(Zawgyi)
တစ္ခါေလာက္ ရူးသြပ္ျပစ္ၾကည့္ခ်င္တာမို႔ ႐ြမ္ကြၽင့္တစ္
ေယာက္ မနက္မိုးလင္းလင္းျခင္း ဂ်ယ္မင္းဆီ ဖုန္းဆက္ဖို႔
ျပင္လိုက္သည္
ညကတစ္ညလုံး သူေတာ္ေတာ္ေလး စဥ္းစားခဲ့ရသည္
ေမးခြန္းေပါင္း ေသာင္းေျခာက္ေထာင္ အၿပီးမွာေတာ့ အ
ေျဖတစ္ခုကိုသူရွာေတြ႕ခဲ့သည္
သူ နာဂ်ယ္မင္းကို ခ်စ္သည္
ေတာင္ေတြးေျမာက္ေတြး စဥ္းစားမေနေတာ့ဘဲ ဖုန္းေလး
ကိုင္ကာ အက်ိဳးမေပးတဲ့ေကာင္ဆိုတဲ့ အမည္နာမေလးကို
နွိပ္ရင္း ဖုန္းေခၚလိုက္သည္
ဖုန္းကေတာ္ေတာ္ေလးနဲ႔ လာမကိုင္ အခ်ိန္တစ္ခုၾကာမွ
လာကိုင္သည္
"ဟယ္လို"
"နာဂ်ယ္မင္း"
"ကိုႀကီး ေျပာေလ"
အားပ်က္ေနတဲ့ ဂ်ယ္မင္းအသံေလးက တကယ္ကို အခန္း
ပိတ္ကာ သူ႔ကိုသူနွိပ္စက္ထားပုံပင္ သူဂ်ယ္မင္းကို အဲ့
ေလာက္ေတာင္မွ အနိုင္ယူခဲ့သည္
"မင္း ထမင္းစားျဖစ္ရဲ႕လား"
"ဟင္အင့္"
"အဆင္ေျပရဲ႕လား"
"ဟင္အင့္"
"ငါမင္းနဲ႔ေတြ႕ခ်င္တယ္"
"ကြၽန္ေတာ္နဲ႔လား"
"အင္း ငါလိပ္စာပို႔လိုက္မွာမို႔လာခဲ့"
"အင္း"
ဖုန္းခ်ၿပီးတာနဲ႔ လိပ္စာေလးတစ္ခု ရိုက္နွိပ္လိုက္ကာ သူ
ကေတာ့ ျပင္ဆင္ရင္း ဆိုင္ေလးမွာ ေစာင့္ေနသည္ ထမင္း
ေကာင္းေကာင္းမစားတဲ့ ေကာင္ဆိုးေလးကို ဒီေန႔ေတာ့
ထမင္းစားခိုင္းရမယ္ဆိုၿပီး သူခ်ိန္းလိုက္ျခင္းပင္
တျခားအေၾကာင္းရာတစ္ခုပါ ထည့္ေျပာရမည္ဆိုလ်ွင္
သူဂ်ယ္မင္း အခ်စ္ကိုလက္ခံမလို႔သာ
ဆိုင္ေလးမွာ ေစာင့္ေနရင္း အခ်ိန္တစ္ခုၾကာလာေတာ့
ဂ်ယ္မင္းက ေရာက္လာသည္ မ်က္ကြင္းညိဳညိဳေလးနဲ႔ ပိန္
က်သြားတဲ့ ဂ်ယ္မင္းက ဒီအေတာအတြင္း ေတာ္ေတာ္ေလး
ခံစားခဲ့ရမယ္လို႔ သူေတြးလိုက္သည္
"လာေလ ထိုင္"
"ဘာကိစၥလဲ"
ဂ်ယ္မင္းအေမးေတာင္ ျပန္မေျဖေတာ့ဘဲ ဆိုင္ရွင္ကို ဟင္း
မ်ိဳးစုံေအာင္မွာကာ ဟင္းေတြလာခ်ေတာ့ ဂ်ယ္မင္းကိုထမင္း
စားခိုင္းသည္ သူကိုယ္တိုင္ ေသခ်ာလုပ္ေပးရင္း ေသခ်ာ
ေကြၽးေနရွာသည္
YOU ARE READING
ေမာင့္နွင္းဆီရိုင္း ( မောင့်နှင်းဆီရိုင်း )
Casualeကိုယ္ခ်စ္သည့္ပန္း အဆူးရွိမွန္းသိေသာ္လည္း အခ်စ္မ်ားစြာျဖင့္ျမတ္နိုးရပါတယ္ "ေမာင္" {Renmin} Mini Fic ကိုယ်ချစ်သည့်ပန်း အဆူးရှိမှန်းသိသော်လည်း အချစ်များစွာဖြင့်မြတ်နိုးရပါတယ် "မောင်" {Renmin}
