THE MAFIA EMPRESS WANTS TO LIVE PEACEFULLY
|| CHAPTER TWELVE ||
Narration
"MAN! WAG kang padalos-dalos dyan. Baka makauwi kang may nawawalang parte ng katawan!" Pigil ni Darren kay Zyrex habang papasok sa kanyang kotse. "Mag-isip ka naman! Hoy! Mga pre, tulongan nyo nga akong kumbinsihin itong si Zyrex!"
"Just leave him alone, Darren. Pag yan umuwing patay, edi libre na ang kape at tinapay," Nakaekis ang braso ni Klein habang nakasandal sa gilid ng pinto.
"You can't stop him, bro. Just let him be." Dagdag ni Ashiro.
Bago pa man makapagsalita si Darren ay biglang humarurot ang sasakyan ni Zyrex patungo sa bahay ng Mafia Empress.
Tangnang yan, ipagdadasal ko nalang na makauwi sya ng buo.
Sa kabilang banda naman ay pinapanuod ng Mafia Empress ang humaharurot na sasakyan ni Zyrex. She dialed her right hand.
"Empress."
"Nakahanda na ba ang lahat?"
"Yes, Empress."
"Remember, just go with the flow."
"Yes, Empress."
Pagkatapak ni Zyrex sa mansion ng Mafia Empress ay walang katao-tao pero naaninag nya ang isang bulto ng tao na nakatayo sa pinto, para bang inaabangan ang kanyang pagdating.
"Where's the Empress?!" Nagtitimping saad ni Zyrex sa taong kaharap nya.
"I am she."
"Quit pretending! I know your not!"
Natahimik ang babae at ilang sandali pa ang bigla itong natawa. "Impressive! Hindi ka naman pala bobo, kunti lang."
"Inuubos mo ba ang pasensya ko babae?" Akmang hahakbang na sya papalapit ng may marinig syang malamig na tinig.
"What do you wan't?" Ilang segundong napako si Zyrex sa kanyang kinatatayuan, ang tinig na iyon ay nagmumula sa kanyang likuran. Dahan-dahan syang lumingon at nakita ang isang taong nakamaskara.
"Empress... why did you do that... i thought your trustworthy. Your the reason why my life is incomplete."
Humakbang sya papalapit kay Zyrex at may ibinulong dito, napakuyom nalang ang kanyang kamao. Walang pasabi nyang sinugod ang Empress pero naiwasan naman nito ang kanyang atake kaya nasikmurahan sya nito. Nag simula na silang naglaban-laban sa isa't-isa kaya naman napaisip si Zyrex sa binulong ng Empress kanina.
She's beautiful, mysterious and dangerous, she knew who i am but i don't know who she is.
And that's what happened, the fight between the Emperor & Empress.
PARANG NAGDIRIWANG ang kanyang loob dahil sa kanyang nakikita, nagkakasakitan na ang dalawang nagkasundo. Lahat ay umaayon sa kanyang plano.
Akalain mo nga naman, talagang nasa akin na lahat ng swerte. Nagsisimula palang ako, mapalapit ko ng makamit ang posisyon na iyon.
Nakangisi nyang tinawagan ang mga taong magsisimula sa kanyang plano. "Daybreak Gang, let the game begin."
メメメ
Zirrena Deveraux
"REALLY? ZIRRENA, stop bothering her."
"What's wrong with it? I just wanna go shopping." Mataray kong sagot sa kanya. "Dederetso na rin kami sa hospital para bisitahin si Zyrex."
Kahapon ay parang binombahan ang mukha ni Zyrex, nabali ang kamay at leeg. Marami ding pasa sa kanyang katawan, bugbog sarado. Syempre ako ang nangbugbog—kami. Hindi kasi nag iisip. Ang ilan sa mga sinasabi ng mga kaibigan nya ay kesyo daw sumusugod ng hindi nag iisip—well as i said wala talaga syang utak, buti daw buhay pa syang nakauwi at iba pa.
"Let's go, Astrea Gurl." Ani ko at hinila sya palabas. Sumakay na kami sa kotse at nagmaneho na. Pagkatapak namin sa mall ay agad ko syang hinila kung saan-saan. Marami din kaming binili ang ilan ay pinili ko para sa kanya.
"Tama na siguro 'to."
"Yeah, I guess—"
"Lumabas kayo! May bomba!"
Wtf is happening?!
Litong-lito ako, at dahil madaming tao ay nahiwalay kami ni Astrea, sinubukan ko syang hanapin pero nabigo ako. May bumangga sa akin pero dahil mas matigas pa ako sa bato ay hindi ako tinablan.
"Astrea! Where are you!!" I shouted but i didn't get a response. God-damned life.
"Bilisan nyo! Malapit ng sumabog ang bomba!"
I immediately ran into the opposite direction. I heard a sound like tick-tocking, kaya mas lalo akong kinabahan. Nang makausad ay nakahinga ako ng maluwag. Lumingon ako sa paligid at nakita ko si Astrea sa may elevator.
The bomb is inside the elevator, that's where Astrea is. The fuck.
Tatakbo na sana ako papunta sa kanya when i heard an explosion. I found myself crawling on the floor, coughing blood. And there i saw Astrea, she's badly injured. I tried to reach her pero hindi kinaya ng katawan ko, dumilim ang paningin ko pero may naaninag na isang bultong papalapit sa amin at akmang bubuhatin na si Astrea ng buong lakas ko itong tiningala at hindi ako makapaniwala.
"H-how?" Nilingon ako nito bakas sa kanyang mukha at gulat pero nawala agad iyong napalitan ng walang emosyon. Ibinaba nya si Astrea at humarap sa akin.
"Are you surprised to see me?"
"N-no, you're not real! I- i've—i've killed you years ago!" Garalgal na tunog ang lumabas sa aking bibig.
Patay na sya! Pinatay ko na sya! So why? I even buried him 6 ft under the ground!
"Look at you now, Zirrena. Bumaliktad ata ang sitwasyon natin." Hinawakan nya ang aking panga at itinaas dahilan para magkasalubong ang aming mga mata.
"I'm sorry," A tear escaped from my eyes. "I didn't mean to kill you. It was the last will of our mother."
"Shut up. I didn't comeback to know your stupid reason why you did that. I came back to avenge the death of my mother, so be ready, i will make you taste the hell i've been through." Hinigpitan nya ang pagkakahawak sa aking panga pero hindi ko na ininda pa ang sakit. "Zyrex, it's the name of that brother of yours right? Alam ba nya ang ginawa mo? Kakamuhian ka kaya nya? Sya nalang kaya ang unahin ko."
"Don't you ever hurt, Zyrex. He doesn't know anything!" I bursed then i look down. "Please.. don't hurt him... I beg you."
"Ahhh..what a sweet sister you are. But the problem is, are you really his sister?"
I frooze when i heard it. "H-hindi ko alam kung ano ang pinagsasabi mo."
"Stop denying it. You think i wouldn't know? Your just adopted right? Ang kapal naman ng mukha mong sabihin sa akin na anak lang ako sa labas tapos adopted ka lang pala? What did you put on your face to be thick like that."
After hearing what he said, i didn't utter a single word. Binitawan nya ang panga ko at naglakad papalayo.
"Sleep tight. Goodbye." After that i heard another explosion. I held Astrea's hand while staring at him walking away.
I'm sorry, Zendrix. I'm sorry.
P S Y C H O G I R L X X X
| M Y A N G |
