Pasta yediğim kadar çokta iyi pasta yapardım. Yine bir pasta yarışmasına katılmıştım. Özene bezene yaptığım pastayı artık nasıl haoacağımı tamamen anlamış ve ezberlemiştim. Aynısını yarışmada yapamazsam büyğk ihtimalle kaybedersim...
"Kesinlikle bu yarışmayı kazanıcaz. Bu da işimize yarar. Hocalarada başka malzememiz kalmadı deriz. Bunu sunarız."
"Haklısın ama bi dondurucu bulmalıyız."
"Yemekhanede durabilir kimse umursamaz zaten"
"Tehlikeli ama olsun"
Kızlar harekete geçtiğinde bende son bi kaç eşyam kaldımı diye yalandan bakınıp arkalarından çıktım... Pastalarına baktım... Gerçekten mükemmeldi... Hem iştahım kabarmış hemde kıskanmıştım...
Çaktırmadan arkalarından takip etmeye başladım. Koydukları yeri görmüştüm... Pekte saklı bir alan değildi...
Herkes ortamdan ayrıldıktan sonra içeriye girdim... Tam dolaba ulaşmışken bir fısıltı duydum...
"Kıskançlık ve Oburluk ahhh mükemmel!(fısıltıyla)"
Korkmuş bir şekilde arkamı döndüğümde kimse yoktu. Uzun bir göz gezdirmeden sonra kimsenin olmadığına kanaat getirip önüme döndüm... Yemeye başladım... Yedikçe uykum geliyordu... Yorgun hissediyordum...
