Hayat'In Mafyası ( Mafya Kitabıdır)

11.bölüm

biliyorum biraz gecikti ama gecikme olabileceğini söylemiştim.

İyi okumalar  beğeneceğinizi düşünüyorum 💜💜💅💅

O geceden sonra neler olduğunu azda olsa hatırlıyorum Tek bildiğim şey hayatımın yalan olmasıydı. Yalan olduğunu bildiğim hâlde nedense kabul edemiyordum. Ailem dediğim insanlarla hiç bir bağım olmaması çok acıtıyordu.aslinda kitaplarda yada dizilerde izlediğimde bana çok garip gelirdi.

Bir yandanda onlara üzülmüyor değildim hiç o duyguları anliyamazdim . Şuan anlıyorum da gerçekten çok kötü hissediyor insan kendini. Bunlarla başa çıkamıyorum, bunlar bana çok fazla belki de bu olanlar daha yeni başlıyordur. Belki de benim kaderim o hiç tanıyamadım anneme benziyordur. Benim bir ailem var artık diyemiyecem, benim bir babam vardı diyemiyecem babamı hala afedemiyordum. Hayatım boyunca eşlerini aldatan erkeklerden nefret ediyorum ve hele ki evli iken bide çocukları varken kendilerini başka, başka  kadınların kucağına attan basit erkeklerden iğrenmîşimdir. Her zaman karşıyım bu olanlara çünkü yaşadığımız ülkede çok yaşanıyor sırf eşine kızdı diye gidip kendilerini başkalarının koyuna atarlar ve bu basit insanlarla siz 40 yıl dayanıyor ve siz onu yüz üstü bırakıyorsunuz. Hele ki onu canınızdan çok sevimişken  şimdi ise karşı çıktığım toplumun iğrençlik duygularını ben yaşıyorum kim bile bilirdiki bunu benim babamın yapicağını. şuan gerçekten herşeyi daha da iyi anlıyorum  yaşadığımız toplumda her zaman eleştiri ve onların kötü bakışlarına maruz kalırız buda bizi çok etkiler şuan eyer ben onlara da aynı şekilde bakmak istiyorum ve kendimi onların istediği gibi değil de benim istediğim gibi eğitmek zorundayım artık ailem diye bileceğim kimsem yok ve onların bana aşıladığı , öğretikleri herseyi unutmaktan başlıyacağım . herşey karşılarında dik durmayı ve öğrenmek zorundayım.

Şuan nerede olduğumu bilmiyorum ama muhtemelen hiç iyi şeyler olmuyor ve ben artık korkuyordum bir ara kapı açılıp karanlık olan odaya birazda olsa ışık sızmışti ama odaya giren her kim ise ilk defa görüyordum sanırım odaya girip beni kontrol etmişti. Kaç gündür burdayım bilmiyorum tek hatırladığım şey babamın kızı bana saldırmıştı sonra ben de dengemi kaybetmem olmuştu bide bayıldığım da bir kaç kişinin konuştuğunu duymuştum başkada birşey hatırlamıyorum. Ellerim bağlandığı için çok fazla açıyordu ağzım zaten bağlıydı hiç bir şey yapamıyorum şuan burda ölsem arkamdan kimse ağlamaz dı.

Bir süre düşüncelere dalmıştım birinin beni dürtmesi ile kendime gelmiştim "Kaan abi  sanırım bu kız öldü biz ne yapacağız patrona   nediyecez"diyen çocuğa baktım kaşlarımı çatmamla  yine konuştu"yok yok yaşıyor baksana beni öldürecek gibi bakıyor"diyip kahkaha atması bir olmuştu. Adını kaan olduğunu öğrendim adam konuştu "olum saçmalamayı bırak kızı alıp gidelim yoksa seni döverim burda " demesi oldu konuşurken sesi buz gibi çıkmıştı çok ürkütücü duruyordu."tamam abi... Gidelim "

Ben neden burdaydim ne istiyorlar di. bunlar kim? Hiç birşeyi anlamıyorum artık. Anlamakta da istemiyorum ama hayat asla bizim seçim yapmamizdan yana değil ne yazık ki. İki adam başımda durmuş bana bakıyorlardı. Anlamadığım tek şey neden bana bakıyorlardı. Ben onların kim olduklarını daha sormadan bişey koklatılmışti bana bilimcimi çoktan kaybetmiştim.

Kendime geldiğimde bir odadaydım kalkıp kapıya koştuğumda kapı kilitliydi. Kalktığım yere döndüğümde komidinin üstünde bir tepsi yemek vardı 1hafatadır hiç birşey yememiştim başım dönmeye başlamıştı yavaş adımlarla komidinin üstünde ki yemek tepsisi ni almak için yürüdüm.oraya yetişmemle yatağın kenarına oturup yemek yemeye başladım. Karnımı doyurup kenara bıraktım benim ne işim vardı burada?ne istiyorlardı benden hiç bir fikrim yoktu artık dayanamıyorum gözüm kararmaya başlamıştı ve ben dengemi kaybetmiştim.

Biliyorum bölümü geç attım .
Ama elimde değil sınavlarım başladığı için ,yazmaya vakit bulamıyorum.

Beğenip yorum yapmayı unutmayın canlarım sizleri seviyorum ♥️♥️