ᴅᴇʟi ʏᴀʀiᴍ|ɢᴀʏ

¹

"Hoş geldin oğul."diyerek karşıladı adamı.

"Hoş buldum oğlumu vereyim işe gideceğim."diyerek oğluyla içeri girdi.

Oğlunu beşiğe bırakıp çıktı odadan.

"De ana de çıkar ağzındaki baklayı."dedi sonunda dayanamayıp.

"Ya oğlum gel everelim seni yeniden."diyerek başını kaldırıp oğluna baktı.

"Olmaz!"diye yanıtladı annesini.

"Oğul el kadar bebeyede'mi acımıyon sabah gidiyor akşam geliyorsun yazık değil'mi onada ha."dediğinde beşikdeki uyuan oğluna baktı.

"Anne ne çabuk unutdun beni evlendirmek istediğin kızı!"diye bağırdı bu defa.

"Ben nerden biliyim kalbinin karardığını."dedi kadın üzgünce.

"Anne az kalsın oğlumu ona emanet edecektim."diyerek annesine baktı.

Yaşlı kadın iç çekerek baktı oğluna.

"Bir görsen kalbinin güzeliği yüzüne vurmuş yavrucağın hem öğretmen oğlum hiç kötü yanaşır'mı bebene."diyerek oğluna baktı.

Adam sıkıntıyla iç çekti.

"Kim?"

"Şu yeni atanan öğretmen yok'mi Nerimanın torunu?"

"Anne onun tek torunu var o da erkek."diyerek kaşlarını çaktı adam.

"Yok çift cinsiyetliymiş çocuk, Neriman söyledi artık yaşlanmış torunun düğününü görmeden gitmek istemiyormuş."

"Bak canım anam olmaz diyorum hem o çocuk bana bakmaz ki okumuş etmiş ne yapsın cahil adamı."dediğinde annesi elinin tersiyle dudaklarına yapışdırdı bir tane.

Kadın çatık kaşlarıyla baktı oğluna.

"Neriman öğle yemeğine onlara gitmeni söyledi konuşmanız için bakma bana öyle zorlamıyoruz ki sizi anlaşamazsanız evlenmezsiniz."diye çemkirdi sonlara doğru.

Mahir söylene söylene evden çıktı.

Öğle yemeği vakti gelinceyse ayıp olur beklerler diye Neriman teyzenin evine doğru yola koyuldu.

Oğlanın üstünü başını görence evlenmek filan istemiyecekti kendisiyle.

Kendinden emin adımlarla vardığı evin kapısını çaldı.

Kapıyı açan yaşlı kadınla Mahir eğilip elini öpdü.

"Hoş gelmisen oğlum."diyerek içeri buyur etdi Mahiri.

Mahirle sohbet etmeye başladılar.

"Ya nine ben buna nasıl sıfır yazayıp."diye söylene söylene iniyordu merdivenleri.

"Yine ne oldu oğlum."diye seslendi Neriman hanım.

"Sınava çalışmamış kağıda resim çizip özür dilerim yazmış ben nasıl kıyıpda sıfır yazayım bu çitlenbiğe."diyerek salona girince gördüğü adamla yanakları kızardı.

"Hoş geldiniz."diyerek mutfağa kaçdı utandığı için.

"Sofrayı hazırlarmısın güzel oğlum."diye seslendi Neriman nine.

"Tamamdır."

Mahirse az önce gördüğü oğlanı düşünüyordu.Kızaran yanaklarıyla ne de güzeldi.

"Bende yardımedeyim."diyerek kalkan kadınla Mahirde ayağa kalkdı.

"Yok sen otur nine ben yardlm ederim bacakların ağrır yine."

"Tamam evladım."diyerek gülümsedi.

Köyde adı deliye çıkmış olsada pek saygıla adamdı Mahir.

Neriman ninede 4 yıldır tanıdığı adama emanet etmek istiyordu göz bebeğini.

Yanakları kıpkırımızı olan oğlana yardlm ediyordu Mahir.

Yere açılan sofraya yemekleri salatayı koyup tabakları dizdi.

"Babaanne ayran yaptım başka bir şey istermisiniz?"diyerek oturan ikiliye baktı.

"Yok oğlum gel otur sende Mahim."

Mahi yere oturarak yemek yemeğe başladı ama bi yandanda çaktırmadan karşısındaki adama bakıyordu.

Bölüm sonu
Yorum sınırı-15