Fell In love With My Stepdad

Chapter 66

10 years had passed

Claire's POV:

Sampung taon na ang nakalipas at heto pa rin kami masaya at buo ang pamilya, Cole and Ara are both 19 years old. Si bong naman nandun sa office niya busy ang dami kasing dapat tapusin.

Nandito kami nila Ate Irene sa garden pinapanood sila xio na naglalaro, Maya maya may biglang humalik sa aking pisngi tinignan ko naman siya si bong pala.

"Love, ba’t ang aga mo? hindi ba’t marami kang kailangang tapusin?" sunod-sunod kong tanong, umupo naman siya sa tabi ko.

"Natapos ko na lahat love, ayoko namang mapagod nang sobra" sabi niya, ngumiti naman ako tsaka ako sumandal sa balikat niya.

"Ayos ka lang ba?" tanong ko, sumagot naman siya "super love, pero kakayanin ko".

"Magpahinga ka love, baka mamaya kung mapaano ka nyan" sabi ko, ngumiti naman siya tapos tumango.

"Mommy, dad sama po kayo sa amin" sabi nila cole at ara.

Cole's POV:
Naalala ko na ngayon pala ang 19th anniversary nila daddy at mommy kaya agad kong tinawagan ang kapatid ko, ang dami ngang angal kagigil haha! pero napapayag ko naman siya, kaya nag-ayos na kami sa room para sa kanila.

pagkatawag namin sa kanila ay pinapunta na namin sila sa kwarto.

Bongbong's POV:
pinapunta kami nila cole dito sa kwarto hindi ko naman alam kung anong meron not until nakita namin yung nakalagay sa balloons

"Gosh! happy anniversary love, Sorry nakalimutan ko" sabi ni claire sabay yakap sa akin.

"Me too love, Happy anniversary" sabi ko, umupo naman kami sa kama.

"I still remember yung una tayong nagkita, nakita ko yung pagkapula ng pisngi mo nun haha! Mukha kang kamatis" sabi ko, natawa naman siya.

Habang tinititigan ko ang kanyang mga mata, muli kung naaalala ang mga pangyayari nung una naming pagkikita. ang mga matang bumihag sa aking puso, ang tinitibok ng aking puso, nung una kaming magkita hindi ko alam ang nararamdaman ko kung tama ba o mali, ngunit wala akong pakielam dahil ang alam ko lang ay mahal ko siya wala ng iba.

Lalo na yung mga araw na umiiwas siya dahil, mayroon na pala siyang nararamdaman para sa akin, kung alam ko lang claire, matagal na sana akong nakipag hiwalay sa mommy mo noon, ngunit ayoko dahil baka ilayo nya ang mga kuya mo.

simula nung mamatay ang mommy mo, bumalik na ulit ang nararamdaman ko para sa’yo, ang dami mong binago sa akin, hindi ko alam kung anong pinakain mo sa akin at na-inlove ako nang ganito sa’yo.

"Where does the time go, I remember so much of you, Liking you Instantly, Loving you was only natural.

You have captivated my heart, Only by being who you are, Usually I would
Notice falling in love

I love you, words you taught me, Accepting that loving you would be hard. Reaching the conclusion I would Not live without you, Racing away the minutes, hours and days to get you.
You are the one thing I hold dearest.

Meeting you is the ultimate dream.
Enchanted by the tought of you". Sabi ko sa kanya, ngumiti naman siya.

"Thank you for being so understanding. thank you for trying your best to be here for me. thank you for being my biggest supporter. thank you for loving me even with my flaws.
I appreciate you so much, more than
I'll even be able to show. I really hope you know how much you mean to me.
You're such a wonderful person with a pure soul.

"Always mahal ko, Ay-ayaten ka" sabi ko, tsaka ko siya hinalikan sa labi.

"Salamat mahal ko, Ay-ayaten ka unay" sabi niya naman.

The end.

Thank you so much for supporting this story, Gihigugma ko kamong tanan!