MAZOŞİST

Kapat telefonu!

Kendi kendime konuşuyorum anne! Kendi kendime..
Beni deli sanmamaları için kimseye bahsedemiyordum Jane'den.Ağlayarak kapının kilidini açtım içeri giren annem kızarmış gözlerimi görünce bana sımsıkı sarıldı. O sıra Jane kayboldu etraftan. Uyumak için yatağıma gitmiştim,uzun bir süre uyumuşum.Uyandığımda kolumda yeni bir serum takılıydı.Annem koltukta uyuyakalmıştı.Telefonumu aramak için etrafa bakındım ama bulamadım.Annem almış olmalıydı... O sıra duvarda asılı gri saate baktım. Saat gece 3tü. Canım sıkılıyordu,yeniden uykuya dalamıyordum.O sıra Janeyi düşünmeye başladım. Kimdi bu? Ben deliriyormuydum? Nasıl olurduda benden başka kimse onu görmezdi? Hiç bir şeye anlam veremiyordum. Beynim allak bullak olmuştu. Yeniden acıya özlem duyuyordum. Oysa çevremdeki herkes kendime zarar verebileceğim herşeyi kaldırıp atmıştı yahut saklamışlardı.Ben yine arayışlardayken tırnaklarım çarptı gözüme.. Tırnaklarım yeterince uzundu. Kollarımı tırmalamaya başladım. Pansumanları açıp zevkle tırmalıyordum.Eski yaralarımın kabukları düşüyor ve yeniden kanıyordu. Sızı tarzında bir acıydı bu.. Hoşuma gidiyordu. Saat 4 buçuğa gelmek üzereydi, bu saate kadar vaktimi bu şekilde geçirmiştim. Acıya doymuş,huzurlu bi şekilde koridora çıkmaya karar verdim. Kollarımı kimse görmesin diye üstüme bir kapşonlu geçirdim. Bir de annemin çantasından telefonumu ve sigaramı aldım. Sessizce kapıdan çıktım,kaldığımız katta bir balkon vardı sigara içmek için oraya gelmiştim. Kimsecikler yoktu.. Bir sigara yakıp dışarıyı izlemeye başladım. Ambulans sesleri,gecenin karanlığı büyüleyiciydi.. Ama benim aklımda hala Jane vardı... Telefonuma bakarken en yakın arkadaşım Ece'nin beni defalarca aradığını,mesaj attığını gördüm. Mutlaka annemide aramıştır...
Onu aramaya karar verdim.Saat geçti ama benim telefonumu açardı.
- Alo Ece?
- Ecriiin,meleğim nasılsın? Seni çok merak ettim,olan biteni annenden öğreniyorum.Senden zerre haber alamadım.Çok özledim seni.
Sesi uykuluydu.Ama samimiyeti,içtenliğide yine o uykulu sesinde belli oluyordu.Ece benim için gerçek diyebileceğim dostlarımdandı. Hatta tekti,özeldi.
- Evet canım bende seni çok özledim,hastanedeyim. En son yaptığım vakadan sonra buraya getirdiler beni. Hiç iyi değilim Ece,garip şeyler oluyor.Dayanamıyorum. Zevk aldığımdan farklı bir acı bu. Yüreğimi acıtıyor,beynimi delip geçiyor.
- Neler oluyor? Hemen anlat bana.
- Acıya bir türlü doyamıyorum.Sürekli kendime zarar verme girişiminde bulunuyor ve veriyorumda. Hastanedeki dosyama tanı olarak Mazoşist yazdılar.Ee tabi bir de psikayatri seansları var. Ama asıl garip olan şey,Jane.
- Jane mi ? Oda kim ...
- Jane bir kız . Kim olduğunu bende bilmiyorum,sadece ben görebiliyorum.Tedavileri kabul etmememi söylüyor.Her anımda yanımda bitiveriyor. Benim düşüncelerimi okuyor gibi.
- Bundan annene,doktorlara bahsettin mi tatlım? Ciddi bir şey olabilir bu.
- Tabiki de kimseye bahsetm...
''Ecrin kapat telefonu hemen konuşmamız lazım.'' Annemin burada ne işi vardı? Aman allahım bir de bununla uğraşacağım.
- Ece telefonu kapatmam lazım.Seni daha sonra ararım..
- Ecrin neler olu... Dıt... Dıtt. Dııtt...
'' Anne senin burada ne işin var?Beni mi dinliyorsun şimdide?''
- Bak kızım odada seni göremeyince endişelendim.Ayrıca çantamın ağzı açıktı telefon ve sigara alınmıştı.Buraya çıkacağını tahmin ettim. Tam kapıdan içeri girip seslenecektim ki. Jane'den bahsettiğini duydum. Senin için endişeleniyorum,bu yüzden dinledim.Olan biteni bana da anlatmanı istiyorum.
Annem olan biteni duymuştu ben durumu nasıl açıklayacaktım.Ağlamaya başladım.O an kendimi o balkondan atmak istedim.Mazoşişt diye koydukları tanıya bir de Şizofreni eklenecekti.Bunu kaldıramazdım. Ben deli değildim ve onlar böyle düşünecekti. Hayır açıklayamazdım.Hayır...Hayıır...