Luhan ဒီေန႕ တိုင္းတပါးကေန ျပန္လာရမွာျဖစ္လို႔ ရင္ေတြခုန္ေနမိတယ္ ။ အင္း ... တစ္စံုတစ္ေယာက္ေၾကာင့္မို႕ထင္ပါတယ္ ။ သူမကို အရမ္းလြမ္းေနခဲ့မိတာ ။ ပညာေရးေႀကာင့္ သူမနဲ႕ တစ္ခနတာလမ္းခြဲခဲ႕ရေပမဲ႔ ခုကစၿပီး သူအျပီး ျပန္လာခဲ့ၿပီဆိုေတာ့ ေနာက္ဘယ္ေတာ့မွမခြဲေတာ့ဘူး ။
သူတို႕ေတြ႕တာ သိပ္ေတာ့မႀကာေသးဘူး ။ Luhan မနွစ္ကေက်ာင္းပိတ္ေတာ့ လဝက္ေလာက္ ျပန္လာျဖစ္ခဲ့ေသးတယ္ ။ အဲ႕ဒီမွာ သူမနဲ႔ အမွတ္မထင္ေတြ႕ဆံုခဲ႕ရတာ ။ သူမ မနက္ ေစာေစာအလုပ္သြားခ်ိန္နဲ႔ သူ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ မနက္စာစားဖို႔ထြက္လာခ်ိန္ကြက္တိေပါ့ ။ ဆံပင္ရွည္ေတြနဲ႔သူမက ႏူးႏူးည့ံည့ံေလးနဲ႔ အျပံဳးေတြကလဲ မနက္ခင္းထြက္တဲ့ေနေရာင္ျခည္လိုပဲ ေႏြးေထြးၿပီး Luhan ကိုျမင္ျမင္ခ်င္း ႏွစ္သက္ေစခဲ့တယ္ ။ အဲ႕ခ်ိန္ကစလို႔ Luhan က သူမကိုသေဘာက်ခဲ့မိပါတယ္ ။ Luhan ကေနဒါကို ျပန္မသြားခင္မွာပဲ သူမဆီကလိုခ်င္တဲ႕အေျဖရခဲ႕ပါ တယ္ ။ သိပ္ေပ်ာ္ခဲ့ရတဲ့ ေန႔ရက္ေလးေပါ့ ။
Luhan တစ္ေယာက္ ေလယာဥ္ေပၚကဆင္းကာ ေမြးရပ္ေျမေပၚ ေျခခ်ခ်ခ်င္းပဲ ရင္ထဲေႏြးရတယ္ ။ ဘာပဲေျပာေျပာ သူမ်ားႏိုင္ငံထက္စာရင္ ကိုယ္ေမြးရာအရပ္ကပဲ စိတ္ကိုအလံုးစံုလံုျခံဳေစတာမဟုတ္လား ။
ေလကိုတစ္ဝႀကီး ရွဴရႈိက္ရင္း ေက်ာပိုးအိတ္ကို လြယ္ကာ လက္ႏွစ္ဖက္ကို ေဘာင္းဘီအိပ္ကပ္ထဲ ထည့္လို႔ စတိုင္က်က်နဲ႕ အင္ခြ်န္းေလဆိပ္ထဲကေနထြက္လာခဲ႔သည္ ။
အေပါက္ဝမွာအသင့္ေစာင့္ေနတဲ့ ပါပါးရဲ႕လူကိုေတြ႕ေတာ့ ဦးညႊတ္ကာ နႈတ္ဆက္ျဖစ္သည္ ။
" အကိုေလးက ပိုၾကည့္ေကာင္းလာတာပဲ "
" ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဗ်ာ "
သူျပံဳးျပံဳးေလးနဲ႔ပဲ တုန္႔ျပန္လိုက္ပါသည္ ။
မေတြ႕တာၾကာေပမဲ့လို႔ ထူးထူးျခားျခားေျပာင္းလဲမႈသိပ္မရွိတဲ့ အမိေျမကလဲ Luhan စိတ္ေတြကိုလန္းဆန္းေစပါတယ္ ။ တစ္စံုတစ္ေယာက္ရဲ႕ အျပံဳးေတြလိုေပါ့ ။ သူမအေၾကာင္း ေတြးမိတဲ့အခါ သူပါျပံဳးလိုက္မိၿပီး သူမေရာ ဘာေတြေျပာင္းလဲသြားမလဲလို႔ သိခ်င္စိတ္ေတြလဲတစ္ရိပ္ရိပ္တိုးလာခဲ့ပါတယ္ ။
