ATEŞ ÇİÇEĞİ 2 (Ara Verildi)

~PİZZA~ (2)

Birinci bölümde birkaç yeri düzenleyip tekrar attım, okumayı unutmayın :*
D.T.

~PİZZA~ (2)

# 3 yıl önce
# Defne

"Hayır dedim kızlar, ben gelmeyeceğim. Asla ve katiyen."
Yasemin yanıma oturunca diğerleri de oturduğum koltuğun çevresine üşüştüler. Her kafadan bir anda sesler çıkmaya başladı.

"Ne demek gelmeyeceğim?"
"Hep birlikte geldik buraya olmaz öyle!"
"Öyle şey mi olur?"
"Sen gelmezsen biz de gitmeyiz."

En sonunda "Valla hiç kendinizi yormayın, o çocuğun orda olacağına adım gibi eminim, hiç uğraşamam."

"Uğraşmak zorunda değilsin zaten Defnekuşum. Biz bize eğleniriz. Hem birbirimize 'sadece ama sadece eğlenme' sözü vermiştik." Dedi Buse.
Onu onaylayan Naz söz aldı. "Çocuk seni rahatsız mı ediyor, yoksa gerçekten hoşlanmaktan mı korkuyorsun?" Ağzımı açıp itiraz edecekken yine her kafadan bir ses çıkmaya başladı.

"Şaka bir yana çocuk çok yakışıklıydı."
"Ay, evet tatlıydı ama ukalaymış işte."
"Kendini beğenmiş olduğunu söylemedin mi, partiye gidip onu buna pişman et bence."
"Hayır hayır hiç uğraşmasın, biz bize takılırız."
"Neden ki belki gelecekteki eniştemiz olur."
"Ya sapığın tekiyse?"
"Kaç kızız burada canım! Sapık manyak falan çıkarsa kafasına Buse'nin çantasıyla vursak çocuk komalık olur zaten."

Buse gözlerini kıstı. "Bu çanta hayat kurtarır, komalık etmez canım. Daha dün 'Tırnağım kırıldı Buseee, tırnak makasın var mı?' diye ben ağlıyordum sanki." Dedi imayla. 

Ardından odamızın karşısındaki odayı işaret ederek "Hem bizden önce yanımızda kapı gibi Ali, Arda ve Kadir var. Ali'nin dövmeden direk uçtuğunu hepimiz hatırlıyoruzdur herhalde." Dedi sırıtarak.

Konuşma benden çıkıp dünkü çapkın çocuğa, oradan Buse'nin çantasının içinde neler olduğuna, oradan da Ali'nin kavga taktiklerine dair derin konuşmaya dönüşmüştü. Gülerek onları izliyordum. Bir yandan da o çocuğu düşünüyordum. Partiye gitmemek demek oyunu onun kazanmasına izin vermek demekti ve ben bunu yapamayacak kadar ona sinir olmuştum. Kendini beğenmiş ukala!

Koltuktan yavaşça kalkarken garip bir şekilde beni fark etmemişlerdi.

***

"Defne 2, Alaz 0." Diyerek yanından ayrıldığım andan beri içim içimi yiyordu. Ona neden adımı söylemiştim? Daha kötüsü adını öğrenmiş olmam onunla ilgilendiğim anlamına gelirdi, yani beyefendi öyle düşünecekti. Halbuki ortada araştırma, merak etme falan yoktu. Adını Yasemin'den duymuştum. O da Berkay denen çocuktan...

Oflayıp Yasemin, Naz ve Ali'nin yanına gittim. Artan müzik sesiyle bağırarak konuşmak zorunda kalmıştım. "Buseler nerde?" Ali sesini duyurabilmek için kulağıma eğilip "Arda ve Kadir barın ordalardı, Buse ve Aslı da lavaboya gittiler." Dedi. Başımı onaylayarak salladım.

Ali, az önce yanından ayrıldığım çocuğa bakıp bakışlarını geri bana çevirdi. "Seni rahatsız mı ediyor?" Dedi tehditkâr bir sesle. Ali, bizim sınıfın ağır abisi ve bodyguardıydı. Geçen yıl sırf Buse'yi üzdü diye üst sınıflardan birine uçmuştu. Uçmuştu diyorum çünkü çocuğun yerden 2 metre yükseldiğine yemin edebilirdim. "Yok ya bu çocuk mu beni rahatsız edecek." Dedim. Gıcık ediyordu ama rahatsızlık boyutunda değildi.

"İyi ki varsın be Ali." Deyip kolumu beline sarıp başımı omzuna dayadım. "Tabi kızım, ad ver sen, biz onun hayatla bağını koparırız evvel Allah." Dediğinde gülmeden edemedim. Ardından lavaboya gitmek için yanlarından ayrıldım. Buse'nin çantasından yara bandı almam gerekiyordu. Ancak lavaboda ne Aslıyı ne de Buse'yi bulabildim. Herhalde Ardaların yanındalardı.