Enemies to Lovers [Anyamian]

Köşe

Sufjan Stevens- Fourth of July

Merhaba! Şu sıralar çok yoğundum ve Wattpad neredeyse aklıma bile gelmedi... Neyse, umarım bölümü seversiniz çünkü aklımdaki gibi yazabilirsem çok güzel olacak.

--------------

  Anya okula geldiğinde Becky'yi banka onu göremeyecek şekilde oturmuş kahvaltısını yaparken gördü. Bazen ailesinin erkenden işi olduğu için yemek yemeden geliyordu. Anya, Becky'nin hep yaptığı gibi yaptı. Koşarak yanına gidip arkadan aniden sarıldı. O kadar kuvvetli çarptı ki Becky yarım metre ileri savruldu.

"BECKY-CHAAAN GÜNAYDINNN!"

"Gü-günaydın Anya-chan. Bu bu kadar acıtıyor muydu ya-?"

  Anya sadece güldü. Çantasını yere koyup banka oturdu.

"Hiç zarif değil Anya-chan!" Becky konuşurken Henderson'un sesini taklit etmişti. İkisi de güldüler. Bu sırada Damian, Emile ve Ewen üçlüsü de bahçeye çıkmıştı. Anya, Damian'ın yüzünün normalden daha da asık olduğunu fark etti. Geçen gün attığı yumruktan dolayı olduğunu tahmin edip sırıttı.

"Neden Damian-san'a bakıp güldüğünü sorabilir miyim Anya-chan? Pek alışılmış bir durum değil de."

"Ee, ben sana anlatmayı unuttum!"

"Neyi? Ne oldu? Yoksa-!"

"HAYIR! DÜŞÜNDÜĞÜN GİBİ DEĞİL!"

  Biraz fazla bağırmasıyla Damian ve yanındakilerin bakışları onlara kaydı. Damian'ın suratı sanki mümkünmüş gibi daha da asılmıştı.

  Anya kısaca özet geçti. Becky gülmekten resmen kırılıyordu. Yıllarca unutamayacağı bir olaydı muhtemelen. 

  Zilin çalmasıyla Becky kalan tostunu ağzına tıktı. Çantalarını alıp sınıfa çıkarlarken bu sefer de Anya sesini kalınlaştırarak konuştu.

"Hiç zarif değil Becky-chan."

  Yine gülüşürlerken önlerinden giden Damian biraz yavaşladı. Neye gülüyor bu aptallar, diye düşündüğünü Anya duyabiliyordu. Ama bugün bir gariplik vardı sanki. Yumruk Damian'ı o kadar etkilemiş miydi?

  Saçma sapan birkaç derse girip çıktılar. Anya çoğunu uyuyarak geçirmişti zaten. Damian her derste biraz daha soluyordu. Renki iyice sarıya dönmüştü. Emile isimli çocuk Damian'a sorarken Anya kulak kabarttı.

"Damian-sama, hasta olabilir misin?"

  Damian cevap vermedi. Bu sefer Ewen biraz daha yüksek tonda konuştu.

"Damian-sama?"

"H-ha ne?"

"İyi misin Damian-sama? Kötü görünüyorsun."

"İyiyim ben. Yok bir şey. Bi-bir tuvalete gideyim yüzümü yıkayım bir şeyim kalmaz."

  Yerinden kalkıp kapıya giderken Anya onu bakışlarıyla izledi. Damian fark etse de dönüp bakmadı. Bugün de onu görmezden geliyordu.

  Beş dakika sonra döndüğünde yüzündeki ifadenin yumuşamış olması dışında hiçbir değişiklik yoktu. Emile ve Ewen birbirlerine baktılar ama ellerinden bir şeyin gelmediğini belli edercesine omuz silktiler. Sabahtan beri şaklabanlık yapıyorlardı ama nafile.

  Bir ders daha geçti. Normalde tüm soruları cevaplamaya çalışan Damian kendisine sorulmadıkça hiç gönüllü olmuyordu. Anya iyice şüphelenmeye başlamıştı. Altında başka bir neden yattığı kesindi. Sadece bir yumruk onu bu hale getirmiş olamazdı.