Nefes o gün odasında oturmuş babasının ölmeden önce ona aldığı oyuncak bebeği ile oynuyordu.Nefes bebeğine hep çok güzel bakardı.Hergün saçlarını tarar,kendince bebeğine bakım yapardı. En iyi arkadaşıydı Nefes'in, herşeyini anlatırdı ona. Ne zaman evden annesinin çığlık sesleri gelse hep böyle yapardı. Üvey babası olucak o cani herif annesiyle evlendiğinden beri hep böyle olurdu.Korkardı,ama alışmıştı buna.Üvey babasının ona işkence çektirmesine, annesine vurmasına,bu gidişata alışmıştı.Nefes bunları babasına anlatır gibi bebeğine anlatırken kapının sertçe yumruklandığını duydu.Yine korktu,ama hiç şaşırmadı. Bebeğine :
Nefes bu taktiği kendisi bulmuştu.Canının acısı azalsın diye üvey babası geldiğinde hep katkat giyinirdi.Öylede yaptı.Kapıyı açmaya gidecekti ki kapı kırıldı."Olamaz!" dedi içinden,ne zaman böyle olsa genelde üvey babası hep çok alkol almış demekti.Buda daha fazla yara demekti.Kendisini düşünmüyüyordu,o alışmıştı.Ama peki ya annesi? Onun için endişelendiği için hemen yatak odasına gitmeyi denesede üvey babası hemen kızın ensesindeki yakasından tutup onu kendine çekti,eğilip kulağına fısıldadı."
-"Öyle kolay kolay kaçmak yok Nefes Hanım!
Nefes'in içi ürperdi.Son ümitsiz planı uyguladı, "LÜTFEN!" dedi ona,"Lütfen! Bırakta annemin yanına gideyim"dedi.Nefes daha 7 yaşında olmasına rağmen neredeyse hiç kendini düşünmüyordu. Hep annesini düşünüyordu. Üvey babası gülümsedi.Bu çok tuhaf bir gülümsemeydi,içmekten deliye dönmüş olmalıydı.
-"Sen bugünlük şanslısın"dedi, ona."Bu seferliğine senden değil, ANNENDEN BAŞLIYACAĞIM!"
Nedense son kelimeyi çok sesli söylemişti.Nefes titremeye başladı.Üvey babası sertçe annesinin uyuduğu odaya girdi. Annesinin saçını kavradı. "sen gel bi bakiyim !" diye bağırdı.Nefes, annesinin haykırışlarını duydukça kendisini dahada suçlu hissetti.Eğer babasını durdurabilseydi en azından kendisi zarar görücekti. Ama annesi uyanıp kurtulmuş olucaktı belkide.
Nefes'in üvey babası delirmiş gibiydi.Annesini durmadan dövüyordu.Birden kırık olan kapıdan siren sesleri yankılandı.Nefes ne olduğunu bile anlayamadan yaklaşık 1 dakika sonra içeriye polisler yığıldı.Annesi yatağın üzerinde baygın bir şekilde dururken babasının ellerini kelepçelediler. Bir polis Nefes'in yanına geldi
-"Merhaba. Ben polis Yağız,senin adın ne?"dedi polislerden biri.
-"N-Nefes"dedi kız.
Ve Nefes ve Yağız'ın serüveni böyle başlamıştı işte.Belki size bu geçmiş çok klişe gelmiştir.Ama şunu unutmayınki önemli olan Nefes'in geçmişi değil,önemli olan onlarla nasıl başa çıktığıdır.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Merhabalar!! Biz üç gizli yazar uzun uğraşlar sonucu yazdığımız ilk kitabımızın girişini umarım beğenmişsinizdir.Gerçi daha pek beğenilcek bişey yok ama ilerleyen bölümleri bekleyin. Sadece bekleyin!
