WTF! (WALA TALAGANG FOREVER)

Chapter 5 - Shattered into Pieces❤

*continuation.

Ilang linggo ko na bang tinatago? Yung mga narinig ko, parang araw araw akong pinapatay.

Kada makikita ko si Kyle na nakangiti, nasasaktan ako. Pano niya naaatim ngumiti ng ganito? Na parang wala syang nasasaktan. Ang malala pa dun, ako pa. Ako pa yung niloloko niya.

The last day, I saw them, again. Hugging as if they truly love each other.

Parang may kumirot nnman sa puso ko.

Mas masakit pa ata to sa pagbubunot ko ng buhok sa kili kili.

Mahapdi. Pero sabe nga nila worth it dahil hindi ka mahihiya.

Hindi ko alam kung anong konek. Basta kayo na bahala.

Hindi ko alam kung kailan ko to balak sabihin sa kanya. Na alam ko ng pinaglalaruan nya ko.

Siguro bukas? Sige, bukas sasabihin ko na..

zzzzzz....

----

Kinabukasan.

Bumangon ako sa kama lalo na't may malaki akong pasabog mamaya. Nagayos na rin ako papuntang school. Hindi ako nagmanang outfit dahil revenge na ito , pero sa totoo lang ansakit na.

Pababa nako ng hagdan ng makita ko yung kapitbahay namin na nakangudngod sa harapan ng pintuan ng apartment ko.

Hindi ko alam kung maaawa ako dahil nalaman kong nagkasugat sya, o matatawa dahil nadapa sya.

Buti nga nakakatawa pako sa kabila ng mga pinagdadaanan ko.

Sumakay nako ng tricycle para makarating sa school.

Syempre, pagkapasok ko ng school pinagtitinginan ako ng mga matang mapanghusga. Na para bang isa akong kakaibang creature na pumasok sa school nila.

Girl 1: Diba sya yung nerd?

Girl 2: Oo nga no! Sya yung assumerang gf ni Kyle.

Girl 1: Hay nako. Natututo na atang magayos.

Girl 2: Hayaan mo na. Ampanget nya padin.

At sabay pang tumawa ang mga tanga.

Sinalubong ako ni Kyle na may malaking ngiti sa kanyang mga labi. Para bang wala syang kasalanan. Nakakatawa, sanay na sanay na ata.

Samantalang ako, hindi ko siya nginitian. Bagkus, sinimangutan ko sya.

"Yumi, anong problema?" Nagtatakang tanong niya. Hindi ko lang masabi na, Ikaw! Ikaw ang problema ko letse ka.

"Wala, may iniisip lang ako." Tugon ko rito na nag-aalangan . Pero parang hindi sya na convince sinabi ko. Tinanong nya pako ng tinanong.

"Ano ba talaga yun? Makikinig ako Yumi." Ulul mo. Mukhang mapapasoplak ko sya ng maaga.

"Wala nga diba? Pagod lang ako."

Pinag-iisipan ko pa kasi kung il-let go na ba kita..

Iniisip ko pa yung kakayanin ko ba.

Kailangan kong maging matatag.

Hindi ako pinanganak para lokohin mo lang.

Mga katagang hindi ko masabi nung mga panahon na yun. Masyadong masakit para magsalita.

Nagguilty kaya sya?

"Fine. I saw you and Yana together. Kissing. Hugging." Matapang na sagot ko.

Mukang nagulat sya sa sinabi ko. Dapat lang! Mga manloloko kayo.

"Yumi..." Nakatingin sya sa mga mata ko.

"And news flash, I even heard about your wedding." I flashed a broken smile. I want to cry. I want to shout. I want to slap him but I can't.

It's too painful. It's too painful that I can't even hurt him back.

"Congratulations. Well, this is the end of our relationship. I just want you to know that, FUCK YOU. Thankyou for making me realize that I can find someone better. Better than you." And then I slapped him.

He didn't say a thing. He just accepted everything that I've said. I want to think that he loved me. Pero nasusuka akong isipin.

Tumakbo ako, tumakbo ako sa kawalan. Pinipilit kalimutan ang lahat, takasan ang lahat ng sakit. Ang sakit sakit mapagtaksilan! Clichè na kung clichè pero alam kong talamak ngayon ang pakikipag-agawan. Pero hindi ko inakalang pati ako, maaagawan, masasaktan at mawawalan.

I hate goodbyes. But, I think I need to say goodbye to the man that I love.

Even though I'm not sweet, I'm not showy. I did everything to make him feel that I love him.

But what I got is the opposite. My ex-boyfriend dumped me. With my bestfriend..

A/N: Sorry sa mga wrong grammar. Icorrect nyo nalang po ako. :) Yun lang.