Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Akşam saatinin de etkisiyle kararan hava bulutların belli olmasıyla yağmur yağacağının habercisi gibi duruyordu. Hyunjin parmak uçlarını bastırdığı bardağın sıcaklığına daha fazla dayanamayarak yanındaki masaya bıraktı. Bu sırada Chan odaya giriş yapmıştı. Duştan çıktığı için ıslak olan saçlarını siyah bir havlu yardımıyla kurulamaya çalışıyordu.
"Üşüteceksin aptal," diye söylendi Hyunjin, gözlerini üstünden bir saniye ayırmıyordu. Bir omuz silkme aldığında gözlerini devirdi.
"Duvara konuşsam daha çok anlamıştı beni."
"İstersen duvarın da olurum Jinnie, arkanda dururum."
Gözlerini kaçırdı bu sefer Hyunjin. Oturduğu tekli koltuktan kalkmayı tercih etti sessizlikle. Babasının evindeydiler. Saatler önce yaptığı teklif sonrası arkadaşlarından zar zor kaçarak gelebilmişlerdi. Aklında Chan'ı çizmenin gerçekliği canlandıkça vücudunun karıncalandığını hissediyordu. Elbette o burda değilken birçok kez çizmişti onu. Ama şimdi karşısında durması, o kahvenin en güzel tonu olan gözleriyle onu izlemesi ister istemez heyecanlandırıyordu onu.
Yine de belli etmedi. Bunda ustalaşmıştı artık.
Chan'ın "Sen beni çıplak mı çizeceksin?" sorusu elindeki fırçanın yere düşmesini sağlarken arkasından kıkırdadığını duydu. Kaşlarını çatarak düşürdüğü fırçayı aldı ilk olarak.
"Heyecanlandın mı yoksa?" Birkaç adım atarak Hyunjin'e yaklaştı Chan. "İlk defa gördüğün şey değil ya?" diye ekledi. İyice arkasından yaklaşıp tişörtünün açıkta bıraktığı kollarını Hyunjin'in beline sardı.
Kendini affettirdiği günden bu yana zaman geçmişti ama ufak temaslar dışında aralarında bir şey yaşanmamıştı. Hyunjin'in istemediği bir hareket yapmaktan özellikle kaçınıyordu.
"Çocuk muyum ne heyecanı?" dedi Hyunjin. Fırçayı masaya bırakıp belini saran kollardan tuttu ve yüzünü Chan'a çevirdi. Bu şekilde göz teması kurmaları ikisininde yüzünde bir gülümseme oluşturmuştu.
Bir elini kaldırıp parmaklarını Chan'ın nemli ve kıvırcıklaşmaya yüz tutmuş saçları arasında gezdirdi. "Evin soğuk olduğunun farkındasın değil mi? Hasta olursan uğraşamam seninle."
Chan gülümsemesini büyüttü. "Evet arkadaki dağları da ben yarattım zaten."
Hyunjin bu söylenmesiyle kaşlarını çattı. Dalga geçtiğini fark etmesi omzuna yavaş olmayacak şekilde vurup geriye doğru adımlamasına sebep olmuştu.
