Kafamda sadece şu kelime yankılanıyo'du 'Sen Yazgı Kaya'sın ,sen yazgı kayasın ,kayasın ben yazgı demir değil'dim kaya'dım .
Şok olmuştum ayağa kalktım yavaş yavaş annemin yanına gittim ve ona tek bi soru sordum "Ben evlatlıkmıyım?"
gözlerimden yaşlar akarken annem daha çok ağlamaya başladı cevap vermedi .Zorla yürüyerek babamın yanına gittim aynı soruyo babama sordum "Baba"
gözleri'mi kapatıp açtım ve babama bakarak "Ben evlatlıkmıyım ?" Babam da bir şey demedi .Emindim ki dedem'in dediği doğruydu sesimi yükselterek "BEN EVLATLIKMIYIM ?" amcam yanıma doğru gelip benim omzuma dokundu hafifçe ve hemen geri çekilip arkamı döndüm . Ağıra doğru yürüdüm.
Hemen gece'nin üstüne binip ağır'dan çıktım emindim ki arkam'dan bana bakıyolardı.
Annem yani sahte annem arkamdan ağlayarak bağır'dı gitmemem için konaktan çıkıp Özlem teyzemin evi'nin yolunu tutum her şeyi ondan öğrencektim .
Annem'in küçüklüğü'nü biliyordu o zaman benim gerçek ailemle ilgili herşeyi biliyor'dur . Özlem teyze'nin evi ıssız bi yerdey'di insanlarla konuşmayı pek sevmezdi sadece benle dertleşir'di evine varmıstım geceyi bir yere bağlayıp kapıyı çaldım .
"Yazgı kızım senmisin" dedi " Evet sultanım benim " diye bildim ağlamaktan kısılan sesimle. Kapıyı açtı ve içeri girdim oturma odasına dogru yürüdük .
"Sen ağladınmı söyle bakıyım kim ağlatı seni yine ?" konuya hemen geçmek istiyordum .
"Sultanım sana bi soru soracağım ama doğru cevap ver. Annemler beni evkatlık mı aldılar? " dedim teyzem donmuştu yüzünü duvara çevirip bakışlarını çevirdi.
"Kim söyle'di sana bunu " dedi "sultanım lütfen herşeyi bana anlat herşeyi bilmek istiyorum " dolu gözlerle ona baktım kafasını çevirip bana baktı sonra konuşmaya başladı
Anlatmaya başladı " Meryem "diye başladı.
"Meryem hamileydi ağzı burnunday'dı ,mehmet çocuğu olucağı için mutluydu eskiden orda ,çalışırdım bir gün evde ben ,meryem ve mehmet vardık koca konakta diğer herkes Bora'nın yanındaydı o zaman Bora yeni doğmuştu herkez hastanedey'di meryem yerleri süpürürken suyu gelmişti hemen yanına koştum mehmet ağada gelmişti hastaneye gitmek için kapıya yürürken bebek geliyo diyi mırıldandım mehmet ağa bunu duydu ve hastaneye gittik hızlıca meryem doğuma girdi doktor doğumdan çıktı ve bize bebek kordon bağlarına sıkışıp boğulmuştu meryem o kadar çökmüşti ki ağlamaktan"
Gözlerimden damla damla yaşlar geliyoda ve dinlemeye devam etim .
"Bu olaydan sonra çöp atmak için dışarıya çıktığımda bir puset gördüm. İçinde bebek vardı " bana bakarak .
"o kadar masumdun ki yazgı puseti nazikce kucağıma aldımıstım"
"Etrafa baktım kimse yoktu ve puseti alıp içeriye girdim o zaman. Herkes o olaydan sonra sessizce kahvaltıları'nı yapıyolardı seni onların yanına götürdüm ilk önce şaşırdılar o zaman zahide hanım yaşıyodu seni kucağına aldı"
Zahide babamın annesiydi onu hiç görmedim ama bana hep o bakıyormuş.
