"ဟက် မင်းတို့2ယောက်ရောက်လာမယ်ဆိုတာငါသိသားပဲ"
"ဂျောင်ဟွန်း မင်းငါ့အကိုကိုဘာလုပ်လိုက်ပီလဲဟမ်"
ထယ်ယောင်းကကတုန်ကယင်ဖြင့်မေးလာသည်၊၊
"သေပီ"
ဂျောင်ဟွန်းရဲ့ပြတ်သားတဲ့အဖြေကြောင့်ထယ်ယောင်းတစ်ယောက်နေရာမှာတင်ထိုက်ရက်သားငြိမ်ကျလျက်၊၊ ပါးပြင်ထက်မျက်ရည်စီးကြောင်းလေးကလှုပ်ရှားသွားသည်၊၊
"hobi hyungသေပီတဲ့လားအခုထိမယုံနိုင်သေးဖူးဘာလို့လဲဘာလို့hyungမှလဲ၊၊ တောင်းပန်ပါတယ်hyungရယ် အီးဟီး"
ကလေးတစ်ယောက်လိုငိုကြွေးနေသောထယ်ယောင်းအားအလိုက်တစ်သိဖတ်ပေးလာတဲ့ဂျောင်ကု
"မင်းမှာမျှော်လင့်ချက်ဆိုတာမရှိတော့ဖူးထယ်ယောင်း ငါမင်းကိုရွေးချယ်မှု2ခုပေးမယ်"
ဂျောင်ဟွန်းကထယ်ယောင်းကြည့်ကာအေးစက်စက်လေသံဖြင့်ပြောနေသည်၊၊
"ပထမတစ်ခု.... ငါနဲ့အတူနေမယ်ဆိုရင်ဂျာင်ကုကိုငါလွှတ်ပေးမယ်၊၊
ဒုတိယတစ်ခု... ငါစီကနထွက်ပြေးချင်တယ်ဆိုရင်တော့မင်းရောဂျောင်ကုကိုရောငရဲပို့ပေးမယ််၊၊ ကဲအလှလေးရဲ့ရွေးချယ်မှုရော? ""
ထယ်ယောင်းခနတာငြိမ်သက်ပီးတစ်ခုခုကိုသေချာစဉ်းစားနေသည်
"ကျတော်ခများနဲ့နေမယ် ဂျောင်ကုကိုလွှတ်ပေး"
ထယ်ယောင်းကဂျောင်ဟွန်မျက်လုံးတို့အားကြည့်ကာပြောနေသည်၊၊
"ထယ် အက်လိုမဖစ်ဖူးလ သူလိမ်နေတာ သူကိုယ့်ကိုတစ်ကယ်လွှတ်ပေးမှာမဟုတ်ဖူး၊၊ တဂယ်လို့လွှတ်ပေးရင်တောင်ထယ့်အနားကထွက်သွားမှာမဟုတ်ဖူး သေရမယ်ဆိုရင်တောင်မှပေါ့"
ဂျောင်ကုကထယ်ယောင်းရဲ့မျက်နှာလေးကိုကိုင်ကာပြောသည်၊၊ မျက်ရည်များဟာလဲ2ယောက်လုံးရဲ့မျက်လုံးအိမ်၌အပြည့်
ထို့နောက်ဂျောင်ကုအားဆွဲကာအတန်ကြာအောင်ဖတ်ထားလိုက်တဲ့ထယ်ယောင်း
"ဂျောင်ကု ငါဒေါသမထွက်ခင်မျက်စိရှေ့ကထွက်သွားတော့"
ဂျောင်ကုအားထယ်ယောင်းဖတ်နေသည်ကိုသဘောမကျပုံပေါ်တဲ့ဂျောင်ဟွန်းကဂျောင်ကုအားဒေါသမျက်လုံးများဖ့င့်ကြည့်ကာပြောနေသည်၊၊
YOU ARE READING
⚠️The House⚠️(complete)
Fanfiction"ဟောတွေ့ပီ ဘယ်ကိုပြေးမာလဲထယ်လေးရဲ့" "ဟင့် တောင်းပန်ပါတယ်လွှတ်ပေးပါ နောက်ထပ်ဒီကိုဘယ်တော့မှထပ်မလာတော့ပါဖူး" "မင်းအကိုကကိုယ့်လက်ထဲမှာဆိုတာမမေ့နဲ့လေ hkk!"
