Renmin} Mini Fic ကိုယ်ချစ်သည့်ပန်း အဆူးရှိမှန်းသိသော်လည်း အချစ်များစွာဖြင့်မြတ်နိုးရပါတယ် "မောင်" {Renmin}
