**My Professor Obsession**(Yoonmin)

Chapter 31:Tristan

  WARNING THIS STORY CONTAINS MATURED CONTENT, READ YOUR OWN RISK!!

CHAPTER 31

Yoongi's p.o.v

Nag init agad ang ulo ko ng makita ko ang tatay ko.

'' Bakit nandito sya?'' tanong ko kay jimin na ngayon ay nakayuko lang.

'' Eh---yoongi... gusto kong mag usap kayo, gusto kong magkaayos kayo,'' bulong nya sa akin at ramdam ko ang kamay nya sa likod ko.

I'm not mad at her because she let the man i hate the most enter my house. this is also her house too.. f*ck, i just hate him.

'' Yoongi... anak---''

'' Gagawin ko 'to kase sinabi ng babaeng minamahal ko,'' sinadya kong idiin ang salitang minamahal dahil kahit kaylan hindi ko yun naramdaman sa kanya.

Naupo ako sa tapat nya, umalis sa pagkakaupo si tita sa sofa at hinayaan kami ni papa.

'' Yoongi... gusto ko lang sabihin na... hindi man kita nakasama ng madaming taon, palagi kitang iniisip at mahal kita dahil anak kita. inisip ko ang kapakanan mo, tama ang asawa mo na hindi pa huli ang lahat, pwede pa natin ayusin to kung gusto mo, dahil ako? gusto ko anak,'' mahinahong sabi ni papa.

Napasandal ako sa sofa at tinitigan si papa, parang lumambot ang puso ko sa sinabi nya.

'' Anak---''

'' Paano naman ang pamilya mo?'' tanong ko.

'' Ipapakilala na kita, wala na akong pakialam kung magalit man sya sakin. ang importante wala na akong tinatago,'' sabi nya.

Napatingin ako sa kanya, naramdaman ko ang kamay ni jimin sa balikat ko. tinignan ko sya at ngumiti sya sakin.

I singed, '' ayokong makasira ng pamilya...'' malungkot kong sabi.

'' Anak... matanda na ako, hindi ko alam kung hangang kaylan nalang ako mabubuhay sa mundong ito. noong una ay natatakot ako pero ngayon... anak handa na akong ipaglaban ka,'' nang sabihin nya yun ay pakiramdam ko gusto kong umiyak, napakatagal kong ninanais na marinig yun mula kay papa.

'' Mahal ko... gagaan na ang loob mo, wala nang bigat dito,'' bulong ni jimin sakin at hinawakan ang dibdib ko.

Hinawakan ko ang kamay nya, susundin ko si jimin. dahil alam kong mas tama sya.

'' Sige, paano?'' tanong ko kay papa.

'' Magkita tayo sa mall mamayang hapon, pupunta kami roon, ipapakilala kita sa pamilya ko... na pamilya mo rin. anak sana...Sana mawala na ang galit mo sakin---''

'' Hindi na ako galit, pa...'' mahinahong sabi ko.

Nakita ko ang biglang pagguhit ng ngiti sa labi nya, nagulat ako ng tumayo sya at niyakap ako.

'' Anak... dalawampung taon kong hindi narinig na tawagin mo akong papa ng hindi ka nagagalit sakin,'' bulong nya.

Niyakap ko sya pabalik.

'' Sa totoo lang anak... buntis ulit si criselda, pangatlo na naming anak yun kaso... dahil sa edad nya ay naging sensitibo ang pagbubuntis nya,'' sabi ni papa.

'' Paano kapag nagalit sya? dahil sa akin? paano yung baby---''

'' Anak... kung mahal nya ako, tatanggapin nya. labing limang taon na kaming kasal, at tama ka na dapat matagal ko nang sinabi,'' sabi ni papa.

'' Pwede ko bang itanong? bakit nagawa mong ipagpalit si mama?'' tanong ko.

'' Anak, ang pagmamahal. biglang sumusulpot. nagkataon na habang naglilinis ako ng mga kwarto sa hotel sa amerika, nakita ko syang lasing na lasing at hindi Kayang buksan ang pinto ng kwarto nya, nang maibagsak nya ang susi ng kwarto nya ay kasabay din syang bumagsak na lang. tandang tanda ko pa ang pangyayaring yun,'' kitang kita ko ang saya sa mata ni papa.