Beni hala sevecek misin Genç ve güzel olmadığım zaman? Beni hala sevecek misin, acı çeken ruhumdan hala hiçbir şeyim kalmadığı zaman?
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hyunjin ve Jisung saatlerini kütüphanede geçirirlerken dikkat çekmemek için önlerine kitaplar koymuşlardı. Hyunjin, Chan'ın kitabını yanında getirmiş onu okuyordu Jisung ise test çıkarmıştı fakat gözlerini arkadaşına çevirdiğinde eli yanağında hayran hayran ilerideki Jeongin'i izlediğini fark ederek güldü.
"Hiç onunla konuşmayı denedin mi?" diye sorduğunda Jisung aniden gelen sesle tökezleyip elindeki kalemi düşürmüş, dirseğini masaya vurmuştu. "Ay," deyip dengesini toparladı ve başını salladı. "Hayır, şey, ne diyeceğimi bilemedim."
"Aslında," dedi düşünceyle, kendi ve çevresinde gözlemlediği ilişkileri aklına getirdi, Chan'ın anlattığı kadarı ile Seungmin ve Felix'i düşündü, gözlerini Jisung'a çevirdi. "Mutlu da olabilirsin fakat üzülebilirsin de, bu iki şeyi de göze alabiliyorsan onunla konuşmaya çalış. Bir şansınız olabilir, keşke demeni istemem."
"Korkuyorum aslında," dedi Jisung, ellerini yanaklarına koydu. "Daha önce bir ilişkim olmadı, nasıl davranılır, nasıl flört edilebilir hiçbir şey bilmiyorum ki, çok tecrübesizim. Ya reddederse?"
Hyunjin başını salladı. "Olası bir ihtimal fakat reddetmeyip sana bir şans verebilir de, bu da var. Eğer onu sevdiğinden eminsen şimdi kitaplarını al, kalk ve onun olduğu masaya otur. Gidip seni seviyorum demek zorunda değilsin, rastgele bir muhabbet de açabilirsin. Mesela ne demiştin, hukuk mu okuyordu, oradan aç."
Ekledi. "Tersleyeceğini sanmıyorum ama olur da bir gün reddedilirsen ben buradayım, yanında olacağım ve sen de atlatacaksın. Geçmez diye bir şey yok, zor da olsa bu hayatta her şey geçiyor fakat keşke lafını tekrarlayamıyorsun, ben buradayım."
"Hyunjin ya..." diyerek dudaklarını büzdü Jisung, onun gibi bir arkadaşa sahip olduğu için şanslı hissediyordu. Belki yaşıtları gibi her gün oradan oraya gezip eğlenmiyorlardı ama birbirlerinin kollarında dinlenebiliyorlardı. Gülümsedi. "İyi ki varsın. İyi ki benim arkadaşımsın. Seni çok seviyorum!"
"Sen de iyi ki varsın Jisung," deyip ona baktı Hyunjin, önündeki kitabı kapatıp Jisung'un kitaplarını toplamaya başladı. "Sen kim beni iterse itsin yanımdaydın, sana soğuk yaptığım zamanlarda bile ve ben de senin yanında olacağım. Şimdi kalk, git ve Jeongin'in yanına otur."
Jisung bu kez başını sallayıp ayaklanmış, Hyunjin "Beklememi ister misin?" diye sormuştu, Jisung eğilip dudaklarını onun yanağına bastırdı. "Teşekkür ederim, seni çok tuttum bile. Gidebilirsin, babamı ararım ben. Teşekkür ederim Hyunjin."
Hyunjin başını salladı. "Bir şey yapmadım." Güldü. "Git hadi."
Bu hareketi Jisung'u da güldürürken Jisung başını sallayıp heyecanlı bir nefes vermiş ve alev alev yanan bedeniyle beraber Jeongin'in oturduğu masaya doğru ilerlemişti. Hyunjin onu izlerken arkadaşının başardığını görünce minik bir tebessüm bıraktı ve ardından da kitabı çantasına atıp ayaklandı.
