ATEŞ ÇİÇEĞİ 2 (Ara Verildi)

~YOK OLUŞ~ (1)

Başlama tarihlerini buraya alalım biz. :))📌📝

İyi okumalar... <3

~YOK OLUŞ~ (1)

# 3 yıl önce
# Defne

Boğazımı temizleyip önümdeki kâğıda bakışlarımı çevirdim. Dudaklarımı ıslatıp derin bir nefesi içime çektim ve Shakespeare'in dizelerini okumaya başladım.

"Olmak ya da olmamak, işte bütün mesele bu!
Düşüncemizin katlanması mı güzel, zalim kaderin yumruklarına, oklarına?
Yoksa diretip bela denizlerine karşı "Dur, yeter" demesi mi?
Ölmek, uyumak sadece!
Düşünün ki uyumakla yalnız bitebilir bütün acıları yüreğin, çektiği bütün kahırlar insanoğlunun.
Uyumak, ama düş görebilirsin uykuda, o kötü."

Ben sustuğumda yanımda oturan Yasemin, dizelerin devamını okumaya başladı.

Sona doğru gelirken en arkadaki öğrencinin yüksek sesi yankılandı. "Peri kızı dualarında unutma beni, Ve bütün günahlarımı."

Hoca ellerini vurup yaslandığı masadan ayrılırken konuştu. "Çok güzel seslendirdiniz arkadaşlar. Teşekkür ediyorum."

Bize dağıttığı kağıtları geri alırken "William Shakespeare'in Hamlet eserinden bir parça okudunuz. Hamlet, temasında trajedi'yi işleyen yaklaşık 400 yıllık bir yapıttır. 4000'den fazla kelime içerir ve sahnelenmesi 4 saatten uzun sürer. Eser, kahır dolu kederden, hiddet dolu gazaba geçen gerçek ve yapmacık cinnetin izlediği yolu çizer ve ihanet, intikam, ahlaksızlık gibi konuları işler."

Hoca, Hamlet'i anlatmaya devam ederken Yasemin bana doğru eğilip "Bugün çıkışta direkt gidiyoruz değil mi?" diye sordu. Hocadan bakışlarımı ayırmadan ona doğru eğilip "Nereye?" diye sordum. Yasemin elini alnına götürüp vururken benimle neden arkadaş olduğunu kendine hatırlatma ihtiyacı duymuş gibiydi.

Gülümsedim. "Tamam tamam, iznimi aldım, gidiyoruz." Diyerek ona sevinçli haberi verdim. Birkaç haftadır arkadaşlarla Ankara'ya gitme planı kuruyorduk. Eğer unutmuş olsaydım kafamı bedenimden ayırırlardı herhalde.

Bana gözlerini büyütüp sırıtarak dönerken hocanın uyarıcı bakışları ona çevrilmişti, kolumla kolunu dürtüp azar işitmeden hemen önce derse geri dönmemizi sağladım.

Ders çıkışında ailelerinden izin alabilen birkaç yakın arkadaş olarak ehliyeti olan iki arkadaşımızın arabalarına dağılmıştık. Daha önce Ankara'ya hiç gitmemiştim, daha önce ailem olmadan hiç şehir dışına da çıkmamıştım aslında. Bu yeni deneyim içimde büyük bir çılgının uyanmasına neden oluyordu. Önde oturan Yasemin müziğin sesini sonuna kadar açarken müziğe eşlik eden sesler ve kahkahalarla yolumuza devam ettik.

***
# Alaz

Baş ağrısı ve mide bulantısıyla gözlerimi araladım. Gözlerimi ovalayarak üzerimdeki çarşafı attım. Gerinip yataktan kalkarken dünü hatırlamaya çalıştım. Alkolü fazla kaçırmıştım yine anlaşılan.

Boy aynasına doğru yürürken tutulan bedenimi gevşetmeye çalışıyordum. Aynanın karşısına geçip kol kasımı sıkıp kaslarıma bakıp sırıttım. Spora gitmenin yararlarını her geçen gün daha iyi görüyordum.

"Hala yerindeler merak etme." Duyduğum sesle aynadan yatağa bakış attım. 'Bunu' tamamen unutmuştum işte. Tatsız bir yüz ifadesiyle ona dönerken adını hatırlamaya çalıştım ancak bu eve bile nasıl geldiğimi hatırlamazken adını hatırlamak imkânsız görünüyordu. Saçlarımı karıştırıp tebessüm etmeye zorladım kendimi. C ile başlıyordu. Yoksa D miydi? Burun kemerimi sıkıp "Başım çok kötü. Sen ne durumdasın?" diye sorup oyalanarak kendime zaman kazandırmaya çalışıyordum. Bir yandan da üzerime tişörtümü ve siyah kotumu geçirip en kısa zamanda kendimi nasıl dışarı atabileceğimi hesaplıyordum. En sonunda beni kurtaran arkadaşımdan gelen arama olmuştu. Ben onu cevaplarken kız ise yataktan yavaşça kalkmış ve aynanın karşısına geçip kendini incelemeye başlamıştı.