(Unicode)
အသက်က ၃၀ကျော်နေပြီဆိုပေမဲ့ သည်လိုမျိုးတော့ ဟန်လင်းညိုတို့က သည်းမခံနိုင်ပါ။
" သည်မှာ ငါ့မိတ်ဆွေနဲ့ နေ့လည်စာလာစားရင်း မင်းကို တွေ့တာ၊ ငါ သည်အတိုင်းထားပစ်ခဲ့ရင် မင်း အဲ့မှာ ခွေခေါက်ပြီး ဆက်အိပ်နေမှာလေ၊ ငါ့ကို ကျေးဇူးတင်လိုက်"
" ဘာလို့ တင်ရမှာလဲ၊ ကျွန်တော့်ဆိုင်ပဲ၊ ကျွန်တော် အိပ်ချင်တဲ့နေရာမှာ အိပ်ချင်သလို အိပ်မှာပေါ့"
သူ့ကို ပိုပြီး ရန်တွေ့လာသည်မို့ ဟန်လင်းညိုသည် အရှေ့က ငမူးကို ပြူးကြည့်လိုက်ပြီး သူ့ရှေ့ဝင်ထိုင်လျက်။
" မင်း မူးနေတုန်းလား၊ မင်း အဲ့သည့်လို အိပ်နေရင် မင်းကို မင့်သူဌေးအလုပ်ဖြုတ်မှာပေါ့ကွ၊"
" ဘာလို့ ဖြုတ်ရမှာလဲ၊ ကျွန်တော်က သူဌေးပဲဟာ"
" ဟင်...မင်း! မင်း တကယ်ပြောနေတာလား"
တကယ်ပဲ သည်ကလေကချေဒီဇိုင်းနှင့် ဂျစ်ကန်ကန်ကောင်က အဲ့သည့်ဟိုတယ်နှင့်ဆိုင်၏ပိုင်ရှင်တဲ့လား။ မဖြစ်နိုင်တာကြီးကို။ သူ့ကို ပေါ့ပျက်ပျက်နှင့် လူငယ်ဟုသာ မြင်နေသည့်ကိုယ့်အတွက် အနည်းငယ်ကတိကအောက်ဖြစ်စေသည်။ သူ့ဆိုင်မှာ သူမူးပြီး အိပ်နေသည်ကို မိမိက မဆီမဆိုင် ခေါ်လာပေးခဲ့သည်တဲ့။
" ဟို...အင်း ထားလိုက်ပါ၊ ငါက မင်းအလုပ်ဖြုတ်ခံရမှာစိုးလို့ စေတနာနဲ့ ခေါ်လာတာပဲလေ၊ ငါ့အပြစ်မဟုတ်ဘူး၊ မူးနေတဲ့ မင်းအပြစ်"
ခေါင်းက မူးနောက်နေရသည့်ကြားထဲ အရှေ့က အူကြောင်ကြောင်လုပ်ပြနေသော ထိုလူ့ကို စက္ကစိုက်ကြည့်နေလိုက်သည်။ ဘယ်လိုပုံစံနှင့်များ ဆရာဝန်ဖြစ်လာတာလဲ။ တကယ့် အူကြောင်ကြွက်။
" ကျစ်!"
" ဪ...မင်း မူးနေတုန်းမလား၊ ငါ သံပုရာရည်လေး ဖျော်ပေးမယ်"
သည်လိုကျတော့လည်း မဆိုး။ အလိုက်သိသား။
မီးဖိုခန်းထဲသို့ ဝင်သွားပြီး ခဏအကြာ သံပုရာရည်ခွက်နှင့်အတူ ပြန်ထွက်လာသည်။
" ရော့ ဒါလေး သောက်လိုက်၊ မင်း ခေါင်းကြည်သွားလိမ့်မယ်"
" အင်း"
KAMU SEDANG MEMBACA
မောင့်ခြေဖျားကအထက်တန်းစားဝိုင် (Completed)
RomansaGong - ထက်ဦးခန့် ,စက္ကမင်းမြတ် Shou - နေခမင်းမြတ်, ဟန်လင်းညို Gong - ထက္ဦးခန္႔ ,စကၠမင္းျမတ္ Shou - ေနခမင္းျမတ္, ဟန္လင္းညိဳ
