CHAPTER 21

1K 77 114
                                    

Chapter 21
Hallway Silhouette


I get his point, without even saying anything. That he's not that typical boy who stays around the corner. Quillon is elusive. Ang makita siya dalawang beses sa loob ng isang araw ay himala. Makabuo siya ng dalawang talata ay pagkakataon.

But then... I thought. After that night. Something might... well at least... I let out an air.

Bumangon na ako sa pagkakababad sa tub. Ano narin namang oras. Matapos ang labanan ko kina Azrael, nahanap ako ni Apollo at hinatid ulit dito sa kwarto. Hindi ko narin nakita sila Jersey, subalit panigurado namang nagpapahinga din sila kaya naglagi na ako sa kwarto mag-isa.

One more... I didn't reached Quillon. Daia must have brought him to their meeting. Ano nga bang iniisip ko para makieksena?

Tinigil ko ang pagsusuklay para pagmasdan ang sugat ng pisngi sa harap ng salamin. His fingers tracing the line. He even dared to touch it without proper consent. Kung tatalikuran niya din ako, dapat hindi nalang siya nagpakita.

It will be a hectic day tomorrow so I decided to end the night early. Dikit dikit ang bagay bagay sa loob ng Pandora mula nang dumating ako. Kung hindi ako matututong mag-adjust hangga't maaga, baka bumigay isip at katawan ko. Pandora is a whole new level.

I went out the bathroom. I stop, my heatbeat also did. A shadow is seated on my bed - instantly, I'm alarmed.

The shadow was tall when he stood. The lights are close, it made me remember Owinis. There is only enough space for me to move. And I'm being beaten up by anger.

"If you won't speak. I'll kill you."

"Tss. Imaginations mo." He turn the lamp on, the light burst making his figure vivid. Wala akong naibalik na sagot sa inaantok niyang titig.

I look back at the bathroom. Kakaisip ko palang sakan'ya, ah?

"How did you get in?" 'Di ako gumalaw habang siya ay may kinakalkal sa kama ko.

"Ways."

"I lock my door."

"I know." Nawala ang postura at lahat ng alinlangan. Kaunting letra lang talaga, nagagawa niya nang magpakulo ng dugo.

"Why are you here?" I kind of change my mind. I don't wanna see him.

"Sit."

"Why-"

From the bed, his eyes penetrated into me. "Sit, Reigna." The golden ray of the lamp gave him the aura. He took back his gaze. I'm upset. "Let me just see your wound." Then it turn upside down.

Dahan dahan akong lumapit para tignan ang nakatagong kanina niya pa kinakalkal. A medical kit. Sinapo ko ang pisngi. He came for that? I scan his clothe, he didn't even change.

"It's small," I said between serene.

"Ngayon?"

I look away. "Maliit nga lang."

"Malaki, maliit. Gagamutin ko basta sugat mo."

I found myself seated as he ordered. Wala akong ideya kung bakit niya ginagawa ito o pwede ba talaga 'yon. Maliit lang ang kama ko, pang-isahang tao. Kaya kinailangang medyo malapit kami.

Memory flashes back. How many times did he treat my wounds before? 2? Then this. He just know when to show up. May binasa siyang nakasulat sa mga bote, iba kasi ang gamot dito kaya naninibago siya. 'Di ko maiwasnag panooring kung gaano siya ka-invested sa ginagawa.

Bumagsak na ang ilang hibla ng buhok sa noo niya. Kunot ang kilay at nakatiim ang labi. Ang kinis niya kahit pa madilim. Syempre 'di mawawala ang fashion niyang piercing sa tenga at makailang singsing.

Venom of the New Era (Season 3)Where stories live. Discover now