ALTINDAĞ MAHALLESİ

Mahalleye Geri Dönüş

Liyan'ın Anlatımından

-Daha ne kadar kaldı anne?

-Liyan,kızım Daha deminden beri sorup duruyorsun az kaldı.

-Sende hep az kaldığını söylüyorsun ama nedense o az olan yol bitmiyor.

-Ayhh Liyan birazdan orada oluruz kızım tamam mı?

-Tamam anne tamam

Sabah 7 den beri yoldaydık ama ne hikmetse gidicemiz yere varamamıştık. Bu nasıl iştir böyle?Sağ tarafımda bir  haraketlenme olunca Sağa baktığımda abimin top patlasa uyanmıyacak şekilde olduğunu gördüm.Kendisi aralıksız uyuma gücüne sahiptir.Araba yolculuklarında uzun yola giderken nedensizce sıkılır milleti darlardım ama şuan kimseyi darlayamıyorum. Abim yatıyor,babam dikkatli ama yorgun bir şekilde araba sürüyor, annem ise kafasını cama koymuş uyku modunda,ben ise sıkıntıdan patlama modundayım.Bu arada ben Liyan 24 yaşındayım ve gidiceğimiz yer ise benim ve abimin çocukluğumuzun geçtiği harika olan mahallemiz Altındağ Mahallesi.Mahalleyi ve arkadaşlarımı çok özlemiştim.Antalya gibi bir şehirdeyseniz çok sıcak havaya alışmanız gerekir.Bu yaz çok sıcak olucağı için harika planlarım vardi.Her gün plaj,eğlence ve tabiki bol bol macera.Tek uyumayan ben ile babam olduğu için ne kadar yol kaldığını sorucaktım ki tabelada Altındağ mahallesi yazısını görünce sonunda geldiğimizi anlar anlamaz rahat bir nefes verdim.Babam mahalle  bakkalından geçerken aklıma gelen anılarla gülümsedim.Çok anım vardi bu bakkalda misal çikolata çalmak,Camları top oynarken kırmak,babamın haberi olmadan yazdırdığım ama sonradan öğrenilen listeler,bedavva abur cuburlar ve daha fazlası. Babam arabayı durdurunca camdan eve baktım özlemişim sahiden.Aşağı inmeden önce uyuyan abimi uyandırmaya çalışmıştım.

-Abi,Kalk geldik.

-Hıggmmm

-Ya ayı gibi ses çıkarıcana kalksana artık.

-Tagggamm

Esnerken söylemesine suratımı ekşitip arabadan indim ayı işte nolcak. Bol bol oksijen çekmeyi de ihmal etmedim sonuçta o kadar araba içerisindeydim. anneme baktığımda ise babama kızıyordu ama babam yorgun olsa gerek pek dinliyor gibi görünmüyordu bu yüzden annemin yanına gittim sırf babamı kurtarıp para almak için. bu devirde para önemli tabi.

-Anne neden sinirlisin yine.

-Hep mi sinirliyim ben Liyan yakıştıramadım.

-Yok annem öyle demek istemedim ki ben sadece sinirinin nedenini merak ettim.

-Baban evin anahtarının onda olmadığını söylüyor ama ben çıkarken tembihledim.Kaç kere dedim sizide uyardım ama dinleyen kim ki anca kendi kendime konusuyorum burda ben.Bir kerede ben diyince hemen yapsanız.

-Tamam anne benim çantaya koymuştuk ya anahtarı

-Neden baştan demedin illa kızmam mı gerek?

Demesiyle cevap vericekken kendi kendine konuşa konuşa kapıya yürümeye başladı.Manyak kadın ya hem kendi konuşuyor hemde gereksiz sinir anlamadim ki bende.Babamda arkasindan gidince ben ve abimde ilerlemeye başladık.Kapıya gelince çantamdan anahtarı alıp kapıyı açtım ve açar açmaz direk eve girip babamdaki eşyalarımı alip doğruca ikinci kata çıkıp odama girdim. Hala aynıydı hiç değişmemişti ama kirli ve tozdu buda demek oluyorki sağlam temizlik gerekiyordu.bavulumdaki kıyafetleri yerleştirdikten sonra Küçük eşyalarım icin aynaylı masaya koydup geriye kalanları ve bilgisayarımı,köşede duran bilgisayar masasina biraktım hiç degilse daha düzgündü.Son kez de hava girmesi için camı açıp odamdan dışarı çıktım.Mutfaktan sesler geliyordu demekki annem mutfakta bir şeyler hazırlıyor.Doğruca merdivenlerden inip mutfağa girdim.Tahmin ettiğim gibi kahvaltılıklar masada ve elindeki çaydanlığı koyan annemle karşılaştım.Çok aç olduğum icin direk masaya oturdum çatalımı alıp salatalıktan alıcakken annemin elime vurmasıyla durdurdum.