Hayat'In Mafyası ( Mafya Kitabıdır)

4

O akşam abimin dediklerini hiç unutmadım sabahı Zor etmiştim .
Odamın kapısı açılınca hemen gözlerimi kapadım çünkü hiç birini görmek istemiyordum biran ablamın sesini işittim"evet anne uyuyor " deyişini duyunca tam kalkmaya başlamıştım ki kapı sertçe kapatıldı salonda gizli gizli konuşuyorlardı ablam " ben artık dayanamıyorum anne ya bu kız gider buradan yada ben giderim öz kızının gitmesini mi yoksa üvey kızının gitmesini mi istiyorsun" demesiyle odanın kapısını açıp salona yürümeye çalıştım o kadar yorgundum ki sadece 2 hafta da yaşadıklarım bana yetmişti bu fazlaydı salona kadar etmediğim dualar kalmamıştı Allah'ım bir umut ne olur duyduklarım yalan olsun diye o kadar dua etmiştim ki biran kendimi salonda annem ,babam ,abilerim ,ve beni hiç sevmeyen ablamın karşısında Dikili kalmıştım . Nasıl kendimi o yalan yanlış cümle için dua ettiysem onların orda olduğunun farkına varmamıştım.
Gözlerimden akan yaşların aktığını sonradan hissetmiştim ki abim hiç vakit kaybetmeden"bizde seninle konuşmak için odana gelmiştik ama uyanmamıştın. Seninle acil konuşmamız gerekiyor" değişi sanki yangın dan mal kaçırıyorlar mış. Babam "otur şuraya güzel kızım" demesiyle kendime gelmiştim. Güzel demesiyle aklıma abimin ben küçükken bir sözü gelmişti. Abime abi sence ben güzel miyim diye sormuştum o ise "ne güzeli kızım bok gibisin" deyişi aklıma gelmişti dönüp abime abi " ben güzel miyim ?" Diye sordum abim bana öyle bir bakış atı ki o cümleyi söyleseydin  daha iyi di benim içim babam " tabi ki kızım sen benim küçük meleğim sin benim güzel kızım tatbiki güzelsin " deyişiyle babama dönüp baktım "baba ben senin kızın degilmiyim  sen benim babam değil misin neden ablam ya ben ya o diyor baba neden beni sevmiyorlar neden  neden neden ?" Demleme  babamın dizlerine çökmüştüm babam "kızım biz sana söyleyecek tık " hatırladığım tek şey buydu ben bir yabancıydım ve şimdi bu yabancı hastane odasında yapa yanlız bir şekilde acı çekiyordum. Tek istediğim şey ölmek canım öyle açıyordu ki bu acıyı bana yaşatanlar ailem dedim insanlardı.
Doktorun odaya girmesiyle kendime gelmiştim arkasından odaya babam gelmişti geri kalan ailem ise nerdey di bilmiyordum gerçi onlar benim ailem falan değildi sadece ben öyle biliyormuşum doktor"bünyen zayıf düşmüş o yüzden bayılmış sın sana bazı testler yapmamız gerekli o yüzden birşeyler yemen gerekli kan almak için senin kendini toparlanmam gerekli" babam öyle bir sarıldı ki bana size yemin edebilirim ki sanki sadece ben ve babam vardık bu hayata sanki sadece ben ve babam yasiyorduk ne bileyim ben hayatımda ilk defa babamın bana " hayatım güzel kızım affet beni " deyişini ilk defa babamı böyle görüyordum ama ben artık onun güzel kızı değilim artık ben yapa yanlız bir hayatım ve bu hayatta benim kimsem yok kendimden başka kimsem yoktu. Doktora dönüp " ne zaman hastaneden çıkabilirim " doktor şaşırmış olacak ki tabi kim olsaydı şaşırır dı babanız sizin karşınızda ağlıyor ve siz birşey yapmıyorsunuz bu da insana çok tuhaf gelebilir doktor" tahliller çıkar çıkmaz tahliller de bir pürüz çıkmasa sizi taburcu edebiliriz" bende ona başımı sağlayarak onayladım gülmek istedim ama gülemiyordum  bu yaşadıklarım bir kâbus olsun diye nelerimi vermezdim ki babam doktora bizi biraz yanlız bırakmasını söyledi ama ben hiç umursamadım onu çünkü onunla konusucak hiç birşey yoktu öğreneceğim olan herşeyi öğrenmiştim zaten ve onun orda olmasını umursama dan nevresimleri başımı kaplayacak kadar çektim ve uyumaya çalıştım babam da konuşmaya başladı" senin annen asiye değil kızım senin annen seni dünyaya getirirken öldü kızım " o an benim sanki beyin ölümüm gerçekleşmişti hiçbir tepki veremiyorumdum tek istedigim gerçek annemin yanına gitmekti ne tuhaf dimi gerçek annem diyoru ama daha onun isimin ne olduğunu bilmiyorum ve ben artık  bir hayat erdem değilim ve ben artık gerçeklerle yüzleşmek istiyordum.
İlk yapacağım şeyde asiye anneyle konuşmaktı.

Şimdi sorulara gelelim.

Sizce hayat gerçekleri öğrenince napacak?

Hayat asiye anneyle nasıl konusucak ?.

Hayatın  abileri ve ablası olanları biliyorlar mı?

Ve en önemlisi hayat nasıl bir karar alıcak?