"Seni kucağına aldı kokladı ve oturma odasına götürdü terasta üşüme diye diğer leride zahide hanımı takip ettiler.Düşündüler meryem seni çok sevmişti zahide hanım demişti 'onu evlatlık alalım' diye mesut ağa karşı geldi ama zahide hanım ikna etti . Dışarıdan bir kadın ağlıyodu yanında kocası vardı gençlerdi 'bebeğimi bul diye' ağlıyodu kadın yazgı diye ağlamaya başladı meryem 'vermem onlara bu bebek benim' diye karşı çıktı sonra adam kadını ikna ede ede gittiler senin adının değistirmediler ertesi gün kadın her yere kayıp ilanı asıyordu seni fotağrafının altındada YAZGI KAYA yazıyordu dedenler görmüştü ve bir süre seni kimseye göstermediler kağıtta adres numara herşey vardı bende bitanesi almıştım eğer yaşarsam sen herşeyi öğrenirsen adresi, numarayı sana veririm diye saklamıştım "
Ağlıyordum gerçek annem beni her yerde aramış fakat meryem vermemisti beni. Teyzemin son dediğiyle gözlerim parladı .
"Teyze o kağıt sende duruyormu şuan " başını olumlu anlamda salladı ve yerinden kalkıp sandığını açtı ve kağıdı çıkartıp bana verdi çok eskiydi ama yazılar silinmemişti adreste istanbul'da bir yerde yazıyodu .Sanırım buraya akraba ziyareti için gelmişlerdi ve beni kaybetmişlerdi .
"Teyze çok teşekkür ederim " diyip yanaklarından öptüm.Artık gidicek yerim yok o konağa adımım bile atmıyaçağ'ım ...
Akşam olmuştu ,Özlem teyzem mutfakta yemek hazırlarken ,bende salon'da oturuyodum .
"Yazgı, hadi gel kızım sofra hazır " mutfağa gittim ,özlem teyzem yine dökdürmüştü.
"Eline sağlık " dedim ve oturdum .Yemek yerken iki ,üç araba'nın ışıkları'nı gördüm .
Kalkıp pencere'den dışarı doğru baktım . Özlem teyzem çok rahatı ama bunlar kimdi özlem teyze'mi nerden tanıyolar?
Özlem teyzeme bakmayı bırakıp pencereye yeni'den baktım . İlk önce birinci arabanın ön kapısı açıldı,araba'dan ilk çıkan adam hemen arka kapıya doğru koştu ve arka kapıyı açtı için'den .
Siyah boğazlı kazak , siyah pantolon giyi'nen şık bi adam çıktı . Eve doğru yürümeye başladı ikinci arabada 4 kişi vardı ama onlar arabadan inmedi.Evin kapısı çalınmasıyla irkildim .
Özlem teyzem kapıya doğru yürümeye başladı ,arkasından gitmeye başladım.
Kapıyı açtığın'da adam sırıtıyordu . Özlem teyze'min arkasın'da oldugum için onun yüzü'nü goremiyor'dum adam'ın gözleri bana döndü ve hemen arkamda ki odaya döndü ve teyzeme kafasıyla işaret eti ve iceri girdi.
Yanım'dan geçerken omzu omzumu hafifce itirdi . Salona doğru yürüdü teyzemde oraya doğru yürüdü arkaların'dan gidiceken o adamın koruması durdurdu .
"Yazgı hanım siz burda durun Berkay beyle ,Özlem hanım'ın özel konuşucak"ları var. "
Adam'lar buralı degilerdi çok belliydi ama benim adımı nerde biliyolar??🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SİYAH'IN SESSİZLİĞİ
RomanceHayatınızın yalandan ibaret olduğunu ögrenseydiniz ne yapardınız? Yazgı'dan bu yalanları küçüklüğünden beri ondan gizlediler. Yazgı bu yalanları öğrenirse hayatı ne gibi değişebilir ki?