|Üniversite yıllarındalardı iki arkadaş, Yoon Busan Güzel Sanatlar Üniversitesi'nde , Hope ise Busan Mimarlık ve Mühendislik Üniversitesi'nde okuyordu hala aynı evde yaşıyorlardı. Yoon arada sırada eve kız getirirdi tek gecelik ilişkiye girerdi, Hope ise Yoon'un tam tersi sadece derslerine ilgi gösterirdi.|
Hope:Yoon uyan yine geç kalacaksın okula. Yoon! Yoon!
|Yoon hâlâ dün eve geldiği kızla yatıyordu.|
Yoon: Ne var hope sabah sabah?
Sen geç kalmadın ya!
Hope: Kaç kere dedim sana "eve getirme artık şu kızları" diye.
Yoon: Üff... Tamam Hope birdaha yapmam.
Hope: Sürekli aynısını diyorsun yine yapıyorsun birdaha yok Yoon yok!
Eğer-
Yoon: Tamam dedim Hope uzatma kızı rahatsız etmeyelim daha fazla.
Hope: Ben gidiyorum ne halin varsa gör!
[Yoon ve kız giyinir ve evden çıkarlar. Hope'da okuluna gider.]
Hope: (içinden); Senden nefret ediyorum Yoon. Hiç duymuyorsun hergece senin için ağladığımı. Söyle bana Yoon, beni neden görmüyorsun?
|Okuldan sonra eve dönerler. Hope bütün cesaretini toplayarak 7 yıl sonra ilk aşkına açılmaya karar verir|
Hope: Yoon biraz konuşabilir miyiz?
Yoon: Tabi ki Hope. Ne oldu?
Hope: Yoon benden nefret etme ama,
ben, ben, ben senden hoşlanıyorum hemde çok uzun zamandır. ( heyecandan kalbi yerinden çıkacaktı sanki. Umutluydu veya huzurluydu çünkü Yoon ona kızmazdı, anlayışla karşılardı onu.)
Yoon: HOPE SEN NE DEDİĞİNİN FARKINDA MISIN? YILLARDIR ARKADAŞIZ BİZ HOPE?
Hope: NE YANİ YOON OLAMAZ MI?
SENDEN BAŞKA KİMSEM OLMADI, OLMASINI İSTEMEDİM ZATEN! YOON SENİ ÇOK SEVİYORUM LÜTFEN!
|Yoon koşar adımlarla odasına gider, sinirldir Hope'a. Eline bir sürü kağıt alır. Bu kağıtlar Hope ile olan arkadaşlığı için yazdığı şarkılardır. İçeri döner.|
Hope: Yoon-
Yoon: İzle ve gör. ( sol elinde çakmak sağ elinde kağıtlar. Yakar çakmağı, çakmak yakar kağıdı, külleri savrulur her tarafa)
|Hope'un gözleri dolar yaşlar akar gözlerinden boynuna. En sevdiği şarkıyı izler en sevdiğiyle uçup giderken.|
