(Unicode)
ညနေပိုင်းကျမှ မားဆီကို ပြန်မည်ဟု တွေးထား၍ မနက်ပိုင်း မောင်နှင့်အတူ Hotel ကို လိုက်လာခဲ့သည်။ Hotel ရောက်တော့ မောင့်သူငယ်ချင်းနှင့် တွေ့သည်။ ကိုကြီးစက္ကသည် အစကတည်းက သဘောကောင်းသူမို့ မောင့်ကို နားလည်လက်ခံပေးလိုက်ပြီ ထင်ပါရဲ့။ မောင့်လက်ကို ချိတ်ပြီး ဝင်လာသောသူ့ကို Hotel က လူတွေက ဝိုင်းကြည့်ကြသည်။ သို့ပေမဲ့ သည်လျှို့ဝှက်ချက်ကို အပြင်မပေါက်ကြားရလေအောင် ကိုကြီးစက္ကက ထိန်းပေးသည်။
မောင်က သီချင်းသွားဆိုလိုက်၊ နားလိုက်နှင့် နေခကတော့ မောင့်အနားမှာ မပြတ်ရှိနေသည်။
" မောင် သည်လောက် အသံကောင်းတာ၊ ဘာလို့ အဆိုတော်မလုပ်တာလဲ"
" သီချင်းပဲ ဆိုချင်တာ"
" အင်းလေ၊ အဲ့တာကြောင့် အဆိုတော်လုပ်လို့ ပြောတာပေါ့"
" အခုလည်း ဆိုနေတာပဲလေ"
" ဒါပေမဲ့ မောင့်မှာ သည်လောက် Fan များပြီး လူချစ်လူခင်ပေါနေတာ၊ အဆိုတော်လုပ်ရင် အောင်မြင်မှာ"
သူ့စကားကို မောင်က ဟက်ခနဲ ရယ်ချလိုက်သည်။
" ငါ မအောင်မြင်ချင်ဘူး"
" အွန်းပါ၊ ဒါဆိုလည်း သီချင်းမဆိုနဲ့တော့လေ၊ အခုဆိုနေတာတောင် လူသိများနေပြီ၊ ဒါမှမဟုတ် မောင် သည်လိုလုပ်"
မောင့်ဘက်ကို လှည့်လိုက်ပြီး မောင့်မျက်လုံးတွေကို သေချာကြည့်လိုက်သည်။ မောင်ကလည်း သူ ဘာပြောမလဲဆိုပြီး ပြန်စိုက်ကြည့်နေသည်။
" မောင်က သီချင်းဆိုချင်တာမလား၊ ရေချိုးခန်းထဲမှာဆို၊ မောင့်အသံရဲ့မူပိုင်ခွင့်ကို ငါ့ကို ရောင်းလိုက်၊ ငါ့ခွင့်ပြုချက်မရဘဲ public မှာ မောင် လုံးဝသီချင်းဆိုခွင့်မရှိဘူး"
သူ့အကြံကို လက်ခံလားဆိုသည့်သဘောနှင့် မောင့်ကို မျက်ခုံးပင့်ပြလိုက်တော့ သူ့မျက်လုံးများ စိုက်ကြည့်နေသော မောင့်နှုတ်ခမ်းတွေက ပြုံးချင်ချင်ဖြစ်သွား၏။ ထို့နောက် မောင်က သူ့ကို မျက်နှာလွှဲလိုက်သည်။ပြုံးချင်တာတောင် ချွေတာနေသောမောင်ပါလေ။
YOU ARE READING
မောင့်ခြေဖျားကအထက်တန်းစားဝိုင် (Completed)
RomanceGong - ထက်ဦးခန့် ,စက္ကမင်းမြတ် Shou - နေခမင်းမြတ်, ဟန်လင်းညို Gong - ထက္ဦးခန္႔ ,စကၠမင္းျမတ္ Shou - ေနခမင္းျမတ္, ဟန္လင္းညိဳ
