Slide | Choi Yeonjun

Yükleniyor... %40

Sapık: Bak bende ne var?

Sapık:

Sapık: Bu kim?

(✔✔)

Sapık: Cevap yok mu?

Ruhuz: Bunu.

Nereden.

Buldun?

Sapıklık bitti şimdi hırsızlığa
mı başladın?

Sapık: Amfideydi.

Yerde.

Ruhsuz: Amfideydi?

Öyle mi?

Sapık: Evet?

Ruhsuz: Bingo.

Amfiden çıkarken yanımdaydı.

Şimdi de yalancısın.

(✔✔)

(Yazıyor...)

(Yazıyor...)

Ruhsuz: Söyle bakalım,
adını nasıl değiştirmemi istersin?

Hırsız mı olsun?

Yoksa yalancı mı?

Sapık: Tamam.

Bahçedeydi...

Aldım.

Ama bu beni hırsız yapmaz.

Ruhsuz: Bu seni haklı da yapmaz.

Onu bana geri ver.

Sapık: Kim olduğunu
söylersen neden olmasın?

Ruhsuz: Sana hiçbir şey
söylemek zorunda değilim.

Sadece geri ver.

Sapık: O zaman rüyanda alırsın.

*Ruhsuz, Sapık kişisinin adını "Yalancı" olarak değiştirdi*

Yalancı: Şaka yapıyor olmalısın?

Ruhsuz: Şuan şaka
yapacak havamda değilim.

Yeonjun sinirle önündeki kağıdı buruşturacağı anda son saniye kendine geldi.

Kafayı yemiş gibi davranmamalıydı. Ama kafayı yememek mümkün gözükmüyordu.

Sonra aklına aniden ilk konuştukları zaman geldi.

Yalancı: Taehyun mu bu?

Ruhsuz: Evet, o.

Başın göğe erdi mi?

"Sevgilisi olsa bilirdim." Eşyalarla yalnız olduğu odada kendi kendine konuşuyordu. "Hem bu kadar tepki de vermezdi."

Elleri saçına gitti ve eş zamanlı olarak kendini sırt üstü yatağa bıraktı.

"Ağlamak istiyorum." Defalarca gözlerini ovuşturdu. "Ama gözlerimden hiçbir şey çıkaramıyorum."

Oda arkadaşının içeri girdiğini duymadı.

"Taehyun... Taehyun... Taehyun... Taehyun kim amına koyayım!?"

Arkadaşı kararsız kalarak yatağa, ellerini yüzüne kapatan bedene yaklaştı.

"İyi misin Yeonjun?"

Sesle birlikte doğruldu ve gülümsedi. Az önce isyan eden o değilmiş gibi davranıyordu.

"İyiyim Changbin. Sen nasılsın?"

"Hasta mısın oğlum? Garip garip hareketler yapma."

Otuz iki diş sırıtan Yeonjun'u görmezden gelip yatağına ilerleyeceği sırada masanın önünde durdu.

"Bu kim? Ne zamandır erkekleri çiziyorsun?" Muzipçe gülerek Yeonjun'a döndü ama o artık gülmüyordu.

"Ha siktir." İçinden geçirdiği yüzünden okunurken kalktı ve hızlıca resmi alıp dolabına koydu.

"Hiç kimse!"

Changbin kollarını göğsünde bağlamış, masaya yaslanmıştı. "Kimin öyleyse?"

"Ee... Şey. Şeyin."

"Lan söylesene!" diyerek uzun boylu arkadaşının üstüne yürümeye başladı. Kısa olmasına rağmen tehditkar görünüyordu.

"Emanet yah! Beni rahat bırak, uyuyacağım." diyerek yorganın altına girdi ve son kez telefonu kontrol etti.

Yalancı: Keşke öyle bir şey olabilse.

Ama ne mümkün.

(✔✔)

Yalancı: Yarın resim sende olur.

Bu kadar endişelendiğine göre
senin için önemli birisi olmalı.

"Ben ne zaman senin için önemli biri olacağım Iseul? Daha fazla katlanabileceğimi sanmıyorum."

~
Hikaye nasıl gidiyor?