1. bölüm

34 11 0
                                    

Uyanır uyanmaz elimi yüzümü yıkadım. Formamı giyindim.Aynaya baktığımda üstümde mavi kısa kollu tişört buna forma deniyordu. Bi yazı yapıştırmıslar buna da forma deniyor. Bide dünya para veriyoruz ,insan biraz güzel yapar. Altımda da klasik siyah şortum vardı. Hava cokkk sıcak. Bu yüzden adıma layık simsiyah düz saçlarımı at kuyruğu yaptım. Burnuma güzel kokular gelince ayaklarim midemin beynime gönderdiği sinyaller ile mutfağa doğru yol aldı.

 "Anne gene döktürmüşsün sabah sabah restorana niye gitmedin?" Annem poğaça yapmıştı. Ben mutfağa girdiğimde de fırından çıkarıyordu. Normalde bu saatlerde galaksi restoranda olması gerekiyordu. Niye gitmedi acaba. "Gece bugün işim var. Baban ve halan zaten orda merak etme. Sana güzel bi kahvaltı hazırlayıp çıkayım dedim."dedi. "Anne nereye gideceksin ne işin var ki?" diye sordum. "Bi lise arkadaşım baya ağır bir hastalığa yakalanmış onu görmeye hastaneye gideceğim sen gelene kadar gelirim." Bu lise arkadaşı kimdi ya bi kere annem daha geçen hafta liseyi yarıda bıraktığını ve düzgün gitmediğini dememismiydi. Niye yalan söylüyor. Benim bilmediğim işler dönüyordu."Anne kim bu lise arkadaşı?" Bakalım ne diyecek."Sen tanımazsın kızım bayadir görüşmüyoruz." Aslında aklımda soracağım bir çok soru vardı.Ama onu boğmak istemedim."Tamam anne.Bende şu poğaçaları yolda yerim geç kalıyorum." Elime iki üç poğaça aldım." Görüşürüz anne!" Bağırmıştım.

Çantamı ayakkabılığın üstüne bıraktım ve siyah adidas ayakkabımı giyindim. Biraz zor oldu çünkü bir elimde de poğaçalar vardı. Çantamı a ldım ve tek koluma takıp çıktım.Kulağımda kulaklık ,poğaçayı yiye yiye ilerliyordum . Arkamdan sanki bir ses duydum. Kulaklığımı çıkarıp arkamı döndüm.Ve Adayı gördüm.Hiç şaşırmadım.Çünkü biz hep okula giderken Adayla karşılaşıyoruz.Adayla aynı sınıftayız.He ben size okulumdan hiç bahsetmedim. Ben Bulut Kolejinde 11. sınıf öğrencisiyim . Okul güzel fakat dersler çok yoruyor.Sınavlar, denemeler, ödevler... Bıktım valla. "Günaydın!"Adanın coşku dolu sesi kulaklarıma geldi. Çok mutlu görünüyordu."Günaydın.Bu enerjinin kaynağı nedir acaba?"diye sordum ." Kızım bugün sınıfın final maçı varya enerjik olmalıyız ki güzel destekliyelim." Ben bunu tamamen unutmuşum.Okul her sene yazılılar bitince böyle voleybol maçları yapıyor. Bizim sınıf geçen sene birinci olmuştu. Ve bende oynamıştım.Ama bu sene katılmadım. Çünkü bu aralar eklem ağrılarım sık sık oluyordu."Doğru ya ben onu unutmuşum.inşallah bu senede biz birinci oluruz. " dedim."İnşallah ,İnşallah!"gene çok coşkuluydu. Okula geldik. Ve kapıdaki Şevket amcaya kolay gelsin dedikten sonra içeri girdik.Ada yanımdan ayrıldı ve kantine gideceğini söyledi .

 Sınıfa gelince sıra arkadaşım ve küçüklüğümden beri hep birlikte olduğum ve bir türlü ayrılamadığımız Bartuyu gördüm."Günaydın Barutcuk!" ona Barut dememden nefret ederdi.Ve ben onu sinir etmeye bayılıdığım için ona hep böyle seslenirdim.He bide sinirlendiğinde barut gibi patlar."Günaydın Ececik! " Bana Ece denmesini hiç sevmem ve çoğu insan ismimi ilk Ece diye anlar.Ve bende buna sinir olurum."Gece adım barut !" dedim . " Biliyorum. Ve benim adımda Bartu! "dedi . Biz hep böyleydik hep kavga ederdik ama yeri gelincede hep birbirimizin arkasını kollardık . " Bartu voleybol maçının hangi ders olduğunu biliyon mu?" dedim." 4. ders heralde, dersten çıkıp izleyek mi? "dedi .İşte adamım. " Bende aynısını diyecektim . Valla adamımsın!" İkimizde güldük.

 İçeri Ebrar girdi. Ebrar voleybolda oynayacaklardandı. Ve benim en iyi arkadaşlarımdandı. "Günaydınnn! " Ebrarda bugün enerji dolu. " Günaydın Ebo." dedim. Ve ayağa kalkıp onun oturduğu sıraya gittim.Ders başlıyana kadar sohbet ettik .

Bir ... iki... üç ... Dersler bitmiyordu .Dördüncü ders geldi. Spor salonuna gittik . Sınıftan Dilay ,Ebrar , Çağla , Çağan bu arada Çağan ve Çağla ikiz neyse Kayra ve Hazar.Bu kişiler maçta oynayacaklar.Bartu ve ben türübünde güzel bir yer seçtik ve oturduk .Gözüm bu kalabalıkta birini arıyordu. Ama bulamıyordu . Maç başladı . İlk sayıyı bizim takım aldı . 

Maç böyle devam edilirken yanımdaki boş kısıma biri oturdu. Kalbim öyle hızlandıki bu kişi Emirdi. Ben asla birine aşık olmam ama yakışıklı bulduğum ve takıntı yaptığım birileri illaki oluyor. Emirde onlardandı . Farklı sınıflardaydık ama okul bahçesinde, kantinde, spor salonunda hep karşılaşırdık.Hatta tanışmışlığımızda var." Gece kaç kaç gidiyo? "bana soruyordu . Benim adımı dedi . "Bizim sınıf 19 karşı takım 15." dedim. Karşı takım 12 / C takımıydı.Bizden büyük olsalarda bizim takım daha iyi oynuyordu . " Vay be kazanıyorsunuz demek bu senede siz birinci olcanız o zaman " ve gülümsedi . Çok güzel gülüyordu . Bartu " He valla! "dedi.Emir "Gece sen niye takımda yoksun,gayet iyi oynuyordun geçen sene " dedi."Benim eklem ağrılarım var ya baya oynuyunca ağrıdan ölüyorum o yüzden bu sene ben yokum."dedim." Geçmiş olsun inşallah önemli bir şey değildir. " dedi . resmen beni düşünüyordu. " Yok ya o kadarda ciddi değil" dedim .Ve onu arkadaşları çağırdı. Mert ve Ata ikiside Emirin en yakın arkadaşıydı .

Maçı uzunca izledik.2/1 kazandık . Ve gene bu sene bizim takım birinci oldu. Sınıfça bağırdık , sevincimizi yaşadık ve derse geri döndük.Okul bitti . Çıkışta Ebrar,Bartu,Ada,Kayra ve ben kafeye doğru yol aldık . Kafeye girdik,ve yerleştik . Kayra " Nasıl kazandık ama,servislerim sağolsunlar iyi ezdik geçtik ha ! " dedi. Ebrar " Aynennn !" diye bağırdı . Etraftakiler bize küçük bir bakış attılar. Kahvelerimizi içtik ve herkes evine dağıldı . 

Bartuyla ben aynı mahallede kalıyorduk.Hatta bizim karşı apartmanda oturuyorlardı .Bu yüzden birlikte eve yürüdük." Sen Emire karşı bir şeyler mi hissediyorsun ? "Barutun sorduğu soru ile dondum kaldım.Bu çocuk niye her şeyi anlıyordu. Beni çok iyi tanıyor.Yada çok belli ediyorumdur.''Yok ya sadece arkadaşız ve arkadaş olarak gördüğüm biri.''dedim. Ama tabi ki de yemedi.''Eminmisin!'' dedi.'' Offf! tamam küçük bir şeyler hissediyor olabilirim.''dedim. pes etmiştim Bartu dan zaten hiç bir şey saklayamıyordum.''Senin gene canın sıkıldı kesin ekjın olsun diye taktın. Bu sefer ki yakışıklı neyse ki geçen seneki Mahmuta bin basar.''diyince ikimiz birden kahkaha attık.

Gece'nin KaranlığıHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin