Enemies to Lovers [Anyamian]

Mektup

Joji-Ew(2020)

Geç kaldığı için kusura bakmayın :')
--------------

   Eden Lisesi'nin ilk gününde, ilk öğlen yemeklerini yiyorlardı. Yemekhanenin hazırladığı yemekler elbette ki Loid Forger'ınkiler kadar nefis olmuyordu ancak Anya idare etmeliydi bir süre.

  Tepsisini alıp boş bir masa bulmaya çalıştı. Birçok yer vardı ama kimseyi gözü tutmamıştı. Çoğunun korkunç düşünceleri vardı zaten.

  Becky Blackbell'in tek başına, gözlerden uzak bir masaya oturduğunu fark etti. Onun henüz iletişim kurabildiği iki kişiden biri olduğunu düşünmesiyle -öteki de Damian'dı- onunla yemeye karar verdi.

"Oturabilir miyim?"

  Becky, Anya'yı ona doğru yaklaştığından beri gözleriyle takip ediyordu. Evet başlarda cidden çocuksu ve aptal biri olduğunu düşünmüştü ama zamanla bu düşüncelerinde bir yanılma payı olabileceğini fark etmişti. Onu tanımadan karar vermek istememişti.

"Elbette." Ayna'nın oturabilmesi için yana kaydı. İkisi de yemeklerin alındığı tarafa dönüklerdi. Aynı anda yemeğe başladılar. Şans eseri ikisi de tamamıyla aynı şeyleri almışlardı: domates çorbası, spagettiyle köfte, elma suyu. Tek farkları Anya'nın tepsisinin yanında duran fıstık poşetiydi.

"Anya Forger."

"Anlamadım?" Becky, Anya'nın konuşmasıyla ona döndü. 

"Adım, Anya Forger."

"Eh biraz geç oldu ama neyse. Memnun oldum Anya-chan!" İkisi de birbirine gülümsedi. Becky köftesinden yerken Anya ilk olarak ağzına bir fıstık atmıştı.

"O gıcık çocuk ayağına bastığı için üzgünüm."

"Senin hatan değildi. O çocuk sorunlu falan sanırım, değil mi?"

  Anya yemekhane sırasına göz attı. Damian ve yanındaki iki çocuk oradaydı.

"Sorunlu falan mı bilmiyorum ama onu hiç sevmedim." Becky güldü.

"Ben de hiç sevmedim. Yanlış bir şey demedin bence fazla büyüttü."

"Sadece babamın çok çalışmasına rağmen benimle ilgilenebildiğini söyledim, nesi yanlış ki? Bu kadar abartılacak bir şey yok bence."

  Becky çatalını koyup tabağını itti. Gözlerini kısıp Damian'a baktı. Derin derin düşünüyormuş gibi bir hali vardı. Damian bakışları hissetmiş gibi dönüp onlara baktı. Kısa nefretli bakışmaların ardından önüne döndü. Becky de Anya'ya döndü.

"Bunun altında bir neden olduğu çok belli. Eğer bu sene yapacak heyecanlı bir şey bulamazsak bunu araştıracağız tamam mı?"

"Neden heyecanlı bir şey bulamazsak?"

"E tüm seneyi sıradan bir öğrenci gibi geçirmeyi düşünmüyorsun değil mi?"

  Anya boş boş baktı. Senesi zaten boş geçmeyecekti... Damian'ın babasını yakalayabilmesi için babasına yardımcı olacaktı. Ama tabii bunu Becky'ye anlatamazdı.

"Sanırım... Ama heyecanlı bir şey bulsak bile bunun nedenini bulmam gerek."

"Neden ki?"

"Merak ettim..."

  Becky gözlerini kısarak baktı bir kez daha. Anya bakışlarını kaçırdı. Damian yemeğini almış onların çaprazındaki masaya oturmuştu.

  Anya ve Becky bir süre sessizce yemeklerini yediler. Anya, Damian'ın düşüncelerine odaklandı bir süre. Uzakta değildi ama o kadar çok insanın arasından seçmesi zordu.