Hayat'In Mafyası ( Mafya Kitabıdır)

13. bölüm

Gözlerimi açtığımda karşımda yine aynı adam vardı. Gözlerini kırpmadan bana bakıyordu . Artık çok yorulmuştum. hiç bir şey istediğim gibi gitmiyor gerçi ne zaman gitti ki. En kötüsü o kadar hayal kurup gercekleştırememek. Her şey o kadar karışık ki , aylar önce babamla idim şimdi ise tanımadım birin yanındayım ve bu tanımadığım kişi beni çok korkutuyor o gün  en son babam'in kızı üstüme atlamış ti. Benden nefret etkilerini biliyordum gerçi onlar çok güzel gösteriyorlardı. Görmemek için kör olmak gerekiyor. şu an bu odada yanlız başıma tanımadığım bir adamlayım ve bu tanımadığım adam beni nereden tanıyordu? Kafamda o kadar soru işaretleri var ki artık o sesleri susturamıyorum . Hoş kimsede beni takmıyor ya neyse merak ettiğim tek şey Melisa nerede ? En son onu hastanede görmüştüm bir daha da görmedim . Bir daha görürmûyüm oda muamma.  Bu adam çok soğuk bakıyor sanki ruhu ölmüştü bedeni yaşıyor gibi. Bana bakıp yürümeye başladı ve yatağın kenarına oturdu " Kendi ni nasıl hissediyorsun iyimisin ?" iyi miyim ? Bilmiyorum nasıl iyi olabilirim ki ailem sandıklarım  insanlar , ailem değil ve en kötüsü de babam yok babam beni bırakıp gitmişti yanlızım artık kimsem yok yaşamam için de artık bir tek sebebim de yok. " Benim burada ne işim var? Neredeyim? Ve en önemlisi sen kimsin ? Ne işim var benim senin yanında?".  Elimi tutup beni ayağa kaldırdı napıyor bu adam of gerçekten artık sıkıldım . " Bırak beni gitmek istiyorum "
Bana bakan bal gözleri kararmaya başladı yanlış bişey mi söyledim. "Seni bulmuşken bırakamam bir daha bu nu ne sana yapabilirim ne de kendime seni bırakmam anla " Artık çok yoruldum el den ele dolaşıma katan çok yoruldum adam akılı kimse açıklama dahi yapmıyor  . Artık dayanamıyorum bu olaya dur demenin zamanı geldi ve geçiyor. Ayağa kalkıp yanımda duran adamı ittim odanın kapısını açıp koşmaya başladım merdivenler den indim dış kapıyı açmamla karşımda olan adamları görmemle afalandim . Bahçenin tamamı adamlarla cevirliydi . İçimden 'ne olur Allah'ım bu güne kadar yaşadığım her şey bir kabus olsun şimdi uyanınca geç sin dedim 'ama olmadı kendi canımı ne kadar yakmış olsam da olmadı gerçekti şuan yaşadığım her şey gerçekti. Arkamdan bir elin belimi sardigini görünce yerimden sıçradım . O bal rengi gözlerle yine karşılaştım bu sefer o gözler başka bakıyordu. Öfke,korku, ve sevgi , babamdan sonra ilk defa birine böyle bakıyordum . Emre 'nin gözlerinde hiç birşey yoktu sadece bir hiçlik vardı ama bu adam bam başka bakıyordu. Olduğum pozisyonu görür görmez onu geriye doğru ittim ve bağırmaya başladım . Hoş etrafta kimse yok nasıl duya bilirler di ki beni . " BANA DOKUNMA, BIRAK BENİ .SAKİN SAKİN BİR DAHA BANA ASLA.."   lafımı bitirmeden o başladı"  Sesini alçalt , sakın bir daha bana bağırma . Sana zarar vermek istemiyorum ama beni buna sen zorluyorsun. seni son kes uyarıyorum ". Bu adam ne zannediyor Kendini " sakın bana emir vermeye kalkışma . Kimsin nesin bilmiyorum ama bana sakın dokunma " sözlerimi söylememle,  havalanmam oldu . "Beni hemen âşagiya indir . Ve ben buradan gidiyorum bikar beni " Hayri anlamıyorum bırak deyince neden bırakmıyor hastamı bu adam ' kızım hayat sen normalmisin ki etrafındaki insanların normal olmalarını bekliyosun' aynen haklı iç ses katılıyorum ben normal değilim ki of nediyorum ben ya bu adam neden böyle bakıyor ki " bak kimsin ? Nesin bilmiyorum ? Ama lütfen bırak beni yaa biraksana beni ve adam tanımıyorum etmiyorum seni ne istiyorsun hem sen ben.." dememle yine şaşırttı beni "Anla ben seni bırakmam hayat. Bırakamam lütfen sakinleş geç oturalım." Bu adam gerçekten ruh hastası adımı nereden biliyor. "Sen benim adımı nereden biliyorsun?" 'yani aferin kız hayat adam o kadar şey söyledi sen bir tek adının bilmesine mi taktın gerçekten biravo' iç ses kes sesini yemin ederim pataklarim seni . Bu adam niye gülüyor ki şimdi yok sa ben iç sese söylediğim herşeyi içimden değilde disimdan mi söyledim ?. Yok yok , söylememişimdir degilmi?!. " Bak lütfen beni bırak ben seni tanımıyorum kimsin sen ? Bir açıklama yapma gibi bir girişimde bulunmuyorsun?". Sözlerimi kesen kapının çalınmasıydi. Ve adam gözlerini benden çekmeden gel talimatı verdi odaya giren onun adamlarından biriydi "abi yengenin ablasını bulduk " bir dakika ablamı  ? Neler oluyor burda neden herşeyi sen son ben öğreniyorum.
V

e bu adam neden bana yenge diyor ? 'hayat kızım adam o kadar şey söyledi sen sana yenge demesine mi taktın gerçekten?'
Napabilirim iç ses o ana boş bulundum.
Ben iç sesimle konuşmayı sonlandırîp karşımdaki adama baktım ha bir de adamın adı Ateş 'miş. Koruma odaya girerken ismiyle hitap etti . Ateş " güzelim sen dinlen gelince herşeyi sana anlatıcam " dedi . Bende evet anlamında başımı salladım sanırım artık herşeyi öğrenmenin zamanı gelmişti . Ateş odadan çıkınca bende yatağıma uzandım ve kendimi uykunun kollarına bıraktım .

Sizce hayat gerçekleri ogrenince napîcak sevgili okuyucular?

Sorularınız bekliyorum lütfen beğenmeyi unutmayın .