ကင်ထယ်ယောင်းရဲ့အပျာ်တွေဟာယုတ်ချည်းပျောက်ဆုံးသွားခဲ့သည်၊၊
"ဒါဘယ်လဲအလှလေးရဲ့"
မီးဖိုခန်းထဲမှထွကပေါ်လာတဲ့ဂျောင်ကုရဲ့အေးစက်စက်အသံကြောင့်ထယ်ယောင်းခြေထောက်များပင်ယိုင်နဲ့လာရသည်၊၊
"....."
ထယ်ယောင်းဂျောင်ကုကိုပြန်မဖြေပဲကြောင်အအငေးကြည့်နေသည်၊၊
"ဒါဘယ်လဲလို့မေးနေတယ်လေ!!"
ဒေါသတစ်ကြီးဖြင့်အော်လိုက်သောဂျောင်ကုကြောင့်ထယ်ယောင်းကိုယ်လေးတုံ့ကနဲ
"တောင်းပန်ပါတယ် သွားခွင့်ပြုပါဂျောင်ကု ကျတော်ဘာများအမှားလုပ်မိလို့လဲ လွတ်လပ်ခွင့်ပးပါတော့"
ထယ်ယောင်းလဲရှိသမျှ သတ္တိမွေးကာအရဲစွန့်ပီးပြောမိသည်၊၊
"ဘာ!!!မင်းလေးကကောင်းကောင်းမနေချင်ဖူးပဲဘာလဲဒီခြေထောက်လှလှလေးတွေကိုမလိုချင်တော့လို့လား"
ဂျောင်ကုစကားကြောင့်ထယ်ယောင်း ဝိညာဉ်ပင်လွင့်သွားတော့မလို
ထယ်ယောင်းအားစူးရဲစွာစိုက်ကြည့်ပီးအနားကပ်လာတဲ့ဂျောင်ကု
ဂျောင်ကုကြောင့်ကြောက်ကာတောင့်ခဲနေတဲ့ထယ်ယောင်းခုမှသတိပြန်ဝင်လာသည်၊၊
ငါ.. ငါလွတ်မှဖစ်မယ် ဒီကနေလွတ်မှဖစ်မယ်
သူ့ကိုယ်သူအိမ်အဝမှာရပ်နေတယ်ဆိုတာခုမှသတိရသွားတဲ့ထယ်ယောင်း ပေါက်စပ်တောင်စဉ်ရေမရအော်ကာထွကပြေးတော့သည်၊၊ ဒဏ်ရာကြောင့်စိတ်သွားတိုင်းကိုာ်မပါခဲ့...
"ကင်ထယ်ယောင်းး!!"
ဟိန်ထွက်လာတဲ့အသံနက်ကြီးကြောင့်ထယ်ယောင်းလည်ပြန်ကြည့်မိသည်၊၊
အိမ်ဝမှာသူအားဒေါသတစ်ကြီးဖြင့်ရပ်ကြည့်နေသောဂျောင်ကု
မျက်လုံးများကဒေါသအရှိန်ကြောင့်နီရဲနေသည်ပြတ်ထွက်မတက်ကိုက်ထားသောနှုတ်ခမ်းပါးများမှသွားများပင်ယိုစီးနေခဲ့သည်၊၊ ဂျောင်ကုပုံစံကတစ်ကယ့် အရူးတစ်ယောက်နှယ်
"ဟင့် တောင်းပန်ပါတယ် ထွက်သွားခွင့်ပေးပါ တောင်းပန်ပါတယ်"
YOU ARE READING
⚠️The House⚠️(complete)
Fanfiction"ဟောတွေ့ပီ ဘယ်ကိုပြေးမာလဲထယ်လေးရဲ့" "ဟင့် တောင်းပန်ပါတယ်လွှတ်ပေးပါ နောက်ထပ်ဒီကိုဘယ်တော့မှထပ်မလာတော့ပါဖူး" "မင်းအကိုကကိုယ့်လက်ထဲမှာဆိုတာမမေ့နဲ့လေ hkk!"
