Babysitting The Mafia's Son (COMPLETED)

Prologue

This is a work of fiction. Names, places, businesses, events, and incidents are either a products of the author's imagination or used in a fictitious manner. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events are purely coincidental.

This is story may have a flaws, I'm not a professional writer so don't expect to much. I'll write because i want to express my passion about writing, yet I'm not that good. I'm still processing about my writing skills.

Be aware of grammatical errors and typographical errors. This my have a sensitive words and violence actions. Please do not read if you're not comfortable.

PROLOGUE

"Pattie I'm sorry," nakayukong sabi sakin ni Ina.

"Bakit ka nag So-Sorry Ina?" Takang tanong ko bakit naman siya nag So-Sorry sakin?"May problema ba?"

"Pattie," nag simula na itong humagulgol sa harap ko kunot ang noo kong nakatingin sakaniya binaliwala ko nalang ito.

"Nga pala ano pala ang sakit ko?"Takang tanong ko dahan dahan niyang inangat ang ulo niya at tumingin sakin bakas ang lungkot sa mukha nito inaasahan kuna ito masamang balita."mamatay naba ako? Malala naba ang sakit ko?" Takang tanong ko umiling siya."eh ano?" Na inis na ako dahil sa ang tagal niyang magsalita.

"P-Pattie May...."nakakainis bakit ba napaka Tagal mag salita nitong kaibigan ko."May, baby sa t-tummy mo."Nanlaki ang mata ko sa sinabi niya bakit? Bakit ngayon pa eh nag hiwalay na kami kahapon ni Dany?"pero, patay na ang bata pattie I'm sorry."nanindig ang mga balahibo ko dahil sa sinabi niya.

Patay?

"Huh?" Hindi kupa makuha kuha.

"Pattie patay, na ang baby mo, dahil sa stress at hindi mo alam na buntis ka lumalaki ang bata na nasa tummy mo pero namatay ito dahil sa..."tinigil niya ang sinabi at yumuko.

"Ano Ina sabihin mo."ramdam kong May tumulong luha sa Mga mata ko."Ina Please."

"Dahil...wala siyang nakukuhang vitamins sa mga kinain mo, pattie habang nag iinom ka ng mga alak hindi mo alam na meron kang baby sa tummy mo--pattie."hindi kuna kayang matuloy niya pa ang sinasabi niya humahagulgol na ako ng iyak dahil sa nalaman.

Napaka sama kong ina! Napaka sama binigay na nga sakin binawi  pa!."pattie." Mahinang sabi ni ina hindi parin ako tumigil sa pag iyak tinitignan na kami ng mga ibang tao sa ER pati na ang nurse na dumadaan tumitingin na samin.

"Doktora Sanchez, kaylangan ka po sa OR."lumapit samin ang isang nurse at tinawag nito si ina.

"Pattie, wag kang aalis dito babalikan kita mamaya."sabi niya at umalis hindi ako kumibo patuloy parin ako sa pag iyak na walang ingay.

Bakit ng yayari sakin to una iniwan ako nila nanay at tatay dahil sa isang bwesit na aksidenteng yun nawala nalang sila bigla sakin pangalawa si ate dahil sa bwesit na asawa niya bugbug sarado si ate dahil sa hirap na nitong huminga ay namatay din ito at isa pa iniwan ako ng boyfriend ko na sana daddy na ngayon sa magiging anak namin dahil sa bwesit na ahas na kaibigan bwesit! Inagaw niya sakin ang Boyfriend ko at ngayon pati ba naman ang isang inosenteng bata na nasa sinapupunan ko pati ba naman siya Lord kinuha niyo wala na kayong tinira sakin! Napaka sama niyo bakit niyo ba ako pinaparusahan ng ganito wala naman akong nagawang kasalanan sainyo bakit? Bakit?

Natagpuan ko nalang ang sarili kong nag lalakad palabas ng hospital kahit na maraming tao ay wala akong pinansin iyak parin ako ng iyak na walang ingay.

Kinuha muna ang lahat sakin gusto muna rin ba akong kunin gusto mo bang sumama ako Sakanila? Hirap na hirap na ako wala ng nagmamahal sakin? Wasak na wasak na ako hindi kuna kayang mabuhay sa mundong ito kong ito man lang ang parusa mo sakin--

Napahinto ako sa paglalakad ng May marinig akong ingay ng sanggol."shit." Nagtayuan ang mga balahibo ko dahil sa lumalakas na ang iyak nito baka tiyanak to waahhh Lord naman wag naman sa ganitong pagkamatay ko multo pa dinamay mo--

Iyak parin ito ng iyak pero hindi ko alam kong bakit yung Paa ko hinahanap ang iyak nayun kong saan ito banda tumingin ako sa likuran ko wala namang tao sa harap ko naman ay wala din sa daan iilang sasakyan din ang dumadaan naglakad ako at pinakinggan ang ingay o ang iyak ng sanggol hanggang sa matagpuan ko ang sarili sa sa basurahan sa gilid ng kalsada umikot ako at tinignan hanggang sa lumakas na ang iyak nito agad kong kinuha ang nakatakip na tila sa box.

*Owaa! Owaa!*

Nanlaki ang mata ko ng May makita akong isang bata sa karton hiniga ito at iniwan agad ko itong kinuha at inilagay sa bisig ko napakunot ang noo ko ng mapansin ang pilat sa kamay nito parang nahiwa ng kutsilyo kawawa naman nagdurugo pa naman agad kong binalutan ito at dali daling bumalik sa hospital pero ng nasa harap na ako ay napatigil ako paano nalang kong May maghanap sa bata no. Hindi pwede! agad akong umalis sa hospital at bumalik sa boardinghouse ko doon ko ginamot ang bata at inalagaan.

"Ito ba ang ibinigay mong rason sakin kong bakit mo kinuha lahat ng mahal ko sa buhay? Ito ba ang batang itong nasa harap ko ngayon, ang batang magbibigay saya sa buhay ko at maging kumpleto ulit ako? Kong ganon, salamat dahil sa ibinigay mo siya sakin."mahabang sabi ko habang nakatingin sa kawalan.

Napangiti ako ng biglang hawakan ng bata ang aking kamay habang tulog na tulog ito sa kama ko.