merhaba, öncelikle bir açıklama yapmak istiyorum sanırım kaçıranlar olmuş
kitapta yedi sekiz aylık bir zaman atlaması oldu, farkındaysanız kışın başlarından bir anda yaza, mezuniyete atladılar
Bu zaman atlaması gerekliydi çünkü hyunjin kendini çabucak chana teslim edemez böyle derin yaraları hemen atlatamazdı ayrıca yemek yemek çok zaman alan bir konu, bunu kendimi düşünerek yazdım ben bizzat üç dört yıldır toparlamaya çalışıyorum bu yüzden o zaman atlaması hem chana alışması, hem gitmediğini görmesi hem de bazı alışkanlıklarını bırakıp değişmesi için gerekliydi
kaçıranlar olmuş sanırım, yazmak istedim
***
Kuşları anladım da Senin kanatların yok, nasıl uçtun da gittin?
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hyunjin, masanın üstündeki çiçeğine bakarken hala yataktan kalkmamıştı, sadece oturuyor ve düşünüyordu. Chan gideli birkaç saat olmuştu, üzgün hissediyordu, uzun zaman sonra.
Chan'a karşı üzgün, kendine sinirliydi. O gece onu neden öptüğünü düşündü, bu anın getirdiği bir cinsel yakınlaşma mıydı yoksa adını bile koyamadığı bir his sayesinde miydi? Chan'a karşı ne hissediyordu?
Chan, herkesin isteyeceği bir adamdı. Kişiliği çok özeldi, düşünceleri çok güzeldi ve vücudu kendine hayran bıraktırırdı. Kısacası, her şeyiyle harikaydı ama Hyunjin, aşk tarafından fazla yaralı biriydi.
Elbette tek aldatılan o değildi, ilişkisinde tek kötü muamele gören o değildi ama bir şekilde kendine, zihnine 'artık aşk yok' lafı geçirdiği için zorlanıyordu, unutmuştu.
Sigara içme ihtiyacı hissetti, bu düşünce ile elini yanındaki şifonyere atarken içinde duran Chan'dan çok önce sakladığı sigara paketi duruyordu, eli sigaraya giderken verdiği söz aklına geldi. Duraksadı.
Kandırması zor olmazdı ama yapmadı, çekmeceyi geri kapatıp yorganı üstünden itmiş, ayaklanmış, banyoya geçmişti. Yüzünü yıkayıp geri döndü ve buzdolabının üstünde duran dün astığı nota baktı.
Kurulu kahvaltı masası dikkatini kendine çekerken süt koydu, sandalye oturup sütünü yudumladı yavaşça. Dünün aksine bugün hiçbir şey yemek istemiyordu tekrardan, yine de ağzına birkaç parça bir şey atıp mutfağı toparlamış ve geri odaya dönüp yatağın içine girmişti.
Akşam eve gelen Chan merakla salona baktı, "Hyunjin?" dedi adımlarını evde yönlendirirken, salonda göremediği beden ile yatak odasına geçmiş, onu uyuyakalmış bir vaziyette bulmuştu.
Kaşları çatıldı, hasta olduğunu düşünerek elini alnına attı ama bir sorun gözükmüyordu, yine de onu uyandırmadan üzerini değiştirip ikisine yemek hazırlamış, o yemek hazırlarken de uykusundan uyanan Hyunjin mutfağa gelmişti.
