AY IŞIĞI

1. BÖLÜM -ACI GEÇMİŞ-

"Abi ne yapıyorsun ?" Dedim titreyen sesimle. "Oyun oynuyoruz." Dedi abim. Başımı sallayıp dediklerini yaptım. Bir süre sonra döndü bana. "Bak bu oyun sihirli. Birine dersen öcüler seni yiyecek." Dedi abim. Başımı salladım. Ben Gece. Gece Demir. 6 yaşındayım.

*7 YIL SONRA*

"Abi dur ne olur !?" Ağlayarak ve çığlık atarak konuşmuştum. "Canım acıyor !" Dedim tekrar titreyen sesimle. Abim beni dinlemiyordu. "Oyun oynuyoruz Gece." Dedi tekrar aynı yalanı söyleyerek. Ardından sırıttı ve tekrar üzerime çıktı. Ellerimi bağlı olan yerden  çekmeye çalışıyordum. "Şş annem gelecek." Dedi. Çığlığım ve ağlamam daha da arttı. "Anne ! ANNE !" Diye ağlamaya başladım 4 yaşındaki bir çocuk gibi. Ardından bir inlemeyle kasıldım. "Ohh" Abim gülerek kulağıma soluyordu. "Annem evde değil salak. Bütün gece oyun oynayacağız Gece." Dedi alaylı bir ses tonuyla. "Abi dayanamıyorum bırak !" Dedim. Ellerim abimin kemerine sıkıştırılmış yatağın başına bağlıydı. Ben Gece. Gece Demir. 13 yaşındayım. Kendimi abimin altından almak için çırpınıyordum. O ise beni öpüp bedenime dokunuyordu. "Abi bırak beni!" Dedim tekrar bağırarak. "Şşş." Dedi ve dudaklarıyla dudaklarımı susturdu. Başımı çeviriyor dudaklarımı içe katlıyordum. Ayağa kalkıp sinirle bana döndü. "Abi bırak beni !" Dedim tekrar. "Bu oyun da bitti. Anneme dersen fotoğraflarını okuluna yayarım." Dedi. Başımı salladım. Tekrar yatağın tepesinden bileklerimi çözdü. Morarmış bileklerimi okşamaya başladım. Üzerimdeki crop umu ve şortumu düzeltip abime döndüm. Halinden memnundu. "Ne ?" Dedi sertçe. Bir iç çekip odasından çıktım.
.
.
.
.
"Anne" "ne var be ?!" Annem bana çıkışınca söylemek istememiştim. Susup üst kata çıktım. Bir anda abim bileğimi tuttu. "Söylemeyi düşünmüyordun değil mi?" Dedi. "Hayır." Dedim titreyen sesimle. "Tamam." Diyip dudağını dudağıma bastırdı. 4 saniye felan sürmüştü. Gözlerim tekrar doldu. Ağlamak istemiyordum. Hızla odama koştum.

*7 YIL SONRA*

"Seni bir ekibe sokacağım." Nadir e döndüm ve bir nefes verdim. "Ne ekibi ?" Dedim iç çekerek. "Hunter(avcı). Bu ekibin ayağını kaydıracaksın." Dedi. Oturduğum sandalyeden öne doğru eğildim. "Neden?" Dedim. Nadir derin bir nefes alıp yaslandı. "1.si senin görevin bu. İşin bu. 2.si aileni yok edenleri yok etmek istemiyormuydun ? Al sana fırsat " dedi. Ne yani ? Benim ailemi onlar mı yok etmişti. "Ne zaman başlıyorum?" Dedim. Nadir tekrar bir nefes aldı. "Hemen." Dedi. "Nasıl yani?" "Çok önceden bahsetmiştim. Aileni yok edenleri bulacağım demişt-" "benim ailem yok. Olmadı da." Dedim Nadir e. "Her neyse." Dedi. "Görevin bu o zaman." Dedi. Başımı salladım. "Yiğit !" Dedi. Yiğit üst kattan yanımıza indi. "Gece yi hunter ekibinin evine bırak." Dedi. Yiğit başını sallayıp göz kırptı. Elimdeki telefon ile kalktım. Üzerimde siyah eşofman , gri ceket ve siyah crop vardı. Beraber üst kata çıktık. "Gidiyorsun prenses." Dedi Yiğit."dalga geçmeyi kes." Dedim. Arabaya bindik ve sohbetin yerini ölüm sessizliği kapladı.

Merhaba. Ben Gece. Gece Demir. 21 yaşındayım. Kitabın girişinde ve başlığında da olduğu gibi acı ve korkunç bir geçmişim var. 15 yaşımdan beri Healer kod adıyla ajanlık yapıyorum. Ve artık gizli ajan olmayacağım. Healer mi? Anlamı şifacı demek. Hiç alakası yok halbuki.

"Geldik prenses." Yiğitin sesi ile kalktım. Bir elimde cüzdanım diğer elimde telefonum vardı. "Burası mı?" Dedim. 2 katlı biraz eski bir ev vardı karşımda. "Evet." Dedi Yiğit ve oradan ayrıldı. Bir, iki, üc, dört ve beş adım attım. Kapıyı iki kere tıklattım. Kapıyı tahmin ettiğim gibi Selim açtı. "Gece Demir ?" Dedi kısık çıkan sesi ile. "Evet benim." Dedim net sesimle. Gülümseyerek sırtımdan tuttu. İçeriye doğru çekti. "Hoş geldin." Dedi. Başımı salladım. Kapıyı kapattı. Beklemediğim bir karşılaşmaydı. "Yeni üyemiz." Dedi içeriye girdi. Duraksadım ve derin bir nefes aldım. İçeriye girdim. 2 kız 4 erkeklerdi. "Bu daha çocuk ?" Dedi bir tanesi alayla. Bu neydi şimdi ? "Bu mu yeni üye ?" "Lanet olsun." Dedi diğer biri. Telefonumu sıkmaya başladım. "Her neyse. Gece sen de otur." Dedi Selim. Başımı sallayarak koltuğa ilerledim. "Bizimle aynı koltukta mı oturacaksın ? Saçmalama." Dedi kızlardan biri. Başımı sallayıp köşeden bir sandalye aldım. "Neden buraya oturduk ? Yemek yemeyecekmiyiz ?" Dedi bir tanesi. Selim başını salladı. "O zaman yemek masasına nakil olalım." Dedi. Herkes kalkıp mutfağa ilerledi. 8 kişilik yer vardı tam olarak. Bende en uzak kalan yere oturdum. "Tanışın." Dedi Selim. "O kendini tanıtsın. Yanımıza sığınan o sonuçta." "Sahi neden gruba girdi ki ?" "Onu isteyen mi vardı ?" Üzerime geliyorlardı. Bu alışıldık bir durumdu. Bekliyordum bunu."üzerine gitmeyin." Dedi Selim. Beni burada anlayan ve anlayacak tek kişiydi. "Adın ne ?" Kızlardan bir tanesi kaşını kaldırarak konuştu. "Tanıt kendini." Selim in de desteği ile dudaklarımı araladım. "Gece Demir." Dedim. Arkama doğru yaslanarak dudaklarımı tekrar araladım. "21 yaşındayım." Dediğimde neredeyse yarısı şaşırmıştı. "21 .yaşında usta ajanlık" dedi kızlardan bir taneside. Başımı salladım. "Neden gruba girdin?" Çocuklardan bir tanesinin sorusuyla ciddiyetimi bozmadan net ve soğuk bir sesle devam ettim. "Tek başıma ajanlık yapmak istemiyorum. Ayrıca bütün polisler, mafialar, dedektifler ve iş adamları healer ın peşinde. Bir süre ortadan kaybolup Gece olmak istedim." Dedim. "Her istediğin olamaz yanlız." Dedi kızlardan biri. "Bu Cemre."