6ခု
Zaw
စီခ်င္းေဆာင္ၾကာၿမိဳင္ရဲ႕အေပၚဆံုးထပ္အခန္းက်ဥ္းေလးထဲစားပြဲဝိုင္းတြင္မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ထိုင္ေနေသာလူႏွစ္ေယာက္။မည္သူမၽွစကားဖြင့္ဟေျပာၾကားျခင္းမရွိတာေၾကာင့္အခန္းတြင္းတိတ္ဆိတ္မႈသာလြမ္းမိုးေနသည္။အေရွ႕ကမိန္းမလွေလးကေႂကြပန္ကန္လံုးေလးထဲေရေႏြးကရားကိုငွဲ႔ေတာ့က်ဆင္းလာသည္ကညိဳတိုတိုေကာ္ဖီရည္ေတြ။
"သခင္ေလးသံုးေဆာင္ပါ.."
လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္တရိုတေသကမ္းေပးေတာ့ဝမ္ရိေပၚကေခါင္းခါတယ္။
:ငါေကာ္ဖီမႀကိဳက္ဘူး"
မိန္းမလွေလးကဝမ္ရိေပၚစကားေၾကာင့္ေခါင္ကိုငံု႔လို႔အလွပဆံုးျပံဳးတယ္။ႏႈတ္ခမ္းအထက္အစြန္းနားေလးကမွဲ႔ေလးကထင္းလ်က္။တစ္ခ်ိန္ကဝမ္ရိေပၚရဲ႕စြဲလန္းရာေလး..
"မေတြ႕တာၾကာၿပီေနာ္သခင္ေလး"
"အင္း..၇ႏွစ္ေလာက္ရွိေရာ့မယ္မင္းငါ့ေတာင္းဆိုတာကိုျငင္းလိုက္တဲ့အခ်ိန္ကစၿပီးေတာ့ေပါ့"
စူးရင့္ေအာ္ကမ်က္လံုးရြဲႀကီးေတြျဖင့္ၾကည့္တယ္။၇ႏွစ္ေနၿပီးမွပထမဆံုးျပန္ေတြ႕တာသူမဘက္ကသခင္ေလးအေပၚခံစားခ်က္ေတြမရွိေတာ့သခင္ေလးဘက္ကေရာ..မေသခ်ာဘူး..
"သခင္ေလးကၽြန္မနဲ႔ေတြ႕ခ်င္တာက..ကၽြန္မနဲ႔အရင္လိုျပန္ေနခ်င္တယ္ဆိုျငင္းပါရေစ..ကၽြန္မဘက္ကသခင္ေလးအေပၚခံစားခ်က္မရွိေတာ့ဘူး"
စူးရင့္ေအာ္စကားကဝမ္ရိေပၚကိုမ်က္ခံုးေတြတြန္႔ခ်ိဳးသြားေစတယ္
"ငါမင္းဆီလာတာအကူအညီတစ္ခုေတာင္းခ်င္လို႔မင္းနဲ႔ျပန္ပက္သက္ဖို႔ဆိုတာလဲငါ့အေတြးေတြထဲမွာမရွိေတာ့ဘူးမင္းနဲ႔ငါ့ရဲ႕ဇာတ္လမ္းကလြန္ခဲ့တဲ့၇ႏွစ္ထဲကျပတ္ေတာက္သြားခဲ့ၿပီ"
:ေကာင္းပါၿပီဒါဆိုသခင္ေလးကဘာအကူအညီလိုခ်င္တာလဲကၽြန္မကူညီႏိုင္ရဲ႕လား"
"စိတ္ခ်ပါမင္းလုပ္ႏိုင္တဲ့အရာပဲ"
"အင္းေလ..တခုေတာ့ရွိတယ္သခင္ေလးဘက္ကတခုခုျပန္လုပ္ေပးရမယ္"
ဝမ္ရိေပၚမ်က္ခံုးပင့္မိတယ္။စူးရင့္ေအာ္ကအေပးအယူေတြမလုပ္လိုသူဘက္ကလိုလိုလားလားေပးခဲ့တာေတာင္ျငင္းဆိုခဲ့တဲ့မိန္းကေလးအေပ်ာ္မယ္ဆိုေပမဲ့ဂုဏ္သိကၡာရွိတဲ့သူမကိုဝမ္ရိေပၚစိတ္ဝင္စားခဲ့တယ္။ဒီေဂဟာႀကီးကေနေခၚထုတ္သြားေပးမယ္ဆိုတာေတာင္ျငင္းခဲ့တယ္။အဲ့ဒါေၾကာင့္ပဲသူတို႔ျပသနာတက္ၿပီးလမ္းခြဲခဲ့တယ္။
