ATEŞ ÇİÇEĞİ 2 (Ara Verildi)

~İDDİA~ (4)

Yazım hatası varsa affedin canlarım sizi daha da bekletmemek için hemencecik atayım dedim, kontrol edemedim. :') İyi okumalar :*

~İDDİA~ (4)

"Seni seçerdim;
Yüz yaşamda, yüz alemde, gerçekliğin herhangi bir versiyonunda,
Seni bulur ve seni seçerdim."

(Kiersten White - The Chaos of Stars)

***

# Defne

Annemlerle konuşmamın üstüne yarım saat geçmemişti ki annem tekrar mesaj atmıştı. Sık sık onu aramamı söylüyordu.

Alaz bizimkilere Mert olayını biraz daha basitleştirerek anlatmıştı. Yani cinayet işlediği ve psikopat olduğu kısımları atlamıştı. Sadece hastaneye yatırıldığını biliyorlardı. Annem bunlardan bihaber olmasına rağmen telaşlıydı. Bir de detay verseydik acaba ne hale gelirdi?

Üniversite konusuna gelirsek de Alaz benimki de dahil olmak üzere kaydımızı dondurmuştu. Ankara'ya dönmenin bir süre iyi olmadığını düşünüyordu. Bense normal hayatıma devam etmek istiyordum. Sınava girmeye meraklı olduğumdan değildi tabii ki. Sadece belki normale dönersek korku dolu düşüncelerimi bastırabilirdim. Mert'in bir yerlerden çıkıp sanki bir vahşi hayvan gibi beni avlayacağı düşüncesi giderek daha da korkutucu hale geliyordu. Kafayı iyi sıyırmıştım, evet.

Mert'in ruh sağlığı merkezine yatırıldığını biliyorduk ve bundan emindik. Artık endişelenmemizi gerektiren bir durum yoktu. Ne kadar çok Ankara'dan kaçarsak o kadar çok takip ediliyormuşuz gibi hissediyordum. Bu yüzden en iyisi evime dönmekti. Tabi bunu Alaz'a anlatmak gerçekten zor olacaktı.

Yapabileceğim en iyi şey şu girdiğimiz komik iddiayı kazanmaktı. Benim için bu zor olmamalıydı. Sonuçta inat denince akla ben gelirdim. Evet, Alaz'dan daha önce de uzak durmaya çalışmış ve başaramamıştım ancak bu defa ortada bir iddia vardı. Rekabet ve inat ile yapabileceklerimi henüz görmemişti beyefendi.

Televizyonda açtığım çizgi filmi izlemeye devam ederken, kollarını ve bedenini gere gere televizyonun önünü kaplayan bir vücut gördüm. Tişörtü olmayan bir vücut...

Yemin ederim, tükürüğümde boğuluyordum. Dalga mı geçiyorsun benimle sen?! Diye bağıran iç sesimin aksine sakin bir sesle "Televizyonun önünden çekilebilir misin Alazcığım, önemli bir şey izliyordum." Dedim. Yalan söyleme konusunda her zamanki üstünlüğümü kullanıyordum.

Alaz bir bana bir de izlediğim çok önemli (!) çizgi filme baktı. Gülmemek için dudaklarını birbirine bastırıp "Çok izledin, sıra bende." Dedi. İlk başta onu izleme sıram mı geldi diye düşündüm. Ardından IQ umun iki değil üç rakamlı olduğunu kendime hatırlatıp televizyonu izleme sırasının ona geçtiğini anladım.

Allah'ım biceps, triceps. Tri... trigonometri, geometri... Matematik!

Matematik, canım korkulu rüyam. Aklıma gelen cosinüs sinüsten sonra yüzümü buruşturunca Alaz tepkime karşı şaşkınca gözlerini kırpıştırdı. İki kasına düşeceğimi mi sandın yiğidim? Bizde taktik tükenmez.

Şaşkınlığını üstünden atan Alaz aheste aheste bana doğru yürüyüp kendini koltukta yanıma attı. Kolunu tam omzuma atacaktı ki hızla ayağa kalkıp "Ben mutfaktayım." Dedim.

Arkama bakmadan mutfağa yürürken konuştuğunu duydum. "Kaç bakalım. Nereye kadar kaçacaksın?"

Kendime ve ona sandviç hazırlarken komik bulduğum iddianın artık bir savaşa döndüğünü düşünüyordum. Aklımda fısıldaşan sinsi düşünceler ile gülümsedim. Elimi yıkadım ve sandviçleri mutfakta bırakıp koşarak üst kata çıktım.