Gabriel kendisine seslenen askerin "Beni takip et ufaklik" demesiyle birlikte yürümeye başladı. Gabriel ve askerin gittigi yerde birçok asker yiyip içip egleniyorlardi. Gabriel kendi üstüne gelen amcalarin bunlar oldugunu çoktan anlamişti. Hiç bozuntuya vermeden askerin peşinden ilerleyen Gabriel etrafa goz gezdirirken onunde duran askeri farketmeyip carpti. Bu carpisda asker elindeki yemek tepsisini düsürdü. Ofkeden çıldıran asker Gabriel'e tam vuracakken arkasından Gabriel'in peşinden gittiği asker -Osvaldo- askerin elini tutup kilide aldi. "Ne yapiyorsunuz komutanim" diye inleyen asker bir anda kolunun kırılmasiyla acilar icinde yere düştü. Tüm askerler şaşkınlıkla komutanlarina bakarken komutan "Gücün el kadarcık çocuğa mı yetiyor lan" diye bagırarak askerin göğsüne tekme attı. Gabriel korkudan ağlamaya başlamış Osvaldo ve askerlerin iyice sinirlerini bozmuştu. Osvaldo Gabriel'i kucağına alıp bir yemek masasına oturttu. Lokanta ile ilgilenen askere seslendi "Jerry ufaklığımız acıkmış olmalı. Bize birkaç lezzetli yiyecek getir bakalim." Bunu duyan Gabriel "Mmmmh cok acıkmiştim." Dedi. Gabriel'in saçlarını okşayıp "Adin ne bakalim senin?" dedi.Gabriel "Ben Gabriel. Senin adin ne bakalim?" Deyince Osvaldo kisa bir kahkaha atti. "Benim adim da Osvaldo tanistigimiza memnun oldum Gabriel." Dedi. Gabriel sanki anne babasini özlemiş gibi Osvaldo'ya uzun uzun bakip "Babami ozledim" dedi. Osvaldo cocuga aciyarak bakip "Artik senin annen de baban da benim." Deyince Gabriel bagirarak aglamaya başladı. -Bu cocuk ne kadar sık aglıyor- Diye dusunen Gabriel artik susturma cabasinda bulunmuyor cocuktan uzaklasiyordu. Diger askerler yanina gelip "Neyin var ufaklik" dediginde Gabriel'in cevabi oldukca sasirtici olmustu. "Osvaldo benim annemmiş ama memesi nerde?" Bunun uzerine uzaktan Gabriel'i izleyen Osvaldo utançtan kipkirmizi olmuştu. Akşam saatleri geldiğinde Osvaldo Gabriel'e kendi yatagini vermiş kendisi çoktan nöbete gitmişti bile.
BEGENDİYSENİZ VEYA BEGENMEDİYSENİZ LUTFEN YORUMLAYİN. TESEKKURLER.
