DUYGUSUZ / GERÇEK AİLE Mİ ?

18

meanonimyazar kitaplarını okursanız sevinirim
Volte:100
Yorum:50
🇹🇷
Azat sağıma mahmut beyde karşıma oturmuştu sultan hanım da mahmut beyin yanındaydı ,aslında ne anlatacağımı bende bilmiyorum yani ne kadarını söylesem diğer yerden bir patlak veriyordu en iyisi sadece asker olduğumu ve görev için saklamak zorunda kaldığımı söylemekti .Sultan hanıma hiç güvenmiyorum o yüzden gizli şeyler de söylemek istemiyordum ben bunları düşünürken aklıma azatın olayı geldi tabi ya sultan hanım kendi annesi değildi .

"Benim annem kim ve neden sakladınız " azat ifadesiz bir şekilde konuşmuştu yani sinirlenmekte haklı . Mahmut bey bir azata bir de sultan hanıma baktı derin bir nefes çekerek konuşmaya başladı

" o adamların söylediği gibi annen seni bırakıp gitti ,kim olduğunu unuttum ve inanki merak dahi etmiyorum sultan seni asla kendi çocuklarından ayırmadı hatta seni diğerlerinden daha çok sevdi bunun içinde sana kendi anneni söyleme girişiminde bulunmadık , ister istemez bize karşı bir tavrın olacaktı sultan çok üzülürdü." Sultan hanımın üzüleceğini düşünmüşler ama azatın nasıl bir duygu alacağını düşünmemişler neyse benim karışma hakkım yok söz hakkı gelirse konuşurum

" annemin nasıl bir duygu alacağını düşündünüz ama ben bunları öğrendiğim zaman size nasıl davranacağımı düşünmediniz mi?Eğerki o zaman söyleseydiniz asla size karşı tavır almazdım çünkü ben annemi gerçekten seviyordum hem doğurmakla anne olunmaz, annem de kendi anneliğini gerçekten yapıyordu ama şimdi sizin elinizi öpüpte iyiki benden saklamışsınız diyeceğimi sanıyorsunuz hiç birini yapmicam benle konuşmayın zaten duyguyla birlikte bütün gün karargahta olucaz hele bir iyileşelim "

Azat haklı ve ben zaten bunlarla pek konuşacağımı sanmıyorum , benim işim olmazdı zaten yemeğimi yer yapacağım işi yapardım .

Ondan sonra pek bir şey konuşmadık benim konumu açmadılar bende sesimi çıkarmadım ki konuşsakta bana bir şey deme hakları yok alırım azatı görürler ondan sonra

Azat elimi tutarak uyumaya gideceğimizi söylerek kalktık oturma odasından ,asıl bundan sonra başlıyordu her şey azatın bana güveneciğini biliyordum, zaten az çok aşağıda anlatmıştım ne olup bittiğini azatta kurcalamazdı ama sorarsa söylerdim kocamdı sonuçta merak etmesi hakkıydı

Ben direkt kıyafet odasına geçtim kıyafetlerimi tek başıma giyemeyeceğim için azat yardım etti özellikle bakmıyordu üstüme, kafasını yukarı kaldırmış bir şekilde değiştiriyordu ,rahatsız olacağımı sanıyordu büyük ihtimalle ama ondan rahatsız olmuyordum   olmazdım hatta bana dokunması içim de bir şeyler olduruyordu neyse azatta üstünü değiştirdikten sorna yatağa geçtik

Azat biraz uzak duruyordu yüzüne baktığım da tavana baktığını gördüm zorlada olsa yanına kaydım göğsüne yatmıştım benim geldiğimi anlayan azat kolunu omzuma koydu şuan kalp atışını duyabiliyordum ve bu çok güzeldi

" sana tek bir şey sorucam " azatın konuşmasıyla tekrardan ona baktım ama o hala kafası tavana bakıyordu sonra bende önüme döndüm ve kafamı aşağı yukarı salladım derin bir nefes aldı

" beni sevebilecek misin ?" sorduğu soruyla kaşlarım çatıldı ne demekti şimdi hala bişeyler anlamamışmıydı bu zamana kadar

" ne demek şimdi bu " diyerek yüzüne baktım, bana baktı sonra .

" bir şeyler anlıyorum ve inşallah yanlış anlamıyorumdur bilmiyorum ama seni seviyorum herhalde eğerki beni sevme imkanın varsa seni sevicem yoksa kendime acı çektirmek istemiyorum " ne yani beni sevmeyi acı çekme olarka mı görüyordu

" beni sevmeyi acı çekme olarak mı görüyorsun eğerki öyleyse sevme çünkü ben seni şans olarak olarak görüyorum " dedim biraz benim yüzümü inceledi sonra kafasını kaldırarak tavana baktı

" seni severek senden uzak durmak ceza olur bana, eğerki sevmiceksen söyle kalbimdeki bu güzel duyguları daha fazla ilerleymeyeyim " cevap vermedim ama ona daha çok sarıldım o da anlamış gibi hafif yan dönerek başımın üstüne kafasını koydu

Uyumak üzereyken azata yanıt verdim " duygularımızın karşılıklı olmasına sevindim " azat kısa bir an gerildi sonra uzun bir şekilde başımın üstünden öptü ve daha sıkı sarıldı
🇹🇷
Aradan iki hafta geçmişti benim alçılar çıkmıştı normal bir şekilde yürüyebiliyordum sadece ani hareketler yapamıyordum bu gün sultan hanımlar ve annemlerle  bu gün çarşıya çıkacağız sezin ve sarpta benimle gelicekler bana yardım gietmek için, ne kadar gerek yok desem de ısrar ettiler eh bende yorulmicaktım hiç geri çeviremezdim üstüme salaş bir elbise giymiştim ne açık ne kapalıydı yaralırım görünmüyordu yaralarım benim için sorun değildi ama dışarıdan gelen bakışların sahibi olmak istemiyordum o yüzden kapalı bir şey giymiştim

Sarpla birlikte çarşıya gelmiştik şuan o sezinle arkamızdan yürüyordu onu la konuiuyorsu sultan hanım ve annemde önümden sözde bana yardım etmeye gelmişlerdi .Kafamı çevirdiğim zaman uzaktan bize bakan yusufla göz göze geldim benim onu gördüğümü görmüştü Allah aşkın burada ne işi vardı. Şuan telefonu çıkaramazdım bir şey de yapamıyordum sarpa haber versem diyecem ama tek olmadığına eminim .

Annemlerin bir mağzaya girmesiyle bizde onun peşinden girdik içeri girdiğimizde bir şeyler bakmaya başladılar sarpı yanıma çağırdım yorulmıştum oturmama yardım ederken söylemiştim yusufların burada oldupunu o da çaktırmamaya çalıştı

Benim oturmamla dışarıdan bir çığlık sesi geldi ardın da yusufun bağırma sesi "dışarı çık duygu komutan " amk şu türkçeyi konulamıyorsunuz konuşmayın bari neyse elime belimdeki silahı aldım içeride ki çalışanlar bağırarak kaçıyorlardı yani bana komutan dediğine göre sezinin silah çıkartması gerekiyordu niye şaşırmışlardı anlamamıştım

Hızlı adımlarla dışarı çıktım yusuf bir kadının boğazına bıçak dayamıştı ve kadın karnı buranundaydı dokunsam doğruacak bir şekildeydi yusufu gördükten sonra yavaş adımlarla yanlarına gittim.Karşısında durduğumda sadece yusufa bakıyordum tek değildi her yerden saldırı gelebilirdi ama asıl saldırının yusuftan olmaması için dualar ediyordum içimden çünkü bir hamle yaptığı zaman kadının yaşama olasılığı çok düşüktü

Arkadan ambulans sesleri geldi kadın daha çok ağlamaya başladı "sancılarım var ne olursun bırak benine istersen veririm " yusuf telaşlanmıştı şuan ne yapacağını düşünüyor gibiydi ,sarpa baktım kadının bacaklarına bakıyordu hemen bende baktım kadının suyu gelmişti ve derin nefesler alıyordu anlı terlemişti yusuf bıraksa burada doğrurdu

"Bak telaşlanma seni kurtaracağız, sen karnında ki bebeği düşün ve bana adını söyle sana yardım edebileyim " kadın ağlayarak bakıyordu bir iki saniye nefeslendi

"Komutan ne olursun kurtar bebeğimi , aslanım eğer ki ben yaşamazsam ne olur iyi bak ona "diğip daha çok ağlamaya başladı " tamam ben sana yardım edicem sen bana adını söyle sana da bir şey olmicak oğluna sen bakıcaksın tamamı adını söyle bana "

"Ela , ela keskin  ne olur kurtarın çocuğumu " ambulans çalışanları her an tetikte bekliyordu ama yakşamıyorlardı ve kadın ölücekti bu artık kesinleşmişti .Yusuf bıçağı daha iyi kavradığı bir zaman da kafasını arkadan çıkardı tam o sırada sıktım kafasına ama olmamıştı işte ela kanlar içinde yere düşerken direkt yanlarına koştum sarpta yardım etmek için koştu ela kafasını yere vurmadan sarp kucağına almıştı ve sarp ağlıyordu duygusal bir çocuktu sarp o yüzden yabancı karşılamadım

"Söz veriyorum çocuğuna çok iyi bakıcam artık kendi çocuğum gibi sahip çıkıcam gözün arkada kalmasın " diyerek ağlayarak konuştu ellerini elanın gözlerine çıkarak açık kalan gözlerimi kapattı ambulans çalışanları gelerek elayı sedyeye aldılar büyük ihitmalle çocuğu alıcaklardı arkamı döndüğüm zaman sezin ağlıyordu ve sarp sezinin yanına giderek ona sarılarak ağladılar.
🇹🇷
Evett yeni bölüm geldi ama sizden isteğim meanonimyazar arkadaşımın kitabı yeni yazar ama çok güzel yazıyor okursanız asla pişman olmazsınız