Past or Present

33

Ysha's POV'

Lahat kami napatingin kay vivian nang bigla nalang siyang umalis.

Naiintindihan namin siya. Galit talaga siya kay tito, kasi kahit pangalan lang ni tito ay ayaw niyang marinig.

"Anong nangyari sa kaniya?"takang tanong nang ibang kasamahan namin.

"Ah!! Hehe!! Hayaan niyo nalang muna siya!! Haha!! Ano.. ahm!! Umuwi nalang muna tayo!! At bukas na naman!! Hehe! Same time  pa rin!!"sagot ko at agad na lumabas para sundan si vivian.

"Asan siya!?"tanong ni xyra. Nilingon ko naman siya at kasunod niya ang kakambal niya habang tumitipa sa phone niya.

"Di ko alam!!"sabi ko.

"Shit!! Ayaw niyang sagutin ang phone niya!!"sabi ni xyrel.

Kinakabahan kami kaai baka ano na naman ang gawin nang isang 'yun!

Katulad nalang kagabi, pagkatapos niyang malaman ang ginawa ni jude, ayun nag pakalasing.

"Maghiwa-hiwalay ta'yo para mabilis nating makita si vivian!"suggestion ni xyra at sumang-ayun naman kami.

Tumungo na si xyra sa may gate. Titignan raw niya sa labas baka umuwi na. Si xyrel naman ay saay park nang school baka andoon lang daw nag-muni-muni.

At ako naman ay tumungo sa may music room nang school. Hindi lang halata kay vivian pero mahilig siya sa music. At ang mga instrument ang kaniyang comfort zone.

Lakad takbo ang ginawa ko para marating ang music room. At nang marating ko na 'to at nang makita kong naka closed ay aalis na sana ako. Nang biglang may narinig akong tumutugtug nang gitara.

Kaya lunapit ako sa may pintuan at sinubukang pihitin ang door knob kaso naka lock 'to.  Kaya agad kong tinawagan sila xyra para sabihing kunin nila ang spare key nang music room.

Hindi ko masyadong marinig ang boses ni vivian, pero alam kong andito siya. Sinubukan kong kumatok pero hindi niya ako pinapansin.

"Ysh!"tawag ni xyrel at binigay sa akin ang susi agad ko naman 'tong pinasok at binuksan ang pinto

Don't go tonight
Stay here one more time
Remind me what it's like, oh
And let's fall in love one more time
I need you by my side
It tears me out when you turn me down.
I'm begging please,  just stick  around

Nang makapasok kami ay ang boses ni vivian ang sumalubong sa amin. Naka talikod siya pintuan habang tumutugtug nang gitara.

I'm sorry don't leave me i want you here with me
I know that, your love gone
I can't breathe, im so weak, i know this isn't easy.
Don't tell me that your love is gone
That's your love is gone.

Nanatili lang kami sa may pintuan nakikinig sa kaniya.

Isa sa mga gusto namin sa pagkakanta ni vivian ay madadala niya talaga ang mga nakikinig sa kaniya sa kaniyang emosyon.

Kagaya nalang ngayon!

Kumakanta lang naman kasi siya kapag feeling niya nag-iisa siya o may na mimiss siyang tao, kapag nasasaktan siya.

I'm sorry don't leave me i want you here with me
I know that, your love gone
I can't breathe, im so weak, i know this isn't easy.
Don't tell me that your love is gone
That's your love is gone.

Hindi ko alam kung para kanino ang kantang niyang 'to.

"Love is gone?"

Hmmm! Its either her father or jude

Nang matapos na siyang kumanta ay pumalakpak kami. Kaya napalingon siya sa amin at pinunasan agad ang mga luha niya.

"Andiyan pala kayo?"sabi niya at nilagay ang guitar sa gilid nang upuan niya.

"Okay ka lang?"tanong ko at naghila nang upuan para makatabi sa kaniya. Ganoon rin ang ginawa nang kambal.

"Hindi ko alam.."naiiyak na sabi niya. Tumingala naman siya at tinakpan ang mukha niya. "Simula no'ng nadagdagan ang nalalaman ko tungkol sa paghihiwalay nila ay mas nadagdagan ein ang galit ko sa kaniya!"umiiyak nang sabi niya. Lunapit naman kami sa kaniya at niyakap siya.

"Oo, tatay ko siya at dapat hindi ako makaramdam nang galit sa kaniya, pero sa tuwing na aalala ko ang paghihirap ni mama... Hindi ko magawang hindi magalit sa kaniya! Kasi... Kasi dapat dalawa sila ni mama ang magtutulungan diba? Pero umalis siya! Iniwan niya kami!"humahagulhol na sabi niya.

Hinayaan lang naman namin siyang umiiyak. Alam naming masakit para sa kaniya ang nangyari sa pamilya nila.

Humiwalay siya sa yakap namin at kusang pinunasan ang mga luha niya.

"Thank you... Thank you sa oag sunod sa akin.."sabi niya. Ngumiti naman kami sa kaniya. "Pinag-alala ko na naman kayo!"kunwaring natatawang sabi niya.

"It's fine vi!"sabi ni xyra at pilit namang ngumiti si vivian.

"Hooo!!!"sigaw  ni vivian bago nagpakawala nang malalim na hininga. "tawagan na natin sila kuya. Naoagod kasi ako sa kakaiyak!"pagbibiro niya pa. At tumango lang kami bilang sagot.

Sabay naming tinahak ang gate para
Antayin ang sundo namin. Nilingon ko naman si vivian at tahimik lang naglalakad.

Hindi na kami nag-usap usap hanggang sa dumating si kuya math.

Nag chat lang naman kami sa gc na magpapasundo na kami..

"Tapos na kayo sa pag-dedecorate?"tanong niya sa amin nang makasakay kami. Umiling naman kami bilang sagot at pasimpleng nginusuan si vivian na nakatingin lang sa labas nang sasakyan.

Napatingin naman si kuya math sa kaniya. Tinignan naman niya kami sa rear mirror. Pero kibit balikat lang ang tanong na isagot namin.

Alam naming gustong magtanong si kuya tungkol kay vivian kasi maya't maya ang paglingon nita kay vivian.

Malapit na kami sa bahay nila vivian nang bigla siyang nagsalita.

"Pwede bang sabihin niyo sa kaniya na 'wag na siyang pumunta sa event?"sabi niya at lumingon kay kuya math takang tumingin naman si kuya sa kaniya.

"Pero kung takagang oupunta man siya. Pwedeng pakisabi nalang na 'wag magpakuta sa akin! Ayaw kong masira ang event nang dahil lang sa nakita ko siya.."dagdag niya.

Nangarating namin ang bahay nila ay agad na siyang bumaba at hindi na nag paalam.

"Alam niyang dumating na si tito vic."sabi ni xyrel. Baba-ba na sana si kuyaath nang pinigilan namin siya.

"Kuya 'wag na! Hayaan nalang muna natin siya.."paki-usap namin.

Kaya walang nagawa si kuya math kundi ang manatili sa loob.

"Pero impossibleng hindi sila magkita ni tito..."bulong ni kuya. Kaya taka nami n siyang tinignan.

Pina-andar na niya ang sasakyan niya at hinatid na kami sa kaniya-kaniya naming bahay.

Naka-uwi kami sa mga bahay namin nang may inaalala.

Ina-alala ang mangyayari sa event.

Sana maging okay na sila vivian at tito vic.

Sana...