დ•ა•ვ•ა•ლ•ე•ბ•ა

part 7

JK POV:

ღმერთო დამეხმარე, ეს რა გავაკეთე, რატომ ვთქვი ადეთი რაღაც. ღმერთმა დაგწყევლოს ჯონგუკ, რა ჯანდაბას აკეთებ.

FLASHBACK:
უკვე თითმის ერთი კვირაა ჩემი კლასელი ჯიმინისადმი დამოკიდებულება შემეცვალა. თითქოს ჩემს თვალში ის სხვანაირი გახდა, ადრე სულ მინდოდა მისთვის ტკივილი მიმეყენებინა და დამეტანჯა მოკლედ რომ ავხსნა მისი ტანჯვით ვიკვებებოდი, მაგრამ ახლა პირიქითაა ყველაფერი თითქოს მინდა ცუდ დროს გვერდში დავუდგე, ვანუგეშო, სულ ჩემთან ახლოს მყავდეს, მისი ბედნიერების მიზეზი ვიყო და მოწყენილს არ ვხედავდე. არ ვიცი ამ გრძნობას სახელი რა ქვია, მაგრამ ვიცი რომ ეს რაც შეიძლება მალე უნდა გავარკვიო.

ჩემს გრძნობებში ზუსტად მაშინ გავერკვიე როცა ჯიმინს ჩემს გამო საპირფარეშოში გული წაუვიდა. დიახ ზუსტად ის არის რასაც ვფიქრობდი მე ის შემიყვარდა, მაგრამ არ შიძლია მას ეს ავუხსნა უბრალოდ არ შემიძლია, ნეტა თვითონ რას ფიქრობს ჩემზე ალბათ ჩემი ეშინია, რადგან როცა ჩემს საწოლში გაიღვიძა და დამინახა სახეზე გაფითრდა და თვალებში დიდი შიში შევამჩნიე. ამისდა მიუხედავად მაინც არ იმჩნევდა და საუბარში მყვებოდა. ნეტა თვითონ რას ფიქრობს ჩემზე? ალბათ ის ვერ მიტანს.

       ამ ამბის შემდეგ მეორე დღეს, დილით ადრე მივედი სკოლაში. როგორც ვხედავ ჩემს გუშინდელ საქციელს წყალივით არ გაუვლია ეს ყველამ დაინახა და არავინ გაატარა. დიახ, დღეს ყველა ჩემზე და ჯიმინზე ლაპარაკობს და ერთმანეთს ფოტოებს აჩვენებენ. როგორც ყოველთვის არაფერი შევიმჩნიე რადგან მართლა არ მაინტერესებს რას ფიქრობ მოსწავლეები და მასწავლებლები. კლასში ვაპირებდი შესვლას როცა ჩემმა ძმამ დამიძახა.
         -ჯონგუკ რა ჯანდაბა გჭირს? რატომ ანრრვიულებ შენს ჰიონს?
         -მაპატიე ნამჯუნ ჰიონ არ მინდოდა რაიმე ცუდად გეფიქრა, უბრალოდ მას დახმარება ჭირდებოდა და ვერ დავუშვებდი რომ რამე დამართნოდა.
         -ვაა აქ უკვე დაიძაბა სიტუაცია, აბა მოყევი ვინაა და რა გაგიკეთა ამისთანა?
         -მაპატიე ჰიონ მაგრამ აქ და ახლა ვერაფერს გეტყვი, უბრალოდ იცოდე ის, რომ ეს ომეგა ჩემთვის სულერთი არაა.
           -ნუთუ გულქვა ჯონგუკს შეუყვარდა?
           -კარგი რა ჰიონ გეყოფა. მოიცა აქ რა ხდება? კარგი ჰიონ მერე გნახავ უნდა ვნახო კლასში რა ხდება.
         -კარგი გუკი მიდი. და სახლში არ დააგვიანო დედა გაბრაზდება.
         -კარგი ვეცდები მალე მოვიდე ახლა წავალ.

     FLASHBACK  OFF:

  -ჯონგუკ რეებს ბოდავ, ხომ კარგად ხარ?-ტკბილი ხმით მომიგო ჯიმინმა. არა არ ვარ კარგად შენ გადამრიე.
-უბრალოდ ვიხუმრე პაკ, რატომ განერვიულდი არაფერი სერიოზული არ მიფიქრია.-რაღაცნაირად უხერხული სიტუაციიდან გამოვძვერი.

ANOTHER POV:

ჯიმინმა თითქოსდა დაიჯერა ჯონგუკის ნათქვამი, მაგრამ გულის სიღრმეში ეჭვი ჭამს და არ ასვენებს. მას თვალებიდან არ ამოსდის ის ვიდეო სადაც ჯონგუკი ჯიმინს მიარბენინებდა ხელში აყვანილი, ის თუ როგორი შეშინებული და აღელვებული სახე ჰქონდა ვიდეოს ყურებისას და ის თუ როგორ ებმებოდა ენა საუბრის დროს და დაბნეული თვალებს აქით იქით აცეცებდა